Dzięki silgar za szybką odpowiedź. Wiem że spirala to nie jest wyjście i że odpada, ale zanim ją usunę muszę mieć alternatywę i to bardzo skuteczną. Rozwiązania szukam już prawie 2 lata tak jak i spowiednika który zrozumie mój problem. Takich kobiet jak ja jest cała masa, nie dośc że musimy się borykać z poważną nieuleczalną chorobą to jeszcze takie problemy spędzają sen z powiek. Jak zachorowałam lekarze powiedzieli że można żyć z tą chorobą 10-15 lat, mnie już 15 minęło... dochodzą różne inne dodatkowe dolegliwości i kolejne leki więc nie mogę pozwolić sobie na ciąże...

@sabella myślę, że najlepszym pomysłem będzie prezerwatywa, także z tego względu, że jest mało inwazyjna w stosunku do Twojego organizmu. Jezli chodzi o spowiednika, napisz na priv skąd jesteś to może będę w stanie pomóc.

Czasami zastanawiam się, co bym wybrał, gdyby postawiono mnie między "zaufaj Bogu", a "zaufaj lekarzom". Na pewno zastanawiałbym się, czy lekarze mają rację i głęboko szukał wszystkiego na ten temat w specjalistycznych książkach. Zastanawiałbym się, jaki jest aktualny poziom ludzkiej wiedzy i czy rzeczywiście jest on wystarczający do wydawania takich wyroków. Gdybym ostatecznie przekonał się, że lekarze - wbrew moim wątpliwościom - mają rację, to wtedy postawiłbym sobie ostatnie pytanie: co jest dla mnie ważniejsze - łaska Boża czy przyjemność seksualna? Gdybym chciał dochować wierności Bogu w tak ciężkiej sytuacji, być może pozostałaby mi tylko abstynencja seksualna. Czy byłbym gotów ponieść dla wierności Bogu takie wyrzeczenie, taką ofiarę...? Czy zaryzykowałbym raczej grzech i utratę wiecznego zbawienia...? Każdy sam odpowiada przed Bogiem, lecz warto pamiętać, że Chrystus podjął jeszcze cięższą ofiarę, by zbawić ludzi. Był bezlitośnie chłostany, w Jego głowę wbito rozrywające skórę ciernie, został przybity żywcem do krzyża i skonał w potwornych męczarniach... Czy moja ofiara - utrata jakiejś ilości przyjemnych, seksualnych doznań, byłaby naprawdę wielkim wyrzeczeniem, w porównaniu z Jego cierpieniami...?

Sam często stawiam sobie takie pytanie: moja przyjemność i mój komfort bycia, a ofiara bezlitośnie okaleczonego Chrystusa... Prawda jest taka, że człowiek nie umie podejmować ofiar dla swego Zbawiciela, a jeśli nawet potrafi się na to zdobyć, to przychodzi mu to z wielkim trudem. I myślę, że nie mówię tu tylko o sobie...

Patryk84,
dziękuję, że przypominasz o tym oczywistym złu i grzechu, które oficjalne media i władza wciąż usiłują zamazać przed ludźmi i ich oszukać ...


Aquis,
czy ja dobrze pamiętam, że świadomość tego "grzechu pigułkowego" nabrałaś w pewnej dyskusji "pigułkowej", toczonej na niniejszym forum kilka lat temu? W dyskusji aktywnie uczestniczył wówczas mały_kwiatek, ktory cierpliwie tłumaczył zainteresowanym, zwłaszcza paniom, na czym polega działanie pigułki "72 godziny po" i nazywał ją po imieniu, pigułką wczesnoporonną ...


Widzisz, ja od dawna zaufałem Bogu. Ufam Bogu - i nic mi już więcej nie jest potrzebne. I czuję się szczęśliwy. A Ty się wciąż miotasz. Zaufaj Bogu i powierz Jemu trudne sprawy.

