Tak sobie czytam i zupełnie nie mogę zrozumieć po co chcesz stosować NPR? Czy nie lepiej ograniczyć się tylko do współżycia gdy będziecie chcieli dziecka? Właśnie po to jest seks, a dorabianie teorii o tym że może zbliżać i umacniać związek jest chybione. Ludzie mają różne temperamenty, z reguły to kobiety nie chcą współżyć, przynajmniej tak wnioskuję słuchając czasem narzekań kolegów którzy odważyli się na ślub. Tymczasem oswojenie się z myślą że seks ma tylko cel prokreacyjny, znacznie ułatwia sprawę. Nie ma sytuacji że ktoś chce częściej, a druga strona odmawia i takie tam. Nie rozumiem też całej tej propagandy odnośnie metod naturalnych czy innych, najlepszym sposobem by nie mieć dziecka to po prostu nie współżyć. Może mówię coś niezgodnego z obecną nauką Kościoła, ale takie jest moje zdanie w kwestii seksualności.

Nie, seks jest też po to, aby czerpać z niego przyjemność.



Małżeństwo jest po to, żeby współżyć. Jak się nie chce współżyć, to się pozostaje osobą samotną, księdzem,lub zakonnicą.

Niezłe niezłe! Tylko znajdź mi ZDROWĄ osobę która nie czerpie przyjemności ze współzycia

Ludzie sobie wymyślili że seks można uprawiać bez konieczności myślenia o konsekwencjach w postaci dzieci, dla przyjemności i zaspokojenia swoich popędów. Dla usprawiedliwienia zaczęto tworzyć teorie że seks ma jednoczyć małżonków itd. Samo współżycie określono mianem "obowiązku małżeńskiego", a potem są takie obawy że partner będzie wykorzystywał i zmuszał do seksu.
Później wzajemne pretensje i oskarżenia, gdy jeden z małżonków nie potrzebuje współżycia, a drugi przeciwnie. Tak jak u mojego dobrego znajomego, który już od dawna nie kochał się z żoną bo ona cały czas nie miała ochoty, teraz ma różne pretensje do niej, odsunęli się od siebie. Gdyby przyjął że seks nie jest ważnym elementem małżeństwa i tak naprawdę ma na celu powołanie nowego życia i tylko do tego powinien być wykorzystywany, myślę że nie miałby za złe żonie że go unika.

taaak, a może przeglądałby strony z panienkami, a potem pomagał sobie rączką?
Albo zastąpił przyjemność z żoną przyjemnością z inną panią. Wtedy z pewnością nie miałby żonie
za złe, że go unika.

Mi się wydaje, że seks jest dla małżeństwa, a nie małżeństwo dla seksu.

NIEZNANY ktoś kto nie chce uprawiać seksu powinien zostać osobą samotną. Małżeństwo=seks. POza tym leżąc co wieczór obok swej żony zmieniłbyś rychło zdanie co do częstotliwości współzycia...

W dawnych czasach ludzie tak samo uprawiali seks jak dziś i mieli mnóstwo dzieci , co było sprawą zwyczajną i jak najbardziej normalną. Często mężczyźni musieli płodzić, a kobiety wiele razy rodzić, zwłaszcza synów, aby zapewnić ciągłość rodu
A ci, którzy nie odczuwali potrzeby zbliżeń, mogli być przez swoich małżonków/małżonki tak samo zdradzani, jak i dziś. Czy nadal tak tęsknisz do dawnych czasów?

Choćby liczni potomkowie Abrahama, Izaaka, Jakuba i Józefa.

Jeśli chodzi o te "dawne czasy" to miałem na myśli to, kiedyś było ludziom łatwiej opanować popęd. Teraz otwierając jakikolwiek z ogólnopolskich portali informacyjnych można natknąć się na artykuły czy zdjęcia roznegliżowanych modelek itp. Ma to zły wpływ nie tylko na ludzi dorosłych ale i nastolatków którzy później traktują seks jako jedną z potrzeb które trzeba zaspokoić, a największym zmartwieniem dla nich jest to że jeszcze nie uprawiali seksu. To chyba temat na osobny wątek.
Nawiązując do małżeństwa, to ja wcale nie uważam by wyeliminować współżycie, myślę jednak że współżycie służy przekazywaniu życia i tylko w tym celu powinno być podejmowane.

A może nie musieli go specjalnie opanowywać? Współżyli, kiedy chcieli i mieli w konsekwencji liczne potomstwo, co wcale im nie przeszkadzało. Ponadto myślisz, że mocno rozdekoltowane suknie pań pomagały mężczyznom w opanowaniu popędu?



To powiem szczerze, że współczuję trochę twojej przyszłej żonie, bowiem przy takim podejściu albo będziecie współżyć i mieć dużo dzieci, albo będziecie współżyć tylko kilka (raz, dwa, trzy...) razy w życiu. A potem abstynencja. Oczywiście można i tak. Nie żebym krytykowała, jeden lubi ogórki, a drugi ogrodnika córki
Uważam jednak, że gdy dwoje ludzi darzy się prawdziwym uczuciem, to seks jest jedną z najpiękniejszych rzeczy w życiu, więc nie widzę żadnych powodów, dla których człowiek miałby z tego zrezygnować.

