Nic takiego nie piszę! Nie piszę też, że jestem gorący, a Wy wszyscy letni. Napisałem, że moim zdaniem większość na forum może być ciepłych (czyli ani letnich ani gorących) i przedstawiłem jak widzę letnich (nie mylić z niewierzacymi) i gorących i zestawilem to do nas.



Ja też potrzebuję dyskusji często - właśnie w ten sposób zdobywamy wiedzę. Wskazuję jednak na to, że wiele osób zamiast przyjmować nakazy o planowaniu rodziny i próbować je zrozumieć (Ty właśnie tak zdajesz się robić), to łamie te prawa, normy, zakazy i nakazy, a następnie na forum nie szuka zrozumienia pojęcia tego tematu przez Kościół, ale udowodnienia swoich tez (do czego usilnie dąży), a dokładniej pokazania, że nie da sięudowodnić tez Kościoła. I moim zdaniem ten drugi ktoś popełnia zdecydowany błąd. Ale w jednym z nim muszę się zgodzić: jeżeli jest zła wola, to nigdy nie udowodni siętakiej osobie, że Kościół ma rację, bo zawsze może ona zastosować jeden z tych uników (niezbijalnych) pokazanych przeze mnie, bo ta osoba jakby olewa to co w Biblii jest napisane (chociażby cytat o posłuszności).

Moim zdaniem prawidłowa droga jest taka: przyjmuję to co Kościół mówi, bo wierzę w ten Kościół i Ducha w nim, ale jezeli mam wątpliwości to szukam uzasadnienia Kościoła. A nie na odwrót: stwierdzam, że Kościół pewnie się myli i wtedy czegoś szukam. Na tym polega wiara w Kościół, Chrystusa i Ducha w tym Kościele. Taka jest nasza wiara, co potwierdzają cytaty z Biblii.

Sparafrazuję jeszcze słowa, które padły w tym wątpku: "tam gdzie brakuje nam wiary szukamy racjonalnego uzasadnienia".


Czy ja Ciebie krytykuję? Raczej nie. Ja tylko wskazuję na błędy osób (nie wszystkich). A wskazanie na błędy jest upomnieniem, a nie krytyką ich samych. Ja wskazuję jaka moim zdaniem powinna być wiara i podpieram się cytatami - taki jest główny cel tego wątku.


Wierz mi - jest takich dużo. A na forum także wydaje się występować (nie u wszystkich) postawa: zaneguj(łam zakaz), a później próbuj dojść do prawdy, czyli: załóż, że się Kościół myli (i łam zakaz), ale dochodź do prawdy. Zauważ, że jeśli jest to grzech, to zgodnie z nauczaniem Kościoła, trudniej dojść do prawdy będąc w grzechu niż w nim nie będąc, bo grzech czyni nas ślepymi i bardzo utrudnia poznanie prawdy.


No właśnie chodzi o to, że to, że mówie: jesteśmy słabej wiary, to nie jest ocenianie tylko wskazywanie prawdy. Bo myślę, że każdy z nas ma słąbą wiarę (niekoniecznie letnią czy chłodną, ale np. niedostatecznie gorącą - ciepłą) - ja też. Ale tym, co robię, to nie jest założenie błędu Kościoła, tylko doskonalenie tej wiary - i już nawet wiem jak ją będę doskonalił

A skąd wiesz, czy Twoi interlokutorzy nie przeszli przynajmniej raz takiej drogi?

Tak na szybko - nie chciałam napisać, że mnie krytykujesz, ale, że krytykujesz dyskusje

Bo ta droga nie ma końca, żeby można było ją "przejść". Jedyną możliwością "przejścia" za życia jest z niej zejście, tzn. skończenie się wiary -przyjmowania tego co Kościół mówi. Powtarzam: jedyną możliwością "przejścia" tej drogi za życia jest z niej "zejście" czyli przestanie jej kontynuowania.


