Renata, zauważ że autorka pisała o gwałcie. Przecież prawie każda kobieta po czymś takim nabyłaby dożywotniego wstrętu do gwałciciela. Sugerujesz że powinna mieć ochotę współżyć z kimś takim? Albo się do tego zmuszać?

sugeruję-ze gwałt małżeński,wcale nie jest czymś dziwnym w małżeństwie..i w nie jednym występuje--po za tym nic nie sugeruję--wyjaśniam tylko stanowisko kościoła dotyczące współżycia małżeńskiego

nie znam ich regularności sypialnianej..ale być może ciągłym odmawianiem,sama przyczyniła się do takiego zachowania męża

Żadne, ale to żadne zachowanie nie usprawiedliwia gwałtu.

Witaj,
jesteś w bardzo trudnej sytuacji. Jednak to nie jest sytuacja bez wyjścia. Tylko wystarczy zebrać się na odwagę i zadbać o siebie, dzieci. Nie pozwól się bić, gwałcić. Wiem, że ludzki strach hamuje twoją naturalną chęć obrony przed agresją męża, i to że w tej chwili nie czujesz wsparcia . Wiesz dobrze, że tak nie jest. Masz dzieci, które dają siłę do walki o zdrowy spokojmy dom. Jeśli boisz się zadzwonić po Policję,to może sama pójdziesz do dzielnicowego , który zajmuje się twoim rejonem. Moim zdaniem założenie Niebieskiej Karty jest konieczne. Trzeba pójść do dzielnicowego i poprosić o założenie NK. Daj sobie szansę na godne życie, i uwierz, że nie ma sytuacji bez wyjścia.
Zadbaj o siebie, bo nikt inny tego za ciebie nie uczyni!

Pozdrawiam

A może zupa była za słona ?

Gwałt nie jest czymś dziwnym w małżeństwie???!
Wow!
Od dawna wiedziałam, że mamy z Renatą kompletnie różne postrzeganie świata, ale i tak mnie zszokowała ta wypowiedź...

Ja niezbyt rozumiem co ona miała na myśli...
Czy to że takie rzeczy się zdarzają?
Czy to że są... uzasadnione?

to ze się zdarzają..i nie zawsze winny jest tylko małżonek..nie napisałam,że pochwalam takie zachowanie.
ale wymuszony seks w małżeństwie..jest spotykany /nie sądzę,żeby to był od razu powód do rozwodu

Nie pochwaliłaś, ale napisałaś, że Cię nie dziwi.
I mnie dziwi ten brak zdziwienia!

Ja bym "wymuszającego" małżonka za drzwi wywaliła.. Rozwód to sprawa drugorzędna - znaczy byłaby drugorzędna dla mnie. Za drzwiami może siedzieć nawet i bez rozwodu, byle tylko łapy precz od mojego ciała.

Próba gwałtu jest wystarczającym powodem żeby- w obronie własnej- kogoś okaleczyć, a nawet zabić. Co dopiero mówić o rozwodzie!

rojza-przesadzasz-obie przesadzacie..ale to nie mój ból

No tak, przecież żona to własność męża.

Spotykane jest też molestowanie dzieci przez ojca, co nie znaczy, że można traktować to jako coś, co nie dziwi...
Gwałt na żonie to przestępstwo i dowód na to, że się jej nie kocha. A usprawiedliwianie tego kwestią "obowiązku mażeńskiego" to jakieś średniowieczne nieporozumienie.

Ale trzeba tez rozroznic tzw zwykly gwalt, a gwalt w malzenstwie. Oczywiscie nie jest on w zaden sposob usprawiedliwiony, jednak odbywa sie w zupelnie innych realiach.

slowa
"Próba gwałtu jest wystarczającym powodem żeby- w obronie własnej- kogoś okaleczyć, a nawet zabić. Co dopiero mówić o rozwodzie!"
sa przesada. Moze sam gwalt tak, ale nie proba.
Najgorsze w tej sytuacji jest to, ze on wydaje sie zyc w jakims osobnym swiecie, egocentrycznym, egoistycznym. Wszystko inne jest konsekwencja takiego stanu rzeczy.

takie zachowanie u dziecka,można by było usprawiedliwić tym..że jest ono po prostu zazdrosne o rodzeństwo,i domaga się uwagi..domaga się uznania,że jest ki9mś ważnym dla matki---w przypadku dorosłego faceta,można to także przełożyć w ten sam sposób...to co napisała o dzieciach,może świadczyć że mąż żenił się z nią,dla niej samej-nie dla dzieci,i nie dla ojcostwa..dzieci są tu zagrożeniem dla jego pozycji-to on chce być na pierwszym miejscu,i przede wszystkim tylko on i jego potrzeby--to że niszczy,to że bije,to że wymusza współżycie...to wszystko jest słabość z która sobie nie radzi..i piszę słabość,bo takie zachowanie wynika tylko i wyłącznie ze słabości,z braku innych argumentów--on kocha swoją miarą miłości,bardzo egoistyczną,wie że w ten sposób może żonie dokuczyć,może sprawić że poczuje się poniżona i nic nie warta-i on na tym jej uczuciu buduje swoją wartość---to nie są zachowania dobre,to nie powinny być zachowania dorosłego faceta,męża i ojca ..ale takie zachowania występują i są dość powszechne.
I nadal twierdzę,że nigdy wina nie leży tylko i9 wyłącznie po jednej stronie.
I nie wiedzę powodu do rozwodu(zważywszy na to że ona go kocha) ludzie się zmieniają..on musiałby tylko zrozumieć że rola męża i ojca,i zejście na drugi plan (bo dzieci powinny wysunąć się na plan pierwszy) w niczym nie zagraża jego pozycji,i że jest to pozycja bardzo ważna..i dla niego i dla jego dzieci.
Może separacja byłaby wyjściem,może jakiś czas życia osobno-ale sama napisała,że nie ma dokąd pójść---skoro kościół i wiara,coś dla niego znaczą--może poprosić o pomoc księdza (skoro psycholog to dla niego upokorzenie)..ale policja?..to na pewno,nie odbuduje związku...a każdy człowiek może się zmienić-naprawdę każdy (i to wiem z własnego doświadczenia)..trzeba tylko dać szansę,trzeba chcieć,trzeba szukać różnych rozwiązań..jeśli jedno nie wypaliło,poszukać innej-możliwości jest dużo..i przede wszystkim trzeba chcieć zawalczyć o związek--pójście na łatwiznę(rozwód) jest łatwe,ale skutki tej decyzji ciągną się do końca życia...nie chodzi o to żeby je przeżyć według własnego planu,i jak najprościej i najprzyjemniej...ale po prostu dobrze,godnie..i według własnej wiary (a ta rozwodu nie zakłada)