Jak chcesz, bo jest to pytanie wydaje mi się zbyt osobiste, jak radziliście sobie gdy nie chcieliście wspólżyć w dni płodne? I z jaką częstotliwością współżyje się przy stosowaniu NPR? Odpowiedzi na te pytanie są dla mnie ważne, by mieć pojęcie o tym co będzie w przyszłości.

Bardzo Ci dziękuję. Między nami jak na razie dobrze się układa. Zamówiłam sobie tę książeczkę. Mam nadzieję, że się przyda.

Masz rację. Takie szufladkowanie, że tak będzie robił po ślubie może być dla niego krzywdzące. Chłopak szanuje czystość przedmałżeńską. Dużo powtarza że takie ma poglądy. Jednak obawiam się co będzie po ślubie. A może jednak skoro ma takie poglądy to będzie we współżyciu szanował żonę i kierował się odpowiedzialnością w przekazywaniu życia.

Również tak myślałam, że najrozsądniej jest ograniczyć współżycie tylko gdy będzie się chciało mieć dziecko. Jednak gdy dojdzie między nami do porozumienia na różnych płaszczyznach życia, seksualność jest ważnym elementem życia i ze względu na potrzeby męża muszę się zgodzić na stosowanie NPR.

Nie wszyscy czerpią przyjemność z seksu. Dla niektórych może być to przykre doświadczenie.

Małżeństwo zawierane jest do zrodzenia i wychowania potomstwa oraz ukierunkowane dla dobra małżonków. Jeśli oboje mają podejście takie jak Nieznany dobrem małżonków jest dłuższy czas abstynencji.

A jak ktoś pragnie rodziny, domu, dzieci, męża, ale nie chce uprawiać seksu czy musi zostać skazany na samotność?

A ja bym chciała mieć męża z podejściem współżyjemy po to by mieć dzieci, a potem abstynencja. Przynajmniej bez lęku patrzałabym w przyszłość. A tak to są takie dylematy i obawy co będzie po ślubie.

Akacjo skąd w Tobie tyle lęku/niechęci do seksu? I czemu zakładasz, że nie będzie Ci się podobało i już teraz traktujesz to jako przykry obowiązek?

Akacjo, musisz sobie odpowiedzieć na ważne pytanie: czy ty nie chcesz uprawiać seksu dlatego, że nie czujesz pociągu seksualnego do partnera, czy dlatego, że np. obawiasz się czegoś (może masz jakieś kompleksy, może boisz się, że będziesz oziębła, może się wstydzisz, nie wiem...). Jeżeli nie czujesz pociągu, nie podnieca Cię obecność Twojego chłopaka, to może oznaczać, że jesteś aseksualna. W takim wypadku życie z mężczyzną, który jest normalnym heteroseksualnym facetem może być trudne. Poczytaj sobie forum do którego Rojza dała linka.

Niewiele osób sobie zdaje sprawę, że istnieją ludzie, którzy nie czują pociągu seksualnego do żadnej płci. Takie osoby nie chcą się kochać z nikim i chcą żyć bez seksu. Ale to nie znaczy, że mają żyć samotnie! Mogą szukać partnerów i zakładać rodziny, ale najlepiej, aby ich partnerzy też nie mieli potrzeb seksualnych. Niedopasowanie w tej kwestii może zniszczyć najbardziej udany związek.

Jeśli mogę...
To jest sprawa bardzo indywidualna i zależna od cykli konkretnej kobiety. Jeśli kobieta ma cykle krótkie, to raczej pierwsza faza odpada (zakładając oczywiście, że nie chcemy dzidziusia), wtedy pozostaje współżycie w III fazie (bezwzględnej niepłodności), długość tej fazy jest inna u każdej kobiety, choć względnie stała; trwa nie więcej niż kilkanaście dni. Przedłużająca się III faza (powyżej 16 dni o ile dobrze pamiętam) świadczy o ciąży.
Przy długich cyklach i czytelnych objawach można bezpiecznie współżyć również w I fazie (względnej niepłodności), jednak nie częściej niż co drugi dzień, sprawdzając symptomy nadchodzącej płodności. Jest to faza dość zawodna i trzeba dobrze poznać swój organizm, żeby komfortowo korzystać ze współżycia w tym czasie


Owszem może, ale to wynika najprawdopodobniej z jakości pierwszych przeżyć czy złych doświadczeń w sferze seksualnej, które się wpisują w psychikę na zasadzie prawa pierwszych połączeń.


Nie musi, ale powinien liczyć się nie tylko ze swoim zdaniem, ale również brać pod uwagę potrzeby i dobro współmałżonka. Jeśli oboje nie mają wygórowanych potrzeb seksualnych i są w stanie zachowywać niekończącą się wstrzemięźliwość, to dobrze, tylko par, które są zadowolone i uskrzydlone z powodu niemal całkowitego braku współżycia to chyba ze świecą trzeba szukać. Przeważnie są jakieś różnice temperamentów pomiędzy małżonkami i trzeba wypracować jakiś kompromis Akacjo.



Zastanawiam się skąd w tobie taki lęk i niechęć do cielesności.
Poza tym musisz wiedzieć, że faceci na ogół uwielbiają seks, więc taki abstynent to może być "egzemplarz" jeden na kilka milionów.