Ok, rozumiem

Wiesz... ja krytykuję, ale jej nie neguję. Pokazuję, że ma masę wad, ale nie piszę, że jest zła (dyskusja) - dalej ją kontunuuję.

A jeśli człowiek przyjmuje, co mówi Kościół, choć uzasadnienie Kościoła go nie przekonuje; ma nadal wątpliwości, mimo że szukał - i jeśli w tej sytuacji przestaje szukać i jest posłuszny czemuś, z czym się nie zgadza - to jest na tej drodze, czy nie?

To już pytanie natury filozoficznej. Moim zdaniem jeżeli przyjmuje to co Kościół mówi, bo wierzy w ten Kościół i Ducha w nim, a ma wątpliwości to całe życie będzie starał się to zrozumieć - niekoniecznie tak samo aktywnie jak na początku - chociażby w modlitwie. I myślę, że to poszukiwanie z pewnością będzie wynagrodzone (ale to już mały offtopic).

Tak na marginesie (raczej nie na temat) - myślę, że aby być dobrym Katolikiem, potrzeba dobrej woli. To tak jak z czytaniem książki czy artykułu czlowieka którego się nie lubi - wtedy można się czepiać niemalże każdego słówka - zarzucając pozorne sprzeczności, któe są tak naprawdę wynikiem wybiórczo stosowanych zasad i interpretacji oraz sprzeczności w nas samych.

Drogi jumiku. Ty istotnie nie zauważyłeś czy widziałeś ale nie przyjmujesz do wiadomości tego co tu wielokrotnie powtórzono?
Nie chodzi o całą naukę Kościoła. Nie chodzi nawet o jej dużą część. Chodzi o jedno przykazanie. W dodatku nie o przestrzeganie jego jako takiego ale o przestrzeganie jego "rozszerzenia na całą sferę ludzkiej seksualności". I o to idzie. Nie wiem więc na jakiej podstawie dokonujesz zacytowanego porównania w dodatku zarzucając czepianie się niemalże każdego słówka.

To niedobrze ?
Napisałeś: "Moim zdaniem prawidłowa droga jest taka: przyjmuję to co Kościół mówi, bo wierzę w ten Kościół i Ducha w nim, ale jezeli mam wątpliwości to szukam uzasadnienia Kościoła." Dla mnie to jest droga, którą można przejśc wielokrotnie. Można też w wyniku wielokrotnego przechodzenia tej drogi dojść do wniosku, że być może Kościół się jednak myli - i dopiero wtedy, po przejściu tej drogi conajmniej raz - dojśc do wniosku: "stwierdzam, że Kościół pewnie się myli i wtedy czegoś szukam" - jak to ująłeś.

Czy szukać można jedynie w celu potwierdzenia zdania Kościoła, a nie w celu obalenia tego zdania - nawet wtedy, gdy dalej podporządkowujesz się zapisom KKK?

A w temacie "temperatury" wiary - to mam wątpliowści, czy stosowanie jakiegokolwiek sposobu planowania rodziny nie wyklucza "bycia gorącym"...

No nie wiem. Bo znów gdyby uznać, że gorąca wiara to brak jakiegokolwiek sposobu planowania rodziny, to należałoby również uznać, że gorącą wiarę mają tylko rodziny wielodzietne. Brak planowania to w przypadku większości rodzin - naścioro dzieci. A Bóg nie po to chyba dał nam rozum i wolną wolę, aby każda rodzina nie zważając na żadne okoliczności, miała wiele dzieci. Trzeba myśleć nie tylko o płodzeniu, ale też o wychowaniu i zapewnieniu tym dzieciom podstawowych choćby dóbr.
Można tu by pewnie polemizować, ale gdyby zasada Bóg dał dzieci to i da na dzieci - zawsze się sprawdzała, to nie byłoby chyba rodzin wielodzietnych żyjących w nędzy lub borykających się z poważnymi problemami, czy to zdrowotnymi czy finansowymi, a wszyscy wiemy, że takie są. Więc jak to jest?

