można prosić o jakiś link?

Podziwiam Was, czekanie nie jest łatwe. Moim zdaniem jak się już spotyka tego WŁAŚCIWEGO faceta, to ślub powinien być max. za 1 rok (dawniej księża na wsiach to polecali max 6 miesięcy. Inaczej jest to nienaturalne oddalanie się od siebie, a "krew nie woda" i u kobiety i u mężczyzny. Jest to wg mnie po prostu wbrew naturze. My chodziliśmy 3 lata (ponad), czekaliśmy z pełnym seksem na noc poślubną i udało się doczekać - ale nie powiem, że przed ślubem nie robiliśmy NIC, uważam,że to naturalne między ludźmi którzy się kochają oraz pragną, ze jest między nimi erotyka, seksualność i różne pieszczoty. Gdyby nie przeszkoda, że mój mąż kończył studia a ja nie miałam wtedy lepszej pracy, to pobralibyśmy się po roku znajomości.

http://www.rozmawiamy.jezuici.pl/rozmaw ... 109/n/1758

Tu masz konkretny przykład a cała stronka jest bardzo fajna.

ikm ja byłam na ślubie parki, która była ze sobą 8lat ( poznali się na początku liceum)
Oraz na ślubie 60latków, ale przeszkodą przez lata były złe doświadczenia związane z małżeństwem i jedna ze stron musiała uporać się z blokadami psychicznymi.
A z kolei jedna parka bez ślubu, bo poprzedni partner również wychodził z założenia, że w takim czasie należy brać ślub i właśnie ten eks odwołał tydzień wcześniej przed ślubem wszystko. Ona ze swoim obecnym nie planują ślubu.
Tak więc jak widzisz wbrew pozorom trudno określić idealny moment, bo koleje życia są różne.
A dodatkowo przeszkody- czyli pospolity problem braku finansów, a nawet pracy. Bo o ile dawniej był przynajmniej etat, o tyle dziś często jest umowa śmieciowa i finansów brak, a ludzie chcą takiego tradycyjnego polskiego ślubu z weselem.
A na wsiach to często księdza nawet nie obchodzi staż młodych, tylko od razu kawa na ławę: kiedy się pobierzecie? Ewentualnie opcja, że za mało ludzi w zakonach, więc po kolędzie jak chodzą to wypytują delikwenta, dlaczego nie chce pójść do zakonu. Przynajmniej tak mi mówią ludzie, których znam.

A do autorki- skoro już tyle lat razem, to czy ślub w planach jest, czy jak długo zamierzacie czekać?


Wiesz, rozbawiło mnie to, bo skojarzyło mi się z księżmi, którzy z ambony krzyczą, że to i to jest złe, trzeba tępić, a po mszy wracają do swojego światka, w którym pokazują, że słowo ma się nijak do czynu własnego

Val no cóż... nie bedę oceniać mojej mamy zwłaszcza, że jej małżeństwo z moim tatą było totalną porażką, również w kwestii seksu.

Ślub... oboje mamy raptem 20 lat i jesteśmy na pierwszym roku studiów. Taki kierunek, że samodzielność finansową osiąga się w wieki 29-30 lat.
Nie wiem czy dojrzałam psychicznie do ślubu już, teraz.
Chciałabym wyjść za mąż za 3-5 lat. Mój chłopak chyba podobnie.
Dlaczego? Chciałabym skończyć studia i znaleźć pracę, on tak samo, co umożliwi nam jakąkolwiek niezależność. I generalnie uważam, że jest chyba za wcześnie.
Daliście mi do myślenia... dzisiaj z nim pogadam, dlaczego chce się brać ślub dopiero za pare lat.

Margaret_ko, wydaje mi się, że ślub powinno się brać wtedy, kiedy się czuje, że nadszedł na to czas...Jeżeli więc jeszcze nie jesteście gotowi, to chyba nie ma sensu kierować się tym, że inni mają odmienne zdanie. 20 lat to bardzo młody wiek.

ja absolutnie nie czuję, że nadszedł ten czas. Są dni, że ledwo radzę sobie sama ze sobą, a co dopiero mówić o odpowiedzialności za męża.

Wydaje mi sie że jak do małżeństwa sie nie jest gotowym to do seksu też.Mimo że emocje, namiętność...ale bez włączenia rozumu to może z tego wyniknąć wiecej złego niż dobrego.I też uważam że nie należy zbyt długo czekać ze ślubem, chyba że para poznała sie jeszcze w czasach szkolnych, ale jeśli sa to ludzi po 20-stce, to wiecej niż 2, 3 lata to za długo. Z tym że wiem że wypada zrobić wesele, a to kosztuje.Jednak osobiście nie mogłabym żyć w grzechu tylko dlatego że nie moge zrobić wesela.A dla Boga nie jest ważne czy mamy pieniądze czy nie w tej sprawie, także nie można sie usprawiedliwić.

Potraficie wytrwać tak długo, to godne podziwu. Jeżeli jest to wasze przekonanie, to cieszcie się nim, nie każdy musi się z wami zgadzać:)
Sumienie wam mówi, że jest ok, no to tak jest:)
A tak przy okazji, sam ślub tez nie oznacza od razu odpowiedzialnosć za męża i dzieci:) znam parę, która wzieła ślub w czasie studiów i poprostu kontynuowała studia. Rodzinę można planować na "po studiach" i nie ma w tym grzechu. Tak samo jak w pettingu i okazywaniu sobie bliskich uczuć - dopóki nie jest to zaspakajanie własnych rządzy, tylko czynienie dobro drugiej osobie (porów. Karol Wojtyła - miłość pożądania)
W kazdym razie nie reaguj na popedzanie, sami zadecydujecie, a jeszcze młodzi jesteście i wiele przed wami.

No z tym pettingiem to się nie zgodzę, jak dla mnie to zabawa z ogniem. Sami piszecie że krew nie woda, a na im więcej sobie pozwalamy, tym trudniej później zawrócić.

czy trudno zawrócić czy nie, to sprawa twojej własnej siły woli, jeżeli wiesz, ze nie wytrzymasz, to nie rób nic więcej, ale jeżeli masz niewinne intencje to nic na przeszkodzie nie stoi.
Tu odsyłam cię ponownie do słów Karola Wojtyły tłumaczące różnice między pożądaniem, a pożądaniem miłości.
Bliskość jest wskazana

Nie mozna zawsze i we wszystkim widzieć zagrożenia. Bliskości też trzeba się uczyć.

Okazywać uczucia można sobie na wiele sposobów ale petting to wzajemna masturbacja

Jeśli mówimy o pettingu o jakim mowa w wikipedii to jednak chyba więcej w nim seksu niż okazywania uczuć. Wszystko ma swój czas i miejsce

Nie do końca o takie pieszczoty mi chodziło...definicyjnie myslałam bardziej o neckingu, chociaż i tak nie podoba mi się to całe nazewnictwo. Tak czy inaczej uważam, że granicą powinno być własne sumienie.