No bo.. nigdzie nie jest napisane że człowiek nie ma używać rozumu skoro dał mu go Bóg. Bóg nie kieruje nami jak zwierzątkami. Dał nam rozum, wolę, talenty - i wyraźny nakaz pomnażania ich... i być może pewnego dnia zapyta- czy byłeś odpowiedzialny? Czy potrafiłeś zapewnić byt dzieciom które miałeś? I nie mówimy tu o tym żeby dziecko miało wszystko, bo wiemy że to mu na dobre nie wyjdzie. Ale jeśli dziecko ma talent- do gry na skrzypcach czy w koszykówkę- a nie może go rozwijać bo rodzice mają ośmioro i nie ma mowy o stówce miesięcznie na lekcje? To czyja to wina?
Ja wychowałam się w rodzinie wielodzietnej było nas 5, krzywda się nam nie stała ale moich rodziców obiektywnie stac było na utrzymanie nas. Nie przelewało się ale oboje pracowali bardzo dużo i cięzko i jakoś wykształcili piątke. Ale sama wiem jakim kosztem. Bądźmy realistami. Renata mieszka z tego co się domyślam chyba w Anglii tam też realia i zarobki są inne, ja pracowałam kiedyś w USA i na osiedlu gdzie mieszkałam pełno było zamożnych mam gromadki dzieci dowożących je wielkimi vanami na lekcje baletu i języków- bo w większości ojcowie zarabiali bez problemu na utrzymanie dużej rodziny.
A my żyjemy w Polsce. Narzekac nie można bo 3/4 świata jest biedniejsze od nas, ale w Polsce miesięczna rata za średnie mieszkanie w średnim mieście sięga pewnie 50% przecietnej pensji. Opłaty za to mieszkanie to drugie 50%. I nie mówimy o pięknym domu tylko o trzech pokojach w bloku. I tak jedna pensja poszła się bujać. Druga wystarczy na życie, paliwo i ubranie i jak przyjedzie wysłać do szkoły trójkę dzieci to może braknąć na podręczniki. W Polsce mamy nie dowożą dzieci wielkimi vanami (no niektóre tak ) tylko pod przedszkolami ciasno upakowane stoją autka klasy B i bynajmniej nie najnowsze roczniki:) Za wrzesień zapłaciłam za przedszkole za moją dwójkę 900 zł, bo przyszło 2 razy ubezpieczenie, rada rodziców, ksiązki do zerówki dla starszego- i tak się poskładało. A to zwykłe niedrogie przedszkole. A ja nieźle zarabiam. Ale poczułam jak zapłaciłam:)
Po to mamy rozum żeby podejmować odpowiedzialne decyzje. Żeby brać pod uwagę stan zdrowia, pracę, perspektywę możliwości- wszystko.
Renata w Polsce zdecydowana większośc ojców nie jest w stanie utrzymać rodziny ze swojej jednej pensji i jedyną opcją jest praca dwojga rodziców. Dam Ci przykład - weźmy parę zarabiającą po 2000 zł. Chcą gdzies mieszkać więc kupują mieszkanie- 3 pokoje w mieście 100 tys mieszkańców (nie mówię o Warszawie...) 3 pokoje to żaden luksus mając np dwoje dzieci bo wiadomo jakie te pokoiki w blokach są. Takie mieszkanie w moim mieście jak się uda i w kryzysie może znajdziesz za trochę ponad 200 tysięcy, ale takie trochę do remontu. Nasza para nie obrabowała banku i nie odziedziczyła po babci willi na wsi więc bierze kredyt. Rata ponad 1000 zł. Czynsz, opłaty- i nie ma jednej pensji. A jeszcze nawet chleba nie kupiliśmy. Trzeba zjeść, ubrać dzieci, mieć jakiś samochód (więc na niego odłożyć lub go spłacić) , trzeba kupić paliwo, zapłacić za przedszkole.. i co? Nasze małzeństwo już po połowie miesiąca liczy każda stówkę a na zakupy to tylko tam gdzie taniej.....a ma tylko dwoje dzieci, nie sześcioro...

W Anglii chyba dobry socjal jest. Brat mojego męża mieszka tam z żoną i synkiem.
Pracuje sam jeden - na magazynie bodajże, więc nic specjalnego, pensja niezbyt wysoka, a niczego im nie brakuje i jeszcze odkładają na domek w Polsce.
Żona siedzi z dzieckiem w domu. Dostają jakąś kasę na dziecko (urodzone w UK - nie wiem, czy to ma znaczenie?).
W PL mieszkanie ciężko utrzymać za jedną pensję (ja miesięcznie płacę prawie 1000zł za mieszkanie 46m2 - tylko czynsz, prąd, gaz, woda... A gdzie kredyt?), nie mówiąc już o rodzinie.

Czyli to nie jest zaufanie Bogu tylko zaufanie PAŃSTWU.

więc proponuje usiąść na tylku nie pracowac, nic nie robic tylko Bogu ufac i liczyc na to, że się z Bożej łaski z głodu nie umrze. albo, ze kredyt na mieszkanie sam sie spłaci itp. Bóg rączki dał do pracy i mózg do myslenia.

Proponuję przeczytać cały temat, bo nie wiem w jakim celu odniosłaś to do mojej wypowiedzi.

Słuchajcie ale nikt nie neguje zaufania Bogu. Jest całe mnóstwo rzeczy jak choćby wypadek, choroba, nieszczęście które mogą nasze precyzyjne plany zawalić w jednej chwili. Ale Pismo św mówi "módl się i pracuj", sam Jezus pracował jako stolarz, można powiedzieć że razem z przybranym ojcem prowadził "mały biznes rodzinny", był Bogiem ale jako człowiek pracował i zarabiał na codzienne potrzeby. Mamy planować, pracować, przewidywać ale równoczesnie powierzac się Bogu.To takie proste:)