Niekoniecznie, raczej te, które w tej kwestii zdają się na plany Boże - było już o tym chyba w wątku - ile kto ma dzieci, czy coś.
No i są to tylko moje przemyślenia

Od pewnego czasu poszerzam swą wiedzę na temat naturalnego planowania rodziny, a dokładnie na temat seksu, antykoncepcji oraz stosunku kościoła do tych spraw., Dlatego proszę o wypowiedzi na pytanie: Czy cytat podany poniżej jest zaprzeczeniem bądź nie jest zaprzeczeniem nauk o naturalnym planowaniu rodziny

„Przyjemność seksualna jest moralnie nieuporządkowana, gdy szuka się jej dla niej samej, w oderwaniu od nastawienia na prokreację i zjednoczenie”

Nie, nie jest zaprzeczeniem...Jeśli czytałaś na temat NPR, to już pewnie natknęłaś się na odpowiedź...

To jest kwestia podejścia a przede wszystkim interpretacji (osobistej) zapisów KKK.
Pogląd, który przedstawia powyżej Teresse podpiera się tym, że stosując NPR nie szukamy przyjemności w oderwaniu od nastawienia na prokreację. Jednak z tym jest bardzo łatwo dyskutować, bo z takim samym oderwaniem (a nawet z mniejszym - bo jak wiadomo od zwolenników: NPR jest bardziej skuteczne niż prezerwatywa) stosuje się inne metody. Osobiście wolę nie przypominać sobie zbyt często o artykule 2351 KKK bo to by znaczyło że nie grzeszyłem tylko kilka razy w życiu . A tak powaznie - myślę, że nie należy brać dosłownie zapisów tego artykułu bo albo tłumaczenie jego jest takie sobie albo Autorzy chcieli dać definicję rozwiązłości ale wyszło to im troszeczke niezręcznie. Podobnie zresztą jak w przypadku następnego artykułu:
2352 Przez masturbację należy rozumieć dobrowolne pobudzanie narządów płciowych w celu uzyskania przyjemności cielesnej.
Czymże jest wobec tego gra wstępna?
Lub czy kończące się orgazmem pobudzanie stref erogennych nie będących narządami płciowymi to masturbacja czy też nie? Moim zdaniem próba definiowania nie zawsze przynosi oczekiwane rezultaty.

Wracając do Twojego pytania: rozumiany literalnie przytoczony przez Ciebie fragment kłóci się w oczywisty sposób z nauką o NPR (czy lepiej: to nauka o NPR kłóci sie z zapisami KKK). I nie ma znaczenia zaklinanie rzeczywistości słowami, że NPR nie jest metodą ak a filozofią życia.

Chciałabym, aby ktoś mi wytłumaczył słowa, które podałeś, powyżej, czyli(bo ja ich nie rozumiem):

"Pogląd, który przedstawia powyżej Teresse podpiera się tym, że stosując NPR nie szukamy przyjemności w oderwaniu od nastawienia na prokreację."

Dla mnie celem NPR jest określenie, w jakie dni kobieta jest płodna a w jakie nie. W zależności od planów małżonków, co do potomstwa, para decyduje się na współżycie w dni niepłodne, jeśli nie chcą mieć dzieci, a w dni płodne, gdy chcą je mieć. Jeśli zakładam, że nie chce mieć dzieci a wierzę w skuteczność tej metody, współżyję w dni niepłodne ze świadomością, że nie będzie konsekwencji z danego zbliżenia. Więc kocham się ze swoim partnerem dla przyjemności, bliskości bycia z nim, ale prokreację całkowicie pomijam.

Posłużę się cytatem, który moim zdaniem dobrze tłumaczy tę pozorną sprzeczność między nastawieniem na prokreacje i współżyciem w fazie niepłodnej oraz to co bardzo ważne, czyli nastawienie małżonków: