Nie chcę zakładać nowego tematu, zapytam się tutaj:
Mam ciotkę, która w wieku 16 lat została przez rodzinę przymuszona do małżeństwa. Mąż już po ślubie zaczął zdradzać. Urodziła mu córkę, ale go nie obchodziła. Doszło do rozwodu. Ciotce udało się ułożyć życie z innym mężczyzną - urodziła mu dziecko i do teraz żyją w miłości. Czy jest to grzech ciężki?

A dlaczego nie starała się o unieważnienie, skoro została przymuszona? Pisałam już o tym parę postów wstecz.

Znalazłem już odpowiedź w rachunku sumienia, w takiej broszurce. Gdy są wymieniane grzechy przeciwko VI i IX przykazaniu, to jest wymienione

- Rozwiodłem się (zg) (mw)
(zg oznacza, że jest to grzech zgorszenia, a mw oznacza materię wielką )

natomiast wstąpienie w nowy związek będąc rozwiedzionym to jest już osobny grzech...

hm.... a na zapytaj.wiara.pl jest co innego napisane

"W serwisie pytania o grzech rozwodu zadają czasem osoby, które po rozwodzie nie szukają nowego partnera i postanawiają żyć samotnie. Wtedy odpowiadający pisze, że na normalnych warunkach mogą korzystać z sakramentów. Na normalnych warunkach znaczy:

a) jeśli rozwód był po części ich winą muszą o tym powiedzieć przy spowiedzi i szczerze żałować. Bo przecież taki jest warunek normalnego korzystania z sakramentu pokuty.

b) jako ze nie trwają w cudzołożnym związku po spowiedzi mogą normalnie przystępować do Komunii. To, ze są rozwiedzeni nie uniemożliwia im tego. Oczywiście gdyby ewidentnie ponosili winę za rozwód i nie chcieli wrócić do współmałżonka, to by nie mogli. Bo przecież ksiądz nie dałby rozgrzeszenia..."

Małżeństwo jest ważne tak długo dopóki sąd biskupi nie orzeknie o jego nieważności. Znaczy to tyle, że od początku był nieważny, bo nie był zawarty z wolnej i nieprzymuszonej woli. To trzeba jednak udowodnić przed sądem. Po uznaniu małżeństwa za nieważne można wstąpić w drugi związek małżeński. Zdrada męża nie ma żadnego znaczenia dla ważności małżeństwa. Ciotka żyje w grzechu cudzołóstwa, ciężkim grzechu. Nie dostanie też rozgrzeszenia, ponieważ to grzech ciągły.

Nie jest ważne, a pownno być uważane za ważne - to duża różnica.
Sąd biskupi nie zmienia stanu faktycznego (w tym wypadku), tylko go orzeka.

Spotkałam się z opinią (nie jedną), że grzechem jest godzić się na rozwód gdy jest prawna możliwość separacji. oczywiście współmałżonek jak sie postara to i tak dostanie rozwód bez zgody drugiej strony.
Chodzi o to przyzwolenie na rozwód - że katolik czegoś takiego jak rozwód dobrowolnie zrobić nie powinien.

Co o tym myslicie?

Oczywiście, że MOŻE PRZYSTĘPOWAC DO KOMUNII ŚW. - jeśli nie współżyje z nikim innym i nie jest zaangażowany w nowy związek.
Nawet jeśli rozwód nastąpił z winy danej osoby to ta osoba jeśli pozostanie samotna, to może korzystać z Sakramentów, gdyż do śmierci współmałżonka jest ona małżonkiem osoby poslubionej przed Bogiem.
Dopiero gdy współmałżonek umrze osoba rozwiedziona może wstapić w nowy związek (nowy Ślub kościelny).

----------------------------------------------------------------------------------------
Ciotka powinna była przez sąd Biskupi stwierdzić nieważność swojego małżeństwa (przymus to przesłanka do takiego orzeczenia). Póki co żyje w grzechu ciężkim niestety..............

A ja wam powiadam:
Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo; (...)
(Mateusza 5:32)

Czy narażanie na cudzołóstwo nie jest grzechem,
którego rozwodnik powinien żałować przed przystąpieniem do sakramentów św.?

Ale chyba w sytacji gdy mąż zdradzi żonę a potem ją zostawi bez środków do życia lub odejdzie do kochani to żona nie będzie inna że on ją zdradza. Taka kobieta moze i powinna często przeprowadzić rozówód, chociażby po to aby ten męższczyzna nie mógł np. w przypadku jej śmierci np. po niej dziedziczyć czy brać pożyczek które ona miała by spłacać. Przeprowadzenie rozwodu jest czasami niezbędne to uregulowania pewnych koniecznych spraw finansowych jak np. alimentów lub podziału majątku. To wcale nie znaczy że taka osoba po rozwodzie z automatu zwiąże się z innym partnerem. Moze będzie chciała albo nie zwiążać się z inną osobą ale to już zupełnie inna sprawa

Liza nie napisała żadnego z cytowanych zdań.

Do uregulowania spraw związanych z alimentami i finansami nie jest potrzebny rozwód.

Tak jesienna całkowicie się zgadzam! Tak często się teraz mówi o unieważnieniach małżeństwa ale to uznaje się tylko w skrajnych, naprawdę rzadkich przypadkach (przymuszenie, niepełność władz umysłowych trakcie decyzji u ślubie) a tak naprawdę Kościół katolicki nie uznaje rozwodów. Małżonkiem jest się do śmierci i za małżonka odpowiada się po śmierci przed panem Bogiem. Odpowiadamy za to jak wspieraliśmy małżonka we wzroście do pana Boga. Jeżeli natomiast istnieje najgorszy przypadek w małżeństwie zagrożenie życia małżonki lub dzieci (np mąż alkoholik, chory psychicznie) to wtedy powinno stosować się separacje.

Nie uważasz monooke że takie myślenie trąci fundamentalizmem połaczonym z masochizmem. W jakim stopniu kobieta traktowana czasami jak zero przez męża sadystę ma tkwić w chorym toksycznym związku. Nie rozumiem też twojego stwierdzenia że za los małżonka odpowiadamy po śmierci przed Bogiem np. jaki mamy wpływ na jego światopogląd lub nałogi, w sytuacji gdy jest to dorosły świadomy człowiek. Bardzo często nie mamy wpływu na dorastające dzieci a tym bardziej na partnera który może mieć nas w delikatnym poważaniu. Owszem napewno powinniśmy dbac o męż/żonę, modlić się za niego, oddarzać miłością i troską ale bardzo często nasze starania są jednostronne.