Starałaś się i nie było rezultatów, tak? To może teraz przestań się starać. Zadbaj głównie o siebie i swoje samopoczucie.

niech zauważy ile robisz.

Dokładnie! Nie może być tak, że tylko jedna osoba się stara. Potrzebujesz odpoczynku. Niech teraz on się stara o Ciebie. A Ty skup się teraz na sobie i własnych potrzebach, jak mówi Soul

Ohh Maluczkiego zatkało? Coś jego teza o pieniądzach nie wyszła, a jak podniosa wiek emerytalny, to będzie jeszcze gorzej

Co do sprawy, jemu jest z tym dobrze, bo pewnie skaczecz koło niego, skacz trochę mniej Zrób sobie jakieś pedicure czy manicure, choć sobie do kina/teatru, rozwijaj się kulturalnie, sam zacznie się do ciebie przymilać w końcu

Zabierz mu może nie od razu wszystko, ale po troche tego do czego się przyzwyczaił, a sam zauwazy swój błąd ^^

Dzięki Słoneczka kochane za fantastyczne rady,ale odstawienie na boczny tor już wypraktykowałam.Nie skaczę już przy Nim jak kiedyś bo zwyczajnie nie mogę.Nauczył się sobie przyrządzać sam posiłki.Sam je zjada najwyżej zostawi brudne naczynie w zlewie.Nawet gdy ja przygotuję posiłek to je go nie ze mną.Zapraszany twierdzi,że teraz nie jest głodny zje później i rzeczywiście zjada nawet nie wiem kiedy.W ramach zadbania o siebie nauczyłam się obsługi komputera.Mam swoje gazety i swoje książki.Gdziekolwiek chciałabym wyjść potrzebuję Jego pomocy bo mieszkamy trochę na odludziu ok1km od najbliższych sąsiadów i asfaltu.Sama niestety nie mam prawa jazdy więc potrzebuję kierowcy.Nawet wyjazd na zakupy jest problemem więc o czymś takim jak kino nie ma co marzyć.Mąż po prostu żyje w swoim świecie w którym dla mnie nie ma miejsca.Najgorsze w tym jest to,że jemu samemu w tym świecie jest dobrze to tylko mnie brakuje bliskiej relacji.Mąż uważa,że się czepiam bo skoro nie pije,nie bije i wykonuje wszystkie ciężkie prace-bo tak jest rzeczywiście-to On nie rozumie o co mi chodzi.
Wiele wspólnie przeszliśmy,dzisiaj wiem,,że chociaż wspólnie to nie razem.Niejako obok siebie.Każde z nas dawało sobie z problemami radę samo.Dlaczego tak się stało nie wiem.Co przeoczyliśmy nie wiem.Czy tak musi już być do końca też nie wiem.Wiem,że nie mieliśmy złej woli obydwoje chcieliśmy i chyba nadal chcemy dobrze dla siebie nawzajem.Dlaczego nam nie wychodzi też nie wiem

szewa a ile masz lat? bo może kurs prawa jazdy byłby dla Ciebie dobrym posunięciem? Na to nigdy nie jest za późno Jeżeli macie samochód - będzie to dla Ciebie większa niezależność.
Jak bardzo nalegałaś na wspólne posiłki? Jeżeli bardzo, to spróbuj bardzo, bardzo, bardzo
Zwracasz mu uwagę, żeby po sobie pozmywał?

Ja nie wiem, czy nie lepiej byłoby pogodzić się z obecną sytuacją. Zaoszczędzi Ci to tych wszystkich bolesnych upadków nadziei.

Módl się na spokojnie, dbaj o siebie, spróbuj znaleźć dla Was coś wspólnego. Nie wiem - obejrzyj z nim mecz czy coś:) I wyrwij się gdzieś na dłuższy czas (może jakiś wyjazd do rodziny, albo sanatorium), żeby doświadczył samotności. Pewnie ciężko jest się pogodzić z takim stanem rzeczy, ale może tak trzeba po tylu latach. Pewnie niejedno małżeństwo z takim stażem świata poza sobą nie widzi, ale bądźmy realistami. Chyba nie ma co walczyć z wiatrakami. Lepsza niespodzianka niż ciągle rozczarowanie i narastająca z tego frustracja pogarszająca ogół. W każdej chwili coś może zmienić się na lepsze - namówcie dzieci na dzieci i się nimi opiekujcie wspólnie;)

A dla nas, mających krótkie staże małżeńskie, to może być lekcja. Słuchać tego, co nam się mówi: 1. Bóg 2. Mąż 3. Dzieci 4. Cała reszta.

Słuchaj szewa.. To forum to nie jest dobre miejsce do poruszania Twojego problemu. Musisz zdać sobie sprawę z kim rozmawiasz. To są albo uczący się jeszcze życia młodzi dorośli albo dzieci. W większości ich rzeczywistość związkowa była dosyć prosta. Oni lubią tu opowiadać jak to im trudno w ich związkach, ale to nie jest prawda. Te różne dziewuszki nie musiały rozwiązać samodzielnie bardziej skomplikowanej sytuacji. Raczej miały podane wszystko na tacy i pozostało im tylko dostosować swoje zachowanie do zasad kultury katolickiej z której się wywodzą. Jak się jest roślinożercą to się nie dysponuje taką inteligencją jak mięsożerca, który przeciwnika musi pokonać. (Ale żaden królik nie zgodzi się przecież, że wcale nie jest równie inteligentny co kot, do głowy mu to przecież nie przyjdzie)
Twój problem jest b. złożony. Wymaga doskonałej znajomości zachowań ludzkich, typów ludzkich, umiejętności identyfikacji jakichś zależności w psychice z którą boryka sie mężczyzna w wieku Twojego męża, jakichś zależności w psychice które posiada kobieta w Twoim wieku. A również doświadczenia w pracy z małżeństwami. Rozwiązanie zapewne jest, nietypowe. Przyczyna pewnie też jest, inna niż pomyślałaś. Wydaje mi się, że skoro udało Ci się trafić tu, powinnaś poszukać jakiegoś forum prowadzonego przez jakiegoś psychologa rodzinnego. Opcjonalnie znajdź po prostu psychologa i umów sie na wizytę próbną /sama/. Ja wiem, że dojazd to problem, ale jeśli chcesz przełamać ten marazm, dojazd musi przestać być problemem. Poszukaj psychologa w okolicy, zamów taxówkę i pojedź na spotkanie.

Ja też uważam, że dobrze byłoby zdać egzamin z prawa jazdy kat. B. Jeśli jednak nie wyjdzie, można chociaż kupić skuter.

to bardzo wazne o czym pisze szewa i bardzo dla nas młodszych małżonków dająe do myślenia- to wielka prawda że nie dzieci są najwazniejsze, nie nasza rola jako rodziców, tylko jako męza i zony dla siebie nawazjem... jasne, warto pamiętać o tym od samego początku, ale nie zawsze tak jest.........
Szewa, znam pary które po wielu latach, jako starsi już ludzie zaczęli się udzielać we wspólnocie, np w DK. Ale jeden warunek- musiałby mąż chcieć.....

Szewa, wydaje mi się, że Roy Batty trafił w sedno. Zwłaszcza, jeżeli ciągnie się to już od dawna. Wspólnota nie rozwiąże problemów między Wami, ale doświadczony terapeuta może. Dacie radę.

Maluczkiego nie zatkało!
Z tego co szewa pisze, to wygląda mi to na koloryzowanie w celu zrobienia jaj na forum, ponieważ bardzo wiele rzeczy się nie zgadza.
Nie napisała też, czego właściwie oczekuje od swojego męża, o co jej właściwie chodzi.
Jeżeli szewa na prawdę istnieje i wszystko co pisze, na prawdę myśli, to podpisuję się pod tym co napisał Roy Batty.

Co się niby nie zgadza?
Jakoś większość z nas zrozumiało, czego oczekuje i jaki jest problem...nie szukaj dziury w całym, niektóre Twoje posty bardziej wyglądają na robienie sobie jaj

Np. to, że nie mieli środków na bieżące życie, a jej dzieci pokończyły renomowane uczelnie.

Maluczki za studia teraz dzienne się nie płaci. Płaci się za zaoczne, wieczorowe i za drugi kierunek.
Nawet renomowane uczelnie są za darmo.