Witam!

Chcialam sie zapytac jakie macie zdanie na temat zdrady w okresie narzeczenstwa... NIe chodzi mi o wspolzycie, ale o calowanie sie.

Czy jest to zdrada, czy jest to grzech?
Czy przekresla to juz wspolne szczescie w malzenstwie?[/b]

przedewszystkim wskazuje na nieopowiedzilane zachowanie człowieka
albo się wybiera monogamie albo poligamie

temat grzechu przy pocałunkach był wałkowany tysiące razy
jesli dobrze zrozumiałem chodzi ci o życie jakim zyją dzisiejsi raczej niekatoliccy nastolatkowie
w takim wypadku według naszych poglądów [KK] jest grzechem i nawet powiem więcej nawet gdyby chodziło o własna narzeczona podejrzewam, że tutaj tez byłby grzech

Jak myslicie.. czy jesli sie juz zdazyla taka sytuacja, to powiedziec o tym nareczonemu? czy zamknac temat, i po prostu uwazac to za blad..

Bo gdy powiem... moze sie wszystko rozpasc...
gdy nie powiem... bedziemy mogli byc szczesliwi jak do tej pory... tylko ze ja bede wiedziec o tym.. i tylko mnie to bedzie meczyc...

czy oszczedzic narzeczonego...? dla jego dobra..? dla naszego...?

ja nie jestem "my"

a tak wogóle to różni sa ludzie
różnie reagują na różne rzeczy
jedni się obrusza drudzy nie
trzeci wogóle nie będa czuć, że coś tu jest nie tak... itd

powinnas sama zadecydować to twoje zycie
i tak tylko dodam, że po co wybierasz sobie kandydata na męża jak cię ciągnie do nowego kandydata...
no cóz może jeden do wynoszenia smieci, drugi do łózka, trzeci do pracy?
luksus, no nie?

Tez sobie dziewczyno znalazłas odpowiednie forum do takich pytań! Zaraz się tu nasłuchasz, że pocałunek to grzech śmiertelny (jak taki np Mieszek znajdzie sobie kobitę, to sam szybko zmieni zdanie).
Jakbys się z tym gościem przespała, to by była zdrada a tak, jak tylko sie z nim pocałowałaś, zapomnij, wracaj do narzeczonego, ani mru mru o tym i żyjcie sobie szczęśliwie.

no tak wyszlo, bo juz 7 miesiecy jestesmy osobno....

Wyjechalam do Angli jako opiekunka... no i tak jakos z tesknoty za wszystkim wyszlo...

Czy to grzech czy nie, nie zamierzam tego oceniać.

Natomiast jeśli się mnie pytasz o zdanie to moje odczucia są raczej negatywne. Nie znam intencji odnośnie pocałunku, ale zakładam, że było to coś poważniejszego skoro zmobilizowało Cię do pisania tutaj. Według mnie jest to naruszenie zaufania narzeczonego, nawet jeśli on o tym nie wie.

Nie jestem natomiast w stanie odpowiedzieć na Twoje pytanie czy należy mu powiedzieć. To już Twoja decyzja.

Więc jeśli Ci zależy na tym gościu, nic mu nie mów! Jeśli mu o tym powiesz, będzie źle, jestem tego pewien (zwłaszcza, jeśli Cię kocha), jeśli to przemilczysz - w żaden sposób nie wpłynie to na Wasz związek. Po prostu zapomnij o sprawie - nie było zdrady - nie ma problemu. Naprawdę, wierz mi - ludzie w związkach sami wylewaja dziecko z kapielą właśnie przez zbyt długie języki. Czasem przemilczenie jakiegoś faktu będzie o wiele mniejszym złem, niż wyjawienie. W tych kategoriach trzeba na te rzeczy patrzeć.

snafu

bo prawdziwy chrzescijanin to taki gościu który nie robi rachunku sumienia bo się boi oceniania

Nie wiem Garret jak możesz namawiać dziewczynę do niemówienia prawdy. Skoro w narzeczeństwie zakładasz taką możliwość, to nie wiem jak wyobrażasz sobie budowanie wzajemnego zaufania i uczciwości po ślubie.

Dla mnie omawiania sytuacja nie była ani grzechem, ani przestępstwem. Czy zdradą? Zależy jak kto ją rozumie. Na pewno nielojalnością i nieuczciwością, może chwilą słabości? Nie znam okoliczności, ale myślę, że żadne nie mogą być usprawiedliwieniem. Chyba że nieświadomość.

