Witam, jestem półtora roku po ślubie, a mój mąż to jednoczesnie mój pierwszy partner seksualny, chociaz nie pierwszy tak w ogóle. Bardzo chciałam poczekać ze współżyciem do ślubu, ale sie nie udało. Dziś nasze pożycie byłoby bardzo udane, gdyby nie to, że ja mam większe potrzeby niz on i nieraz dochodzi między nami do małych sprzeczek w tym temacie, mam zal, że nie kochamy sie tak często jak bym chciała, tylko np raz w tygodniu lub rzadziej. Dzis chyba mój mąz miał dośc i powiedział że żałuje, że nie zdążyłam sie "wyszaleć" przed nim. Zatkało mnie, bo chociaż nie wytrwaliśmy w czystości do ślubu, to i tak swoja czystośc oddałam jemu. Chyba więc nie ma to dla niego znaczenia, że czekałam na niego. Powiedziałam że chyba nie warto było czekać skoro nie umie tego docenić. Oczywiście czekałam tyle głownie dlatego, że staram sie żyć według Bozych przykazań, a nie po to żeby ktos to kiedyś docenił, no ale jednak nie mogę sie po tych słowach pozbierać.
I nie wiem: naprawde nie ma to znaczenia? Lepiej miec żone doswiadczoną, po kilku związkach, z bujnym życiem erotycznym? Ja wiem że nie, ale musze patrzeć na to tak, jak patrzy mój mąz, dla niego wzgledy duchowe w tym akurat aspekcie nie grają żadnej roli.

Hm... Nie wiedziałem, że tacy mężczyźni istnieją!

Z problemami seksualnymi z reguły powinno chodzić się do seksuologa.
Tak właśnie radzę WAM - idźcie do lekarza specjalisty.
Ano jak ktoś sugeruje się tylko stereotypami nienasyconych ogierów, to nie wie, że tacy "oziębliwcy" istnieć też mogą.

Oby narzeczone nie sugerowały się podobnymi uprzedzeniami.
Warto o tym zawczasu porozmawiać!

Heheh, ciekawe czy można reklamować kursy przedmałżeńskie

Elbrus, ale Ty tak poważnie? Tacy faceci istnieją????? :D:D

@kelpie26: Twoj mąż się po prostu czepia. Najwygodniej mu zrzucić "winę" na Ciebie. Gdybyś się "wyszalała" przed ślubem, pewnie wypominałby Ci to - to zależy od charakteru człowieka, zrzęda to zrzęda. Jak nie potrafi uszanować Twoich wartości i Twoich wyborów życiowych, to coś z nim nie tak.

Faktycznie nietypowa sytuacja. Kelpie zarzuty twojego męża sa absurdalne i chyba facet nie wie co gada. Jestem pewna że gdybyś przed nim miała pięciu innych miałby większy problem. Poza tym nie wiem czy da się tak "wyszaleć" na zapas.
Natomiast jakiś problem jest i być może powodem jest nieprzemyślanych słów jest jakaś frustracja czy inne kłopoty.
Moje pierwsze pytanie zanim pójdziecie do seksuologa to czy zawsze od początku tak było czy problem się pojawił jakiś czas temu? Bo jeśli ta druga opcja to być może on ma jakieś problemy emocjonalne (nawet stres czy kłopoty w pracy?) a może..... no bo chyba nie ma kogoś na boku..?

Ale niektórzy faceci to mają szczęście.
Moja żona nie kocha się ze mną już kilka miesięcy jest oziębła. Może ma kogoś innego.

Istnieje coś takiego jak fetyszyzacja dziewictwa i w tym przypadku chyba są jakieś tego oznaki.
Dziewictwo w swej istocie ma znaczenie w momencie gdy się je traci. Istotne jest wtedy z kim w jakich okolicznościach to się dzieje. Pierwotnie znaczenie dziewictwa było istotne chyba dla mężczyzn, którzy lubili mieć świadomość, że z ich kobietą żaden inny mężczyzna nie był.
Wydaje się, że kobiety wysnuły z męskiego zachwytu nad dziewictwem błędny wniosek, że dziewictwo jest wartością samą w sobie i czymś pociągającym dla mężczyzny, z tego powodu.
Tymczasem konieczność pokonania dziewictwa stwarza pewną barierę dla mężczyzny, tak psychologiczną, jak czasem fizyczną i to stanowi dla niego podstawę do frustracji.

