Podany przez Ciebie przykład doskonale ilustruje to, o czym myślę. Dodam jeszcze miłość rodzicielską, która wyraża sie w noszeniu, przytulaniu, pieszczeniu malutkiego dziecka... rodzi to w nim pozytywne nastawienie do własnego ciała. Myślę, że to jest bardzo ważne, by zaczynać od dobrych skojarzeń.

Nie wiem - i nie jestem w stanie tego sprawdzić. Poza tym nie chodzi mi o określenie, jaki stosunek do seksualnosci - po uwzględnieniu wszystkich wpływających nań okoliczności - ma konkretny człowiek, tylko o jakiś ogólny wzorzec, na którym wszyscy katolicy mogliby sie opierać.

PTRqwerty;
Nie rozumiesz ??? TY elokwentny geniusz??

Upraszczając, pytam ponownie;
Czy aby te ofiary te cierpią przez POPRAWNY obraz świata?
A moze ludzie jednak nie potrafią takiego obrazu odnalezć (UWIDZIEĆ)?

Dla czego?

JEZUS uczy " jeżeli twe oko jest czyste,to całe ciało twoje jest w światłości"

Poprawnego obrazu nie odnajdują ci, którzy szukają w ciemności.
Ich oko jest chore, ich ciało staje się ciemnością a czyny ich plugawe.

Jeśli dalej udajesz że nie rozumiesz to pewno uczestniczysz w chorobie,
ciemności i plugastwie.TO DOPIERO ZNIEWOLENIE.

A mogło być tak miło :-(

Tak, o coś takiego mi chodzi. O taki "wspólny mianownik", na którym opierając sie, konkretni ludzie, uwikłani w różnorodne okoliczności życiowe mogliby budowac własne podejście do płciowości.

Wartośc ciała.

Zgadzam sie z tym, że i dusza i ciało to wartości, które należy traktowac w sposób godny i nie można wywyższac jednego nad drugie. Żadna przesada nie jest dobra. Natomiast stwierdzenie, że katolik "nie powinien uznawać ciała za coś co jest z gruntu złe i godne pogardy" jest naturalnie słuszne, ale to moim zdaniem za mało - katolik powinien uznac, ze jego ciało jest dobrem.

Mam wrażenie, że w szczególny sposób dotyczy to kobiet. Jest coś trudnego moim zdaniem do opisania w stosunku do cielesności kobiecej, jakiś niepokój... Tak, ciało kobiety traktowane jest inaczej, niż cialo mężczyzny, zwłaszcza seksualnośc. Rozalka napisała, że ojciec, po pierwszym razie... gdyby zauważył... ciekawe, który ojciec powiedziałby tak swojemu synowi.

Jest traktkowane inaczej bo jest inne - po prostu. Jest piękne. Dlatego jest częściej eksponowane. W sensie malarstwa czy innej szeroko rozumianej sztuki, jak reklama (spyta ktoś czy to sztuka?). Niektórzy twierdzą, że w tym eksponowaniu ciała (czy skojarzeń erotycznych) w reklamach jest przesada i coś złego. Nie podzielam tego zdania. A czy to jest niepokój w stosunku do cielesności kobiecej? No nie wiem, tak tego nie postrzegam. Raczej "zamilczenie" w obliczu piękna. A w "kwestii Rozalki": przyczyna takiego (dość powszechnego) podejścia jest bardzo prosta. Dziewictwo fizyczne u kobiet jest po prostu widoczne. Podejście bardzo uproszczone, bo można naprawdę wyczyniać cuda zachowując fizyczne oznaki dziewictwa. I obawa o ten fizyczny "uszczerbek" determinuje inne podejście do wychowania dziewczynek, a inne - chłopców. Sam nie wiem, czy mi się uda zaszczepić zdrowe podejście do seksualności u moich dzieci.

To się zaczęło w raju. Kobieta, stworzona jako pomoc dla mężczyzny spowodowała jego upadek. Doprowadziła do klęski nie tylko Adama (i siebie), ale cały rodzaj ludzki…
Kto wpisał seksualność w grzech pierworodny? Czy to dlatego, że poznali, że są nadzy?
Ewa – kusicielka. Sprowadziła dobrego Adama na złą drogę.
Rozdział między dobrem i złem; duchowością i cielesnością, pierwiastkiem męskim i żeńskim.

