Samo przysłowie zaliczam do grupy tych głupich, które mówi się bezmyślnie każdemu tak żeby się powymądrzać.

.
Mój drogi, każdy się czasem bezmyślnie wymądrza. Nie zauważyłeś?

Po pierwsze: nie słychać, bo mało kto biega po mieście i krzyczy, że jego małżeństwo jest nieważne i musi je uważnić...
Po drugie: jak różne są przyczyny nieważności, tak różni są też ci, którzy taką wadę zgłaszają.
Jeśli jest to np. wada zgody, to ta osoba, która miała tę wadę, może po jakimś czasie wyznać, że np. gdy mówiła te słowa to wcale nie uważała, że z tą osobą będzie do końca życia... Czyli słowa o 'nieopuszczeniu aż do śmierci' były kłamstwem. Zatem małżeństwo było nieważne. Ale np. wyrzuty sumienia nie dają spokoju i chcąc to naprawić idzie porozmawiać z księdzem o tym i ten już wyjaśni, że trzeba jeszcze raz ten sakrament przyjąć (czyli 'drugi ślub'). Może być tak, że w jakiejś rozmowie towarzyskiej to wyjdzie, a ktoś to usłyszy i mając świadomość, że jest to wada zgody też na to zwróci uwagę.
Może być tak, że wada leży po stronie księdza, bo np. nie miał licencji na udzielenie sakramentu (gdyż nie byli oni jego parafianami). Wówczas gdy się on o tym dowie, to małżonkowie nawet nie muszą wiedzieć, że ich małżeństwo było nieważne i zostało uważnione. Bo może odbyć się to tajnie, przez udzielenie odpowiedniej dyspensy dla tego kapłana od ordynariusza.

Zasadniczo te sprawy załatwia się 'po cichu'. Gdyż po co rozgłos? Tak jak dyskretna jest sprawa, tak dyskretne powinno być jej załatwienie.

Dlatego się o tym nie słyszy...


A takie przypadki są. Pracujący w sądzie biskupim ks. dr A. Maćkowski zapewniał, że w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej przypadki uważnienia się zdarzały.
Choć jest ich mniej niż stwierdzeń nieważności, ale myślę, że wynika to z mniejszej świadomości. Teraz dość głośno w mediach o 'rozwodach kościelnych' więc coraz więcej się decyduje, ale o uważnieniach i przypadkach, kiedy takie uwżnienie jest konieczne się nie mówi...

Mam dwie znajome które unieważniły swoje małżeństwa. Co ciekawe, obie żyją teraz w związkach niesakramentalnych, a jedna ma nawet dwójkę dzieci. Zawsze mnie korci żeby zapytać: "to po co w ogóle bawiłyście się w to unieważnianie ?"

.
No tak, już chyba zaczynam rozumieć, dlaczego mnie to tak wkurza. Bo jeśli ktoś usiłuje sobie załatwić taki "rozwód" to, pomijając obłudę, jest to też kompletny brak logiki. Boga przecież nie oszukają, najwyżej instytucję. To skoro uważają, że im Bóg oszustwo przebaczy, to czemu nie miałby przebaczyć związku niesakramentalnego? Jeśli tak im sumienie dyktuje, to po kiego grzyba tę machinę w ogóle uruchamiać???

Liam,

Myślę, że uczciwiej jest żyć w związku niesakramentalnym niż naciągać fakty, żeby dowieść nieważności sakramentu. Tylko, że to ja tak myślę.. Lubię uczciwość i jasność.
Wierzę w Boga, dla którego nie trzeba kręcić i mieszać...

Masz racje co do naciągani faktów i uczciwości ale życie w związu niesakramentalnym jest grzechem. Może wydawać się to bardziej uczciwym rozwiązaniem ale nie należy do najlepszych.

Widzisz w moim sumieniu (mówię o sobie tylko i wyłącznie) naciągnięte stwierdzenie nieważności nie jest ważne, czyli nowy sakrament byłby pewnym świętokradztwem w moim odczuciu i życie w nowym sakramentalnym związku byłoby grzechem.
Nie mówię o oczywistych sytuacjach, ale jedynie o takich, gdy się na rzęsach staje i naciąga fakty, żeby tylko odzyskać "wolność" i możliwość wstąpienia w ponowny związek małżeński.
Wierzę, że Bóg jest ponad to wszystko i widzi, i ma własny rozum...

Teresse, ale ja nie jestem Katoliczką i uważam, że to jest sprawa osób zaangażowanych, prawa świeckiego nie złamali.

A według Ciebie życie w oszukanym sakramentalnym nie jest grzechem? Przecież to się do tego sprowadza. Jeśli "naciągasz fakty" jak piszesz, to stwierdzenie nieważności, choć potwierdzone powagą Kościoła też jest nieważne - jak świętokradcza spowiedź. Czyli dalej żyjesz w niesakramentalnym związku - bo ten drugi sakrament jest również nieważny. Dla mnie to dwa grzechy zamiast jednego. Ale ja mam pokręcone sumienie.

Dla mnie to jest dość dziwne...

Bo możliwość, z założenia, pozostawiona jest dla ludzi, którzy faktycznie - nie tylko wg ich i świadków deklaracji - spełniając warunki sytuacji, gdy z jakiegoś powodu de facto do zawarcia małżeństwa, pomimo oprawy, przysięgi etc nie doszło.

Inna rzecz - nie raz i nie dwa razy słyszałem o dwóch kwestiach. Podobno proces kościelny jest zarówno długotrwały, co rzekomo kosztowny (zaznaczam: tak słyszałem, nie konsultowałem tego). I słyszałem o osobach, które - właśnie nie wiem, po co - zadawały - sobie i innym - trud dochodzenia do stwierdzenia nieważności związku... gdy w sposób oczywisty (gdy zapytać osoby inne niż świadków zawnioskowanych przed sądem kościelnym) przesłanek ku temu nie było. Innymi słowy - naciąganie. Wyłudzenie, można by rzec.

Tylko - po co Tu chodzi o materię delikatną, kwestie wiary, sumienia - więc po co robić coś takiego Jeśli ktoś kłamie i oszukuje, aby dowieźć np. nieskonsumowania związku (podczas gdy w środowisku "chwalił" się łóżkowymi doświadczeniami) - to po co szopka dobrego katolika który chce aby Kościół podpisał się pod tym, że tego współżycia nie było

Dla mnie - jest to niepojęte.

Nie.

Tak

Może po kolei. Nie istnieje "unieważnienie" małżeństwa. Kościół, papież, żaden człowiek nie ma takiej władzy, by unieważnić małżeństwo ważne i dopełnione.

To, co przeprowadza się w sądach biskupich to orzeczenie o nieważnym zawarciu małżeństwa. Jeśli takie orzeczenie uzyskano na podstawie kłamstwa (a raczej krzywoprzysięstwa, jak podejrzewam), to jest ono papierkiem bez znaczenia. Człowiek, który o tym wie i zawiera kolejne małżeństwo zawiera je nieważnie! De facto żyje więc w grzechu ciężkim, podobnie jak małżeństwo niesakramentalne.

ToMu - coś chyba źle słyszałeś, albo ktoś sam nie wiedział. Małżeństwo nieskonsumowane jest niedopełnione, ale to nie jest powód do uznania go za nieważne, to inna sfera. Chyba, że ktoś się wygłupił z udawaniem, że jest trwałym impotentem, ale byłby to samobój klasy nieprzeciętnej. Człowiek z trwałą impotencją nie może ważnie zawrzeć małżeństwa...

wyedytuj i kropeczkę dostaw