Nie jest zatem tak cukierkowo - różowo z tymi dziewictwami, jak to się niektórym paniom wydaje.
O wiele lepiej patrzeć na te sprawy ewangelicznie, tak jak zresztą uczy Kościół.
Kobieta i mężczyzna są dla siebie w związku małżeńskim dobrowolnie ofiarowywanymi darami - a nie zdobywanymi łupami. Dar dziewictwa polega nie tyle na istnieniu fizycznej błony dziewiczej co na ofiarowaniu swej bliskości partnerowi.

Kelpie26, teraz spróbuj popatrzeć na waszą sprawę tak:
Czy twoi poprzedni partnerzy nie sprawili, że wprawdzie zachowałaś fizyczne dziewictwo, jednak straciłaś je psychicznie? Może mąż bardzo boleśnie odczuwa fakt istnienia twych poprzednich partnerów i stąd pewien jego chłód seksualny?

Jakkolwiek by nie było, widzę podstawowy błąd w prowadzeniu życia małżeńskiego u Was.
Zamiast rozmawiać ze sobą o trudnych sprawach i wyjaśniać je, podnosicie problemy współmałżonka do rangi zarzutów przeciwko sobie i usztywniacie się na wyodrębnionych pozycjach, zamiast budować więź małżeńską.
Zamiast rozmawiać ze sobą, szukacie pomocy innych, Ty, na przykład na forum wiara.pl.

Pytasz czy dziewictwo ma znaczenie i czy istnieją chłodni mężczyźni.
Oczywiście, że ma znaczenie, tylko nie jest i nie powinno być fetyszem, a przyjemnym choć emocjonującym epizodem pierwszej nocy małżeńskiej. Fakt, że Ty rozmyślasz o tym półtora roku po ślubie daje silne przesłanki, że coś z tym było nie tak, podejrzewam, że straciłaś swoje dziewictwo wcześniej psychicznie, dla męża pozostawiając fizyczne. No i zadręcza Cię sumienie przez to w poczuciu winy.

Mężczyźni, podobnie jak kobiety bywają z gorącym temperamentem, przeciętnym i słabym.
Niekoniecznie słaby temperament może być przyczyną małej częstotliwości podejmowania stosunków seksualnych przez męża, czy zonę. Może to być przepracowanie i zmęczenie - najczęściej tak jest. Może być choroba - nie zawsze widoczna. Wreszcie mogą to być ukryte, nawet nieuświadomione skłonności homoseksualne. Nareszcie może być to bardzo trywialna przyczyna. Małżonek nie stanowi atrakcji seksualnej dla współmałżonka, z najróżniejszych przyczyn: ma brzydki swoisty zapach, jest brzydki, atrakcyjny wprawdzie psychicznie i duchowo, natomiast fizycznie po prostu odpychający, zachowania współmałżonka w trakcie relacji seksualnych są wstrętne.

Z takimi niespodziankami powinni się liczyć małżonkowie, którzy przed ślubem nigdy nie zbliżali się do siebie i o relacjach seksualnych nie rozmawiali.
Pomoc seksuologa w tych trudnych wypadkach może napotkać na bariery nie do przejścia.
Ja Wam życzę, by w Waszym przypadku wszystko dało się naprawić i byście żyli ze sobą długo i szczęśliwie.

Kelpie26, zwróć uwagę na to co podkreśliłem wyżej w Twojej wypowiedzi, bo w tym zakresie Ty sama możesz coś poprawić.
Małżeństwo zawiera się dla szczęśliwego życia w parze z kochanym człowiekiem, a nie dla Boga. Dla Boga to mogłaś pójść do zakonu. Rozważ co miałaś na myśli w podkreślonym zdaniu i czy to ma być Twój dobry dar dla męża.