I przeciwstawiona Ewie druga kobieta – Maryja. Dziewicza i macierzyńska. Aseksualna. Staje się archetypem kobiety. W takiej postaci byt kobiety jest uzasadniony.

A kusicielka? Na stos… jako siedlisko zła.

XIX wiek – spełnienie seksualne przysługuje jedynie prostytutkom – one i tak są już potępione. Przyzwoita kobieta nie ma takich potrzeb – ona ulega mężczyźnie, który musi… poświęca się i cierpi z godnością.

Ile było świętych kobiet żyjących w małżeństwie i aktywnych seksualnie do pontyfikatu JPII?
Kobiety w ogóle stanowiły mniejszość (chyb nadal tak jest). Na osiągnięcie świętości miały szanse: dziewice, zakonnice, męczennice broniące swojej cnoty; jeśli mężatki, to nieszczęśliwe w małżeństwie, jeśli żyjące w zgodzie z mężem, to ślubujące czystość. Z kim miała się identyfikować szczęśliwa mężatka?

Kogo społeczność wioski obarczy odpowiedzialnością za gwałt? Gwałciciela? Nie, ofiarę. Bo miała za krótką spódniczkę, bo chodziła tam, gdzie nie powinna.

A różnica w podejściu do dziewictwa kobiet i mężczyzn? Nie sądzę, że to tylko kwestia tego, że widać. To całe wychowanie...

To wszystko cały czas tkwi w mężczyznach, kobietach, rodizcach, dzieciach...

Przepraszam za telegraficzny styl, ale sie spieszę.

errata: żyć mu spokojnie??

Bardzo mnie to cieszy. Niemniej jednak jest to historia traktowania kobiety (i jej seksualności), nie zaś moje własne rozumienie sceny w Raju.

Pytasz, co masz mi napisać... nie wiem, sam musisz zdecydować. Ja opisuję, dlaczego podczas budowania szacunku do własnego ciała (jako podstawy dla zdrowego podejścia do seksualności) należy moim zdaniem w szczególny sposób otoczyć troską dziewczynki i kobiety.

Jeśli chodzi o ostracyzm, z jakim spotyka sie ofiara gwałtu, to można o tym przeczytać np. na portalu "niebieska linia". Istnieje wiele form: podważanie wiarygodności ofiary, wmawianie jej, że prowokowała, stwierdzanie, że jeśli by nie chciała, to by do niczego nie doszło... Sprawca, nawet, jeśli zostanie ujęty - otrzyma niski wyrok (gwałt to występek). Kobiety bywają zastraszane. Zdarza się, że sprawca zostaje uniewinniony, i wtedy kobieta czuje się pokrzywdzona podwójnie. Dodatkowo musi żyć pod pręgierzem niechętnej opinii otoczenia oraz kpin i pogróżek sprawcy czy jego środowiska, zwłaszcza na wsi, gdzie wszyscy się znają. Niestety, nie jest to stereotyp.

Przedewszystkim, seksualnosc nie jest czyms wstydliwym lub grzesznym.
Czym predzej czlowiek sobie to uswiadomi tym bedzie mial zdrowsze podejscie do calego tematu.
Problem polega na tym ze nasze (wasze?) srodowisko jest tak gleboko uswiadomione do schematu seks=wstyd
ze zajmnie to wszystko jeszcze kupe pokolen zanim to wszystko da sie zreperowac.
Seksualnosc jest piekna, jest darem od Boga i o tym trzeba pamietac jak sie z dziecmi na te tematy rozmawia.
Osobiscie nie mam zadnych zachamowan co do tych spraw i nie rozumiem ludzi ktorzy sie tych spraw wstydza lub unikaja.
Dla normalnego czlowkieka, seksualnosc powinna byc tak oczywista jak powietrze lub jedzenie.
Jej brak jest czyms zalosnym i upakarzajacym.