Tak, to insynkt, który pozwala skoncentrować się w pewnym okresie ich życia tylko na dzieciach. Mądrzy pracodawcy wiedzą, że to szaleństwo minie i matki z powrotem powrócą do swych obowiązków zawodowych- doskonałych prawników, lekarzy czy nauczycielek. Kobieta odchodząc od stołu operacyjnego dzwoni do domu pytając swoją mamę o to, czy podała dziecku kaszkę.
Z boku to wygląda śmiesznie, ale kobiety są najpierw matkami a potem wykonują zawód, nawet jeśli na to drugie muszą poświęcić więcej czasu.
Ileż ja poznałam mądrych kobiet na placu zabaw...
BTW- w pewnym okresie życia dziecko jest dla niej najważniejsze i będziesz musiał przeczekać ten okres wspierając ją w opiece nad malcem, potem wszystko wróci do normy i znów będziesz najważniejszy. Sam będziesz zdominowany rozmowami o waszym dziecku i będziesz potrafił dzielić miłość między żoną, dzieckiem i swoją mamą. A wasze dziecko będzie zupełnie inne od wszystkich- najładniejsze, najinteligentniejsze i wymagające najlepszej opieki.

offtopując i mówiąc bardziej luźno to też mnie zawsze dziwi, podniecanie się (kobiet) tym jakie noworodki są ładne, podczas gdy dla mnie nie ma w nich nic ładnego do pewnego wieku, o niektórych rzekłbym wręcz, że są okropne . Ale na własnego brzydala mózg spuszcza litościwie zasłonę miłości rodzicielskiej i zapewne stanie się on wtedy już piękny

Jak Ci połowica urodzi takiego brzydalka, to choćby nie wiem jak był
brzydki dla Ciebie będzie najpiękniejszy, gwarantuję
Nawet jakby był wcześniakiem z pomarszczoną, czerwoną skórką
dla Ciebie będzie najpiękniejszy. Stracisz głowę, na nic wcześniejsze
zapewnienia.

W sumie, trochę mnie nawet przekonujesz Mariel.
Fuchs też ma rację, matki mówią cały czas o dziecku, co bywa irytujące. W dodatku jak zobaczysz zdjęcie malca na FB to musisz, ale to absolutnie musisz kliknąć "lubię to" bo inaczej matka i jej koleżanki cię ukamienują odsądzając od czci i wiary

lotopolanka na fb nie ma funkcji sprawdzenia, kto przeglądał Twoje zdjęcia, więc jak ta matka ma się zorientować, że byłaś i nie kliknęłaś?

Będziecie mieć swoje, to zobaczymy jak będziecie się zachowywać.
Dajcie żyć innym tak jak sami tego chcą.
Wy non stop wygadujecie jakie to matki są ograniczone, że tylko o dzieciach i kupach, a my wszyscy się irytujemy tym co wy tutaj wypisujecie.
Dlatego naprawdę, odpuśćcie.

A dla mnie to przykre.
Przez ten instynkt straciłam kilka dobrych koleżanek, bo nagle okazało się, że ze mną nie ma o czym rozmawiać. Nie mam dziecka.

Witam

A co powiedzielibyście o takiej sytuacji, gdy wierząca osoba jest płodna, ale nie chce mieć dzieci ze względu na ciężka, nieuleczalną chorobę lub podatność na taką chorobę (w przeszłości zdarzały się takie przypadki w rodzinie, więc to ewidentnie kwestia genów). Czy świadoma rezygnacja z rodzicielstwa nie będzie wówczas przejawem miłości, poświęcenia i głębokiej troski o los drugiego człowieka? Czy wówczas przerwanie tego łańcucha cierpień nie jest moralnie uzasadnione? Czy taka osoba nie może zawrzeć związku małżeńskiego skoro nie chce mieć dzieci i przyczyny tej niechęci nigdy nie ustaną? Wiara wiarą, ale po to Bóg dał nam rozum, abyśmy podejmowali racjonalne i odpowiedzialne decyzje, zwłaszcza jeżeli chodzi o dobro dziecka.

Nie jestem fanem protestantyzmu (bo wiele tamtejszych założeń uważam ze błędne - choć to temat na inną dyskusję), ale wzorem ich rozumowania prosiłbym o jakiś konkretny cytat z Biblii, który uzasadni, że świadoma rezygnacja z dzieci w absolutnie KAŻDYM przypadku powoduje, że małżeństwo jest nieważne. Bo jeśli takiego nie ma i zostało to wymyślone przez ludzi, to mnie to nie przekonuje. Czy dobry Bóg skazywałby już doświadczoną przez los osobę na samotność i brak miłości partnerskiej (względnie na życie w grzechu cudzołóstwa przy braku/nieważnym małżeństwie)?

Podkreślam, że nie chodzi tu o wygodnictwo, lenistwo, egoizm czy milion innych rzeczy, którymi ludzie uzasadniają swoją bezdzietność. Chodzi o to, aby świadomie i celowo nie obdarowywać "na dzień dobry" małej, niewinnej istotki ciężkim krzyżem.