Piok333 niby wszystko się zgadza co piszesz i faktycznie z jednego punktu widzenia masz rację, ale to przecież (jeśli się nie mylę) Bóg ustanowił sakrament małżeństwa i wszystko co się z tym wiąże. Mnie nie chodzi tylko o mnie samą, chodzi mi o męża i całą moją rodzinkę... nie jestem pewna czy na dłuższą metę mąż wytrzyma taką przymusową abstynencje i co wtedy? jeśli przez to rozpadnie się nasze małżeństwo będziemy cierpieć wszyscy... powiedz czy tylko takich ofiar Bóg od nas oczekuje. Czy tylko na tym ma polegać wiara? Masz rację Jezus poniósł dla nas najwyższą ofiarę ale czy tego samego oczekuje od nas? Życie jest wyjątkowo trudne i pełne cierpień. 15 lat temu dostałam "wyrok" w formie diagnozy czy wyobrażasz sobie co człowiek wtedy czuje??? Nie dość że całe życie do tejże chwili było pełne cierpień z powodu ojca alkoholika, braku miłości, biedy, żalu to jeszcze taka choroba? Czy to mało????? Dobrze chociaż że w tym wszystkim znalazłam Bóg postawił na mojej drodze człowieka- męża bo chyba bym sama sobie nie poradziła. Czy życie to tylko cierpienie fizyczne i psychiczne?

Chciałabym ufać Bogu i to bardzo ale w pewnych sytuacjach to bardzo trudne.
Napewno zaraz ktoś powie chcieć to móc...

W pewnym sensie jesteś Hiobem. Niektórzy ludzie "są nim" bardziej, niektórzy mniej... Życie tutaj jest tylko próbą. Próbą. Życie TAM jest ważniejsze. Wybór należy do każdego z nas - co jest ważniejsze, a co mniej ważne... Wybór należy do mnie, wybór należy do ciebie, wybór należy do twojego męża...

Poza tym, zanim w pełni świadomie staniesz w sytuacji jednoznacznego wyboru, warto przedtem "stanąć na głowie", by zweryfikować twierdzenia lekarzy i aktualny poziom ludzkiej wiedzy. Czasami lekarzowi łatwiej zalecić antykoncepcję niż się wysilić i poszukać innego, alternatywnego, co prawda trudniejszego, ale za to bezgrzesznego rozwiązania. Warto sprawdzić, choć to kosztuje nieco wysiłku...

@Sabella
@Piok333 jest kawalerem, toteż patrzy na sprawę z całkowicie innej perspektywy...

Ja się zastanawiam nad tym, że np. KK nie zabrania korzystania z tabletek anty, gdy jest ważny powód- a więc leczenie hormonalne przy różnych dolegliwościach. Nie wiem natomiast jak sprawa wygląda, gdy z medycznego punktu widzenia ciąża nie jest wskazana. Jan Paweł II pisał o miłości i pożądaniu, seks zbliża ludzi, zwłaszcza w małżeństwie.

Myślę, że mogłabyś poszukać w Internecie adresy choćby do kurii z zapytaniem bądź poszukać np tutaj, podpunkt "h"

Ewentualnie możesz zajrzeć ->tutaj, gdzie po zadaniu pytania odpowiedzą Ci jezuici.
Zawsze warto szukać wytrwale księdza, który postara się pomóc.

Ze swojej strony dodam, że wiele par katolickich stosuje antykoncepcję i nie jest to NPR. Temat jest trudny, gdyż nawet zdrowe osoby mają problem z dostosowaniem się do nauki KK, więc nie jesteście wcale odosobnionym przypadkiem.

To było niegrzeczne, w dodatku głupie. Wprowadziło jedynie chaos informacyjny.
A może właśnie o to Ci chodziło?


Proszę nie kłamać i nie wprowadzać świadomie czytelników w błąd, prowadzący do grzechu.
Kościół Katolicki zawsze i niezmiennie uczy, że filozofia "anty" życiu jest filozofią śmierci.
Substancje chemiczne stanowiące niektóre tabletki antykoncepcyjne, są w istocie stosowane w procesie uzdrawiania kobiety, w procesie prowadzącym do jej możliwości zajścia w ciążę i do utrzymania ciąży. Kościół akceptuje każdy proces prowadzący do zdrowia i życia, natomiast nigdy nie akceptował filozofii i praktyki śmierci.

Val dziękuję Ci za linki, napewno się z tym zapoznam i skorzystam. Księdza szukam ale czasem odpuszczam bo brakuje mi sił. Ostatnio jak prawie rok temu rozmawiałam z księdzem a miałam dodatkowo stan depresyjny również z tego powodu to powiedział żebym zrobiła sobie dziecko to wszystko mi przejdzie... jak słysze takie coś zamiast jakiejś konkretnej pomocy porady to odechciewa mi się wszystkiego....