W drugim zdaniu wkładasz mężowi idee, których on nie ma, tylko je wymyśliłaś sama, w dodatku przekonujesz siebie, że Ty musisz z tym żyć, mimo, ze te idee Cię krzywdzą i nie doceniają.

To psychologiczny syndrom ofiary, który kodujesz sama w sobie. Przemyśl to i postaraj się wycofać z tej drogi. Nie sądzę by była Tobie potrzebna na własne życzenie, a Twojemu mężowi tym bardziej.

Pozdrawiam

Aj tam, zaraz zdradza.

Może nie potrafi "stanąć na wysokości zadania" - i stąd te frustracje?

Spróbuj "podkręcić" trochę atmosferę, trudno się namiętnie kochać z kobietą z wałkami na głowie, maseczką na twarzy i wysmarowaną amolem ))

Właśnie, dojdź do źródła problemu, najlepiej metodą eliminacji. Jeśli będziesz zadbana i pachnąca, a on dalej nic, wykreśl nieatrakcyjność fizyczną. Jeśli będziesz dla niego miła i łaskotała jego ego, wykreśl kolejną pozycję - że odpychasz go swoim zachowaniem/charakterem. Jeśli nie jest wykończony pracą i obowiązkami, odpada brak ochoty ze względu na przemęczenie. I wtedy to już faktycznie z nim porozmawiaj - czy to kwestia aż tak niskiego libido czy jakiegoś schorzenia, urazu psychicznego. Choć pewnie problem nie będzie aż tak łatwy do rozwiązania, skoro już zaczęliście być dla siebie złośliwi z jego powodu.

W dzisiejszych czasach nikogo już nie dziwi że do momentu zawarcia małżeństwa większość ma już kilku partnerów seksualnych. Abstrahując od moralności katolickiej, jest to zupełnie akceptowalne że chodząc z dziewczyną dajmy na to pół roku podejmuje się współżycie. Dziewictwo jako takie może w jakiśtam sposób łechtać męskie ego, ale brak tegoż nie jest bynajmniej powodem do rozpaczy...

Oczywiście w tym konkretnym przypadku padające argumenty są kompletnie pozbawione sensu. "Ofiarowanie dziewictwa" mężowi nijak nie zrobi z niego ogiera, a "wyszalenie się przed ślubem" nie zmniejszy libido żony w przyszłości. Również to czy się czekało do ślubu czy nie - nie ma na to żadnego wpływu.

Nie sądzę, żeby Twój mąż naprawdę miał na myśli to, co powiedział. Zapewne w emocjach powiedział coś takiego, żeby Cię zabolało. I widać mu się udało, skoro przyleciałaś na forum.

Nocóż... Znamy wersję jednej strony.
A poza tym uwazam, że za 40 lat inaczej na to wszystko będziesz patrzeć i oceniać

Fakt - przegiął takimi słowami -ALE- Druga strona medalu jest taka, że on ma wyraźnie mniejszy temperament seksualny niż Ty i jest sfrustrowany Twoim nagabywaniem do seksu! Wiem to, bo z moim mężem miałam tak samo i gdy ja byłam zbyt nachalna, to on się wogóle zamykał w sobie i nie miał ochoty przez dłuuugi czas na seks. Nie uważam wcale, że potrzebny Wam specjalista. Musisz się pogodzić z tym, że Twój mąż ma mniejsze potrzeby. Ja się pogodziłam i musiałam dostosować do mojego męża - jakie inne miałam wyjście?
Kolejna rzecz - w NPR na seks trzeba czekać kilka tygodni i trzeba się z tym pogodzić a Tobie raz na tydzień seks to za mało? Zapewne więc nie stosujecie NPR i nie nauczyłaś się jeszcze wstrzemięźliwości

Agvis a dlaczego ów mąż ma mieć ochotę co chwila na seks? Gdzie sa wskaźniki ile razy w tygodniu normalny facet ma chcieć się kochać z żoną, żeby zakwalifikować go jako "normalnego", "zdrowego", " nie mającego romansu" itp.itd.
To co opisała autorka znam z własnego małżeństwa (tzn. część o niskim temperamencie u męża) i może dla mnie ta sytuacja jest naprawdę całkiem normalna, bo ja miałam identycznie