Z mojej wiedzy wnioskuję raczej, że masturbacja jest czymś naturalnie pomocnym, ale nie niezbędnym do zdrowego trybu życia. Jako grzech, odbieram to jako skupienie się na sobie. Nie jest nic moralnie złego, krzywdzącego innych - bo niby kogo? Tłumaczę to sobie, jako najwyższą ofiarę dla Boga i jego miłości. Jest to uczenie się skupiania się na innych, nie na swojej osobie

Masturbacja - najgorszy moj grzech, trace przez niego wszystko oddalam się od Boga, tracę poczucie szczęscia. Ktoś to nie przeyżył nie wiem. Czuję się na dnie. Ten nałóg mnie niszczy, proszę o modlitwe...

spoko, też tak miałem - przez mniej więcej 5 lat. W końcu dojrzałem i samo zniknęło. Trochę wiary, chęć do spowiedzi, choćby co tydzień (miałem od tego 5 spowiedników łącznie). U mnie poskutkowała ta "walka z wiatrakami", jak to się często na początku może wydawać. Modlę się, byś nie przestawał walczyć

Kto się nie masturbuje, nie nauczy się swoich reakcji i potrzeb seksualnych. Może nigdy nie chcieć seksu później lub mieć nieprawidłowe reakcje w czasie stosunku. U chłopców masturbacja może powodować niekiedy nieprzyjemne odczucia ponieważ mężczyźni mają nieaktywną czakrę odpowiadającą za przeżycia seksualne i orgazm szczególnie nieprzyjemnie przeżywają. Sporo chłopców i mężczyzn donosi o nieprzyjemnym odczuciu drążenia energi przy orgazmie. Ostatnio na zachodzie Europy szkoli się dorosłych mężczyzn by nauczyli się osiagać wielokrotny miniorgazm (bez wytrysku) i w ten sposób pozbywają się tych kłopotów jednak opanowanie tych technik jest trudne.

Humanisto, jeśli chcesz szerzej przedyskutowac temat nieprzyjemnego drążenia (krążenia?) energii w masturbujacych się mężczyznach z nieaktywną czakrą odpowiadajacą za przeżycia seksualne - to wybierz w tym celu dział inny, niż "Rodzina chrześcijańska". Na przykład: "Sam wymyśl temat".
mateola

Skąd ty te dup......e wytrzasnąłeś? "Drążenie energii" przy orgazmie...
/.../ mateola
Rozumiem jednak, że te badania zostały przeprowadzone na Amerykanach, a ta nacja specjalizuje się w psychicznych dewiacjach

Jeżeli ja to robiłem, to w osobliwy sposób. Wstydzę się bardzo. JUŻ TEGO NIE ROBIĘ!!! UDAŁO MI SIĘ.

I nie wiem jak to nazwać, bo to nie była (jeżeli to nie było jakieś zaburzenie psychiczne) typowa masturbacja. Ale o wiele bardziej wstydliwe. Miałem chyba fetyszyzm i do dziś muszę walczyć z jego skutkami, chociaż nawet w myślach mogę zapanować nad tym. Każdemu może się udać pokonać grzech.

Nie jestem w stanie pojąć tego, dlaczego ludzie tematy takie jak seks, masturbacja, czy nawet fetysze uważają za coś wstydliwego.
To że kultura (nasza europejska) stara się chronić oczy innych przed oglądaniem naszych aktów płciowych, to pewnie dobrze - swoiste zachowanie intymności i specyficznej więzi tylko między dwojgiem, a nie z całym społeczeństwem.
Ale rozmowa o tym? Jeśli ktoś coś takiego przeżywa, to znaczy że widocznie jest w wieku właściwym i do rozmowy, otwartej, normalnej.
Masturbacja, nic nadzwyczajnego jako temat (za to przeżycie... przed poznaniem seksu właściwego - na pewno ciekawe), niejednokrotnie z młodszymi kuzynkami sobie na ten temat żartowałyśmy, nawet w mieszanym towarzystwie też. I tak każdy wie jak to robić i nie ma co wpędzać się w poczucie winy. A właśnie to poczucie winy jest czasem budzone poprzez jakieś rodzinne czy społeczne tabu. "Tylko niech nikt nie powie przypadkiem wprost jak się masturbować, bo jeszcze ktoś z tego skorzysta". I tak skorzysta, instynkt poprowadzi
A fetysz? Jakiś Szymon Majewski (prowadzący programu rozrywkowego) przyznaje się głośno w telewizji, że jego fetyszem są stopy. I chwała mu za to, niech pieszczoty będą różnorodne

[...]
Proszę trzymać się tematu.
Asienkka

Witam serdecznie
Muszę ze smutkiem stwierdzić, że słowa tegoż kapłana przytoczone na początku o możliwym zjawisku impotencji psychicznej są prawdą, czego żywym przykładem jestem ja sam.
Jeśli od wielu, wielu lat nie można uporać się z tym problemem, to traci się kompletnie wiarę w siebie i pojawia się zupełny paraliż życiowy- brak energii i ochoty do życia . Oczywiście sznura przez gałąź nie przerzucę, bo po co , ale takie istnienie przypomina wegetację roślin, dlatego walczcie intensywnie , do spowiedzi chodźcie jak najczęściej , bo mnie już zabrakło wiary i nadziei w tej oto kwestii.

Problem masturbacji jest problemem cywilizacyjnym ,cawilizacja ma również swoje złe strony.Natura niestety nie nadąża za postepem cywilizacyjnym człowieka i nie będzie ustępować modzie według której człowiek coraz pózniej zaczyna okres reprodukcji.Popędy seksualne człowieka które umozliwiały mu zycie na ziemi kształtowane były przez miliony lat ,a cywilizacja jest zupełnie czymś nowym ,czymś sztucznym i zupełnie nie pasuje do potrzeb człowieka .

Czyli to cywilizacja jest winna temu, że to robię? Przecież to moja wina, a nie jakiejś cywilizacji, chociaż po trosze to prawda . Większą winę ponosi partnerka , odmawiając współżycia. Gdybym miał gorącą kobitę, to zapomniałbym , co to onanizm.

Pytanie - dlaczego to księża wypowiadają się o rzekomych skutkach masturbacji? Od nich chciałbym usłyszeć WYŁĄCZNIE dlaczego masturbacja jest grzechem. Krótko i na temat. O innych konsekwencjach (jeżeli takowe występują) chciałbym dowiedzieć sie od seksuologa, ew. psychologa.

Impotencja psychiczna jest niezwiązana, jak rozumiem, z problemami fizjologicznymi, dlaczego więc - Jarro - obwiniasz za Twój stan masturbację, a nie np. Twoje podejście do niej, jak i w ogóle do całej sfery seksu (może dręczy Cię nadmierne poczucie winy? może uzależnienie od pornografii?)? Nie jestem entuzjastą masturbacji, ale jeżeli słyszę od fachowców (lekarze), że nie ma negatywnych konsekwencji fizycznych, to twierdzę, że nie ma. Chyba, że konsekwencje pośrednie - takie występują. Chodzi mi o to, że poczucie winy (po prostu stres) może prowadzić do różnych fizjologicznych zaburzeń.

KIedyś czytałęm, bodajże we Wprost , że w zakonach itp onanizm jest był traktowany jako lekki grzech, ale tę inf. warto by zweryfikować

NIe sposób , aby uniknąć poczucia winy w przypadku, gdy na polu walki z onanizmem człek przegrywa przez 20 lat!!!!!! Jak wówczas uwierzyć w siebie???? Jak modlić się z wiarą , skoro setki wieczorów spędziło się na różańcu. I nic