Można zatem położyć na wadze:
- niemówienie czyli - co za tym idzie - życie z wyrzutami sumienia (zakładam, że skoro teraz JaMajko je odczuwasz, to tak będzie i po ślubie, nawet gdy będziesz chciała to zagłuszyć), zły początek małżeństwa, nieuczciwość wobec ukochanego etc. etc.
- powiedzenie - stanięcie w prawdzie, uczciwość wobec samej siebie i narzeczonego, podjęcie odpowiedzialności za swoje czyny etc. etc. Przy czym powiedzenie o tym wcale nie przekreśla szczęścia w małżeństwie.

Co ważniejsze?

Ktoś kiedyś powiedział: Prawda was wyzwoli , a ktoś inny, że strach nie pochodzi od Pana Boga.

Pozdrawiam i powodzenia.

Ufffff

Jak dobrze, że rozalka napisała jak napisała. Jedyny chyba rozsądny post w tym temacie.

A teraz najśmieszniejsze zdanie:


Ale się obśmiałem Ty chyba rzeczywiście żyjesz w jakiejś innej cywilizacji
Uwaga, katolicy się nie całują
Tylko skąd się biorą nieślubne dzieci. Może rzeczywiście bociany mają w tym udział

rozalko piszesz:

a dalej:


Mogłabys Mieszkowi wytłumaczyć łopatologicznie to zadziwiające spojrzenie na ewentualne okoliczności które powoduja iż mimo, że nie ma grzechu "msta" musi byc?
Bo ni w ząb tego nie pojmuje.

To znaczy co?
To jest rodzaj jakieś prywatnej wendetty?

Jeśli narzeczony jakąs kobiecine pocałuje to może nie ma grzechu..., ALE należy go niezwłocznie uderzyć między oczy i uświadomić o popełnionej zbrodni względem białogłowy?


A dalej jeszcze jedno mam pytanie.
Czy w związku z tym jesteś zdolna "wybaczyc" biedakowi popełnione czyny karane separacja od stołu i ... a, nie od łoża jeszcze nie w wyrazie wielkiej przebaczoności?

omatko
dawno sie tak nie usmiałem...

kalamala napisłem jesli umiesz dobrze czytać "raczej"
co oznacza, że domyslnie im nie wolno bo jest mała granica między pocałowaniem a "pocałowaniem"

fakt jest jednak taki jak tutaj chyba każdy wie dobrze
katolicy robia to samo co inni ludzie na całym świecie...
wygląda to tak: Kościół sobie a my sobie

jedni jednak załuja, inni nie żałują i przez to mają "na pieńku" z Kościołem
inni załują "dla świętego spokoju", jeszcze inni nie wiedza wcale, że mają załować i pytaja z wybułaszonymi oczami "czy to grzech?"
jeszcze inni....
można by na ten temat chyba napisac prace magisterska kilka ksiązek i jeszcze temat nie zostanie wyczerpany...

Wiedziałem, że zaraz Rozalka albo inny idealista zacznie rzucac pioruny. Tylko czekałem.
Rozalko, wierz mi, że czasem w związku należy niektóre sprawy dyskretnie przemilczeć, wybierając mniejsze zło. Wierz mi również, że nawet taka niby błahostka może położyc się cieniem na związek. A jak o błahostce dziewczyna nie powie facetowi - co się niby stanie? Rozalko, ludzie Tobie i innym uczestnikom tego forum podobni sa inni... Zwykle łażą na oazy, tam tez poznaja swych przyszłych partnerów, 0 sexu przed ślubem, po ślubie NPR, czystość, miłość, Bóg.... Tobie łatwo jest byc z mężem szczerym w opisanych warunkach. Ale u 98% ludzi tak nie jest. I wierz mi, ja z autopsji jestem zagorzałym zwolennikiem dyskretnego przemilczenia swych życiowych błędów. Oczywiście, byle ich nie powtarzać!

te slowa, że prawda wyzwala, to ja bym odniosła do tego, by JaMajka mocno zastanowiłą się, DLACZEGO całowała się z kimś jej obcym... CO ją do tego pchnęło...

co do mówienia czy nie - jestem zwolenniczką nie mówienia wszystkiego meżowi [drugiemu człowiekowi]
czasem "spowiadamy" się bliźnim z tego, co zrobiliśmy złego [im również] i tak naprawdę wtedy oczekujemy udzielenia rozgrzeszenia, tego, by bliźni okazał się miłosierny i "zrozumiał"... a co, jak on sie taki nie okaze? jesli ta prawda go złamie? jesli go zgorszy? to jego problem? bo prawda go nie wyzwoliła?

nie wiem - czasem nie mówienie prawdy może być pokutą za to, co się zrobiło - i chronić przed podobnym błędem w przyszłości...

JaMajko, najlepiej gdyby doradził ci ktoś, kto Was dobrze zna - ciebie i narzeczonego...