Zgadzam się z Krzysztofem_J. Sedno problemu tkwi w podejściu KK do "przyjemności cielesnej". KK uważa dostarczanie sobie przyjemności cielesnej za zło moralne. Robi wyjątek, gdy to dostarczanie odbywa się w ramach małżeństwa i ma charakter wzajemności. Ja zrobię dobrze tobie, a ty zrobisz dobrze mnie. Oczywiście ubrane jest to we frazesy o dawaniu daru z siebie, otwartości na życie, itp. Choć czasem, co bardziej anorektyczni seksualnie teologowie posuwają się do użycia określenia "małżeńska masturbacja" na wszystko co nie jest czystą penetracją.

KK uważa dostarczanie sobie przyjemności cielesnej za zło moralne. Robi wyjątek

, gdy to dostarczanie odbywa się w ramach małżeństwa i ma charakter wzajemności. Ja zrobię dobrze tobie, a ty zrobisz dobrze mnie. Oczywiście ubrane jest to we frazesy o dawaniu daru z siebie, otwartości na życie, itp.

Jeżeli przyjemność cielesna w omawianym powyżej przypadku jest zła, to w takim razie, jak ustosunkować się do tego, co napisał tu http://zapytaj.wiara.pl/?grupa=6&dzi=1123365535&art=1125250759 chyba jakiś duchowny?

Czy jest jakaś definicja "użycia władz seksualnych" i "prawidłowego pożycia małżeńskiego"?

to Ty odzierasz to z naturalnych dobrych aspektów, z całej tej duchowej sfery seksu. Naturalny stan jest taki: to jest dar z siebie, jest otwartość na życie itd, a Ty odzierasz to z tych naturalnych pięknych cech.

IMHO naturalny stan jest taki, że seks jest przyjemny. Nie przeczę, że przyjemne jest także dawanie przyjemności kochanej osobie, i cała ta, jak piszesz, duchowa sfera seksu. Jednak wszystko się zaczyna od przyjemności, jakiej konkretna osoba doznaje, lub spodziewa się doznać. Ewentualnie mogę
zgodzić się ze stwierdzeniem, że dawanie i branie w seksie jest równie ważne i przyjemne.
Jeśli uważasz, że akcenty przyjemnościowe są inaczej rozłożone, to zrób sobie eksperyment myślowy, i zastanów się, jak by wyglądał seks, w którym tylko dawanie jest przyjemne. Podpowiedź: można zastosować analogię z podawaniem śniadania do łóżka

Co w przypadku osob takich jak ja ktore nie moga "dawac" drugiej osobie tego daru plodnosci? Widocznie za kazdym stosunkiem popelniam ciezki grzech

Ewentualnie mogę zgodzić się ze stwierdzeniem, że dawanie i branie w seksie jest równie ważne i przyjemne.

We współżyciu seksualnym między małżonkami dozwolone jest w zasadzie wszystko (w zasadzie, gdyż wykluczone są zachowania obrażające godność partnera, np. zmuszanie do współżycia) byle stosunek w swoim naturalnym przebiegu nie wykluczał możliwości poczęcia.

Nie są grzechem
a) Wszystkie myśli o wspólnym życiu małżeńskim, pragnienia przeżyć seksualnych, wyobrażenia życia seksualnego małżeńskiego, o ile nie wywołują orgazmu
b) Wzajemne pieszczoty, chociaż bardzo podniecające, dające dużą przyjemność seksualną, byle nie wywoływały orgazmu poza stosunkiem małżeńskim. Gdyby przypadkowo nastąpił orgazm niezamierzony – grzechu nie będzie. W przyszłości należy zachować większą ostrożność.
c) Nawet zapoczątkowane zespolenie cielesne i zaniechane, o ile nie prowadziło do wywołania orgazmu u mężczyzny i kobiety nie jest grzechem.

Na podstawie podręcznika teologii moralnej: A. Kokoszka, Moralność życia małżeńskiego

Więc ten ksiądz nie jest w zgodzie z KKK 2352 pisząc te rzeczy:

Nie bardzo widzę sprzeczności między tym co mówi a KKK 2352 (przy okazji - chyba podałem tam tylko fragment 2352). Mógłbyś to sprecyzować?

KKK 2352 [...] "Bez względu na świadomy i dobrowolny motyw użycie narządów płciowych poza prawidłowym współżyciem małżeńskim w sposób istotny sprzeciwia się ich celowości". Poszukuje się w niej przyjemności płciowej poza "relacją płciową, wymaganą przez porządek moralny, która urzeczywistnia <<w kontekście prawdziwej miłości pełny sens wzajemnego oddawania się sobie i przekazywania życia ludzkiego>>".
i dalej są wytyczne prawidłowego współżycia małżeńskiego: KKK 2352 "każdy akt małżeński powinien pozostać sam przez się otwarty na przekazywanie życia ludzkiego", 2369 "Jeżeli zatem zostaną zachowane te dwa istotne aspekty stosunku małżeńskiego, jednoczący i prokreacyjny, to wtedy zachowuje on w pełni swoje znaczenie wzajemnej i prawdziwej miłości oraz swoje odniesienie do bardzo wzniosłego powołania do rodzicielstwa"

c) Nawet zapoczątkowane zespolenie cielesne i zaniechane, o ile nie prowadziło do wywołania orgazmu u mężczyzny i kobiety nie jest grzechem.

Ty zdajesz się uważać, że cały seks jest tak samo dobry niezależnie od zachowania lub niezachowania tych pięknych elementów (opisywanych pięknymi słowami, a wg Ciebie frazesami).

Przecież opisane realcje (nawet bez orgazmu) nastawione są wyłącznie na poszukiwanie przyjemności płciowej i wzajemne oddanie (nie uwzględniają przekazywania życia) - a zatem w istotny sposób sprzeciwiają się celowości, bo są "użyciem władz seksualnych poza prawidłowym pożyciem małżeńskim"...

Faktycznie - jest tam wydźwięk, chyba, że zalożyć, że to dotyczy tylko przypadku, w którym para chce uprawiać seks i w takim celu "używa narządów płciowych", ale w pewnym momencie stwierdzi z jakiegoś powodu, że nie, że przerwie (no nie wiem: decyzja, jakiś telefon, teściowa wchodzi do domu, bo żona dała jej klucze czy jakieś takie przypadki). Wtedy nie sądzę, aby był grzech. Ale faktycznie - to już jest tylko domysł co chciał wyrazić ten ksiądz, a to co napisał jest zbyt ogólne, aby miało uwzględniać tylko taki przypadek.