Jestem zwolenniczką działania po kolei. Są poradnie genetyczne. Można poddać się badaniom i ustalić czy dana osoba jest nosicielem genów tej choroby. Kiedyś moja znajoma zamartwiała się czekając lata na rozwój raka piersi i w końcu wpadła w depresję: jej mama zmarła na raka mózgu po przerzutach z układu rozrodczego. Zmarły też 3 siostry mamy i jej kuzynki. W końcu namówiłam ją na wizytę w poradni genetycznej. Nie była nosicielką genu, który w Polsce jest przyczyną nowotworu piersi. Niestety uczyniła to dość późno i po depresjach pozostała dystymia.
Jak wejdzie tu elbrus to może wskaże rozwiązania prawne Kościoła. Ja znam wykładnię postępowania.

Przeczekaj. Teraz one są tak skupione na rodzinie, że wszystko inne odłożyły na bok. Nie trać jednak z nimi kontaktu...i nie zapomnij, że idąc do domu, gdzie są dzieci należy im dać jakiś drobiazg. Następnym razem maluch sam dopyta co mu przyniosłaś.

Bóg też jest zatem niezdrowy. Przecież mówi z dumą o swoim Synu:

"Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie" [Mk 1,11]

i później jeszcze raz powtarza:

"To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!" [Mk 9,7]

Otóż nie! Chorobliwe jest to nasze, aż do bólu polskie, samoponiżanie się przed rozmówcą. Gdy tylko ktoś nas pochwali, od razu zaczynamy się zarzekać, jakby zarzucano nam najcięższe wykroczenia:

• Świetnie ci to wyszło - a skądże, panie kochany, tak przypadkiem wyskoczyło...

• Genialną książkę napisałeś - gdzie tam, skrobałem na oślep...

• Psa masz ślicznego! A jaki mądry! - tak po prawdzie, to kundel i do tego gryzie buty...

• etc. etc.

Ale najgorszą przewiną jest zarzucanie wszystkim innym dookoła, że mają zdrowy i naturalny stosunek do własnych osiągnięć.

Po pierwsze ewangelicy nie kierują się cytatami wyciętymi z Biblii ale wynoszoną z Biblii ewangelią.
Po drugie nie szukaj potwierdzenia dla katolickiej teologii u ewangelików, bo często jej nie znajdziesz tak jak w tym przypadku. Metodyści m.in. uważają:

"Jesteśmy przekonani o świętości związku małżeńskiego wyrażonej w miłości, wzajemnym wsparciu, osobistym oddaniu i w obopólnej wierności mężczyzny i kobiety. Wierzymy, że Bóg błogosławi małżeństwu bez względu na to, czy posiada ono potomstwo, czy też jest bezdzietne.
Odrzucamy społeczne modele, które uznają inne standardy małżeńskie dla kobiet i inne dla mężczyzn"

To oczywiście wycinek nie oddający całej wizji rodziny w KEM. Zachęcam do zapoznania się w całości z Zasadami Socjalnymi Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego

...Zmarło dziecko krótko po narodzeniu. Znajoma kobiety westchnęła z żalem, że lepiej byłoby nie poczynać tego maleństwa, bo ledwo przyszło na świat, a już musiało w bólu z niego uciekać. Pogrążona w żałobie matka słysząc to zdziwiła się i pomyślała w duchu: "Jak można mówić takie rzeczy, skoro moje dziecko jest teraz nieskończoną ilośc razy szczęśliwsze od wszystkich ludzi na ziemi. Jest przecierz w Niebie i jest mi bardzo wdzięczne, że mogło przejść tą trudną drogę, by oglądać teraz całą wiczność Pana Jezusa.

Owa kobieta to bł. Zelia Martin matka św. Teresy od dzieciąka Jezus...


lotopolanka - zapewniam cię, że twoje dziecko nie bedzie ci miało za złe, że dałaś jej życie, choćby nie wiem jak cieżkie było.

Czekałam już 6 lat. Z jednego dziecka, zrobiły się dwa, trzy...
Poddaję się. Nie chcę słuchać o dzieciach. Zresztą koleżanki z dziećmi nie robią nic, by utrzymac ze mną kontakt. Mają nowe znajomości (inne matki z dziećmi).
Po 20 latach stałam się zupełnie niepasująca i zbędna.
Miło..

Ale w zasadzie o czym Ty mówisz? O ile pierwsza część posta jest jeszcze luźno związana z tematem (choć w sumie tak luźno jak niemowlęce kupy o których z umiłowaniem gadają mamy) to druga.. ? Nie rozmawiamy tu o naszych narodowych przywarach.
Ale to swoją drogą, fałszywej skromności też nie lubię.

@Liza: nie każdą znajomość da się tak po prostu 'przeczekać'. one wymagają pielegnacji, bo po pewnym czasie nie ma już prawie nic poza wspolnymi wspomnieniami. Popieram szarotkę w całej rozciągłości.. to szaleństwo.

W trakcie urodzenia dziecka w mózgu (specjalnie podkreślę - mózgu, a nie umyśle) kobiety zachodzą zmiany, które czynią ją zupełnie inną osobą. Można właściwie powiedzieć, że kobieta ma jeszcze jeden okres rozwojowy, poza dzieciństwem, dojrzewaniem i dorosłością, a mianowicie posiadanie dziecka. Kobieta, która urodziła i wychowuje dziecko jest zupełnie innym człowiekiem niż ta, która tego nie przechodzi. Żadne dokształcanie, psychoterapie, wizualizacje itd. tego nie zastąpią. To są organiczne zmiany w mózgu stymulowane przez ostatnie miesiące ciąży i poród. Są udziałem wszystkich ssaków, ale w największym stopniu zaobserwowano je u naczelnych.