Absolutna swoboda seksualna jest nie do przyjęcia....

Podjęcie się współzycia powinno się pokrywać z odpowiedzialnością, więc możliwością zapewnienia dziecku długotrwałego szczęścia rodzinnego.

Drogi do osiągnięcia tego celu bywają różnorodne

sam dogmatyzm religijny nie gwarantuje sukcesu...

z wszystkimi powyższymi twierdzeniami się zgadzam.

Mogę się porozumieć z przyszłą/ewentualną żoną co do Jej/moich preferencji seksualnych czyż nie? Jak wyjdzie w rozmowie, że nijak się nie możemy porozumieć w tej sprawie to jest to już jakiś sygnał, że coś nie iskrzy.

No to zakładamy, że przed slubem sobie tam współżyjecie...bach dziecko...a potem się okazuje, że ze ślubu nici bo jednak do siebie nie pasujecie.

niby możesz, ale jeśli np nie próbowałeś nigdy seksu oralnego to skąd wiesz czy ci odpowiada?

I tak jest ze wszystkim, po ślubie się okazuje np że jedna strona lubi rózne eksperymenty, a druga chce sie kochać tylko po ciemku i "po bożemu", oczywiście możewz napisać że wtedy trzeba z tego zrezygnować i nie ma problemu. OK, ale ja uważam że czlowiek powinien być szczęśliwy w małżeństwie, a jesli sfera seksualna nie będzie funckjonowac poprawnie to jest krok w stronę zrobienia z ego małżeństwa zupełnie nie tego czym być powinno.

Ale jeszcze powiem jedno...jak się okaże, że ta dziewczyna to nie jest jednak ta...następna też nie...i następna też...i tak jeszcz kilka...i z wszystkimi się będzesz tak kochać bez zahamowań...to jak już się ożeniesz (załóżmy, że mimo wszystko tak) to jak się będziesz czuł z żoną w łóżku kiedy będą Ci się w pamięci przewijać te wszystkie po poprzednie panny? Myślę, że nie unikniesz porównań a może i w związku z tym rozczarowań.
A jak się będziezs czuć jak Twoja w końcu żona będzie miała też taki staż jw? też pewnie będzie Cię porównywać z gromadką swoich poprze dnich kochanków...

Dla mnie nieistotny jest sakrament małżeństwa

Rozumiem, że z tego wynika, że dziewczyna z doświadczeniem powinna zostać zakonnicą.... no bo jak jej nikt nie zechce.

Byłabym w bardzo ciężkim szoku gdyby przejmował się nauką Kościoła o płciowości ktoś dla kogo nawet sakramenty nie mają znaczenia.

jeśli współzyję z kobietą od półtora roku a znam ją drugie tyle, to chyba wiem czy do siebie pasujemy

jeśli współzyję z kobietą od półtora roku a znam ją drugie tyle, to chyba wiem czy do siebie pasujemy (jeszcze zanim zaczęliśmy współzyć to wiedziałem dzięki uprawianiu róznych niemoralnych zdaniem Kościoła praktyk - które nie przyniosły nam niczego złego a wręcz przeciwnie)

z zycia wzięte: para współzyla przed ślubem, znali sie długo, mieszkali ze sobą było im ze sobą pod względem cielesnym suuuper po ślubie urodziły sie dzieci i kobieta stwierdzila, ze mąż jako facet mógłby dla niej nie istnieć.... współżyje z nim bo WIE, ze musi, bo WIE ze mąż chce tego, ale nie robią tego tak często, jak mąż chce [i jak robili wczesniej], bo ona nie ma ochoty
nie znaczy to, ze teraz seks jej nie sprawia radosci, czy ze mąż jest złym kochankiem - nie! ta kobieta żyje teraz dla dzieci....