Piok333 ja pytałam kilku a może nawet kilkunastu hematologów na temat antykoncepcji i przy tych lekach które biore nie powinnam sobie pozwolić na zajście w ciąże bo są to leki zabijające komórki. Każdy zaleca skuteczne zabezpieczeniei kiedyś na takie się zdecydowałam a teraz chciałabym coś innego zgodnego z nauką kościoła. Niestety w chorobach nowotworowych nie ma wielu możliwości wyboru leków... Owszem jeśli bym chciała zajść w ciąże i mieć dziecko to jest to możliwe ale trzeba się na to przygotować. Wtedy leczenie jest inne, przede wszystkim dużo droższe i dość kłopotliwe ponieważ trzeba brać zastrzyki po których pojawia się stan podobny do grypy. Jak ktoś bardzo pragnie dziecka to zaciśnie zęby i przetrwa rok w takim stanie, ale ja mam juz dziecko i nie chce ryzykować więcej... tym bardziej że z roku na rok gorzej się czuje i nie czuję sie na siłach by mieć drugie dziecko.

Cóż... ja i moja abstynencja seksualna... ale ja nie jestem chory. Choć Val uporczywie wmawia mi od pewnego czasu chorobę psychiczną. W moim przypadku jest trochę inaczej. Po prostu Chrystus tak mnie prowadzi, a ja zgadzam się na Jego wolę mniej więcej od osiemnastu lat... Osiemnaście lat z trzydziestu sześciu lat mojego życia. W sumie kawał czasu...


Mogę powiedzieć tylko tyle, że będę się za ciebie modlił...

@Sabello- po prostu nie poddawaj się .
Warto pisać do kurii lub wyższych insatncji kościelnych, chociażby po to aby poznali problem. Duchowni nie mają rodzin, często też nie mają doświadczeń z osobami w skomplikowanej sytuacji i robią uniki lub dają głupie odpowiedzi. Ale są też księża, którzy pracują z chorymi, znają problem, gdyż poznali go w praktyce i jednocześnie podjęli refleksję nad nim.
W Internecie powinno Ci być łatwiej, gdyż wystarczy napisać i poczekać na odpowiedź.


@homo_homini...
@Piokowi333 łatwo pisać, gdyż nie ma takiego problemu i sam napisał, że jest kawalerem. Napisał odpowiedź autorce w sposób idealistyczny, gdyż w jego pozycji jest to proste.
Po prostu zdrowy chorego nie zrozumie, chyba że osobiście pracuje z chorymi osobami i interesuje się tematyką.

I co do antykoncepcji- jakbyś czytał bez osobistego uprzedzenia, to byś doczytał, że napisałam o akceptacji antykoncepcji hormonalnej przez KK w przypadku ratowania zdrowia kobiety.

EDIT: @piok333 nie wmawiam Ci uporczywie takich rzeczy. W innym wątku zaniepokoiło mnie, że tak nerwowo podszedłeś do sprawy więc zasugerowałam wizytę u psychologa. Seans u psychologa nie oznacza, że ktoś jest chory psychicznie. Czasem po prostu ma jakiś problem, który nie daje mu spokoju. To nie jest powód do wyciągania daleko idących wniosków.
Co to ma w ogóle do tematu??

sabella, czy masz regularne miesiączki ?

Byłbym wdzięczny, gdybyś nie wmawiała mi więcej "nerwowego podejścia" Bo to właśnie zakrawa na uporczywość. Mam nadzieję, że kiedyś dotrze do ciebie, że twoja interpretacja rzeczywistości bywa różna od samej rzeczywistości Jeśli masz problemy, by to zaakceptować, to zapewne wiesz, gdzie się zgłosić...

EOT

mkb niestety od ponad roku są coraz mniej regularne, mam co 24-32 dni, zdarzają się krwawienia 10-12 dniowe, czasem ciężko mi określić dokładny dzień wystąpienia miesiączki ponieważ już na kilka dni przed mam mniejsze lub większe plamienia przypominające początek. Obserwacja śluzu nic nie wnosi bo zawsze jest taki sam, po temperaturze też trudno określić przynajmniej mnie kiedy i czy wogóle mam owulację.

bo widzisz, jedynie w tym jest problem.
w przypadku regularnych miesiączek, z łatwością mamy ok. 10 dni w miesiącu na współżycie
(to dla leniwych ha ha) a dla tych co staranniej mierzą, to nawet więcej.
ale tez do korzystania z naturalnej metody, to cykl nie musi być perfekcyjny...
ok. 17 dni po zakończeniu okresu, niezapłodniona komórka jajowa obumiera..
i już jej nic nie wskrzesi aż do kolejnego okresu czy jego końca..nie pamiętam.