Skąd odczucie, że Twoje wypowiedzi mnie nurtują?

Jeśli dla Ciebie odezwanie się do kogoś jest oznaką przyznania mu 100% racji, to "nie mam więcej pytań"

Ale wróćmy do tematu i Twojego pełnego oburzenia zapytania "jak to nie mają prawa?". A niby jakie prawo mają rodzice do decydowania o tym z kim ich dzieci spędzą swoje dorosłe życie?

Takie prawo, jakie daje Kodeks Cywilny i Pismo Święte. Nie słyszałem o poważnym systemie społecznym, w którym niepełnoletnie dzieci by decydowały o sobie.
A chodzi mi głównie o "chodzenie ze sobą" w okresie poprzedzającym pełnoletniość.
Ocenę moralną "chodzenia" osób pełnoletnich pozostawiam im samym.

Trzeba było to zaznaczyć, bo odniosłem wrażenie, że piszesz ogólnie o chodzeniu ze sobą, bez ograniczeń wiekowych. Odniosę się do Twoich wcześniejszych postów:

Żadnym. Jeśli ktoś spaczył sobie umysł i gorszy go widok chłopaka i dziewczyny idących trzymając się za ręcę lub całujących się, to jego problem. Kogoś mogą gorszyć kobiety chodzące w spodniach, ale to świadczy o tym, że on ma problem, nie te kobiety

Zaręczyny to podjęcie decyzji o wstąpieniu w związek małżeński i okres czekania do zawarcia ślubu, który nie zawsze można od razu zawrzeć. Chyba każdy kto kogoś kochał rozumie sens zaręczyn

Z takim myśleniem to najlepiej nie wychodzić z domu, albo w ogóle z łóżka bo jeszcze nas coś do grzechu skusi

Bzdura, bzdura i jeszcze raz bzdura.

Wziąłeś to sobie z kosmosu.

Ty ze swoim "ręcznym" hodowaniem dzieci oraz wybieraniem im przez rodzicom partnerów niczym w rozpłodzie zwierząt propagujesz system tworzenia małżeństw, który z miłością nie ma nic wspólnego.
Co do grzeszności chodzenia ze sobą - nigdy nie spotkałem się z tym, aby ksiądz powiedział komuś przy spowiedzi (albo poza nią) że to grzech, więc nie kłam.


Święte słowa fatalisty.

Życie ogólnie jest czasem piekłem.

Bo to szansa żeby już za życia być w niebie A poza tym dla drugiej osoby, żeby się jej oddać zupełnie. Życie dla siebie samego nie ma sensu.

Na grzech jesteśmy narażeni zawsze i wszędzie.

Niekoniecznie.

Av, stałaś się niewolnicą chorych stereotypów, szkoda mi Ciebie jeśli nie masz wiary w ludzi.

Gdyby dziewictwo było takie dobre i słuszne, to ludzkość by wymarła, moja droga.

Problem istnieje, tylko co z tego? Jest dużo par, którym się udaje zachować czystość i żyć w pięknym związku, tylko że one na forum pomocy katolika nie piszą, bo pomocy po prostu nie potrzebują.
Twoje twierdzenia przypominają postawę "nie będę wychodzić z domu, bo w telewizji widać, że na zewnątrz tylko wojny, zabojstwa i pedofile"

Znów stereotypy. Powiem Ci że ze mną i moją byłą dziewczyną było tak, że to ona się strasznie seksu domagała (min. dlatego już ze sobą nie jesteśmy).

Albo najzwyczaniej w świecie nie stać ich na miłość do człowieka

Myślę że Twoja decyzja wynika w dużej mierze z uprzedzenia które ktoś Ci wpoił, przez które nie potrafisz dostrzec piękna związku kobiety i mężcyzny. Trudno w takiej sytuacji mówić, aby decyzja o wyborze zakonu była świadoma.

Może się zdarzyć że w klasztorze trafisz na siostrę lesbijkę lub przełożoną-sadystkę i też Cię skłonią do zła. Bezpieczeństwo nie polega na unikaniu.

Znów widać w Tobie uprzedzenia... Narzeczeństwo to już jakaś decyzja - w narzeczeństwo wstępuje się gdy mężczyzna spyta kobietę czy chce być jego żoną, a ona się zgodzi - trzeba się bardzo dobrze poznać aby się zdecydować na zadanie takiego pytania i taką odpowiedź - temu służy chodzenie ze sobą.

Wracamy do korzeni i fundamentalnej kwestii jaką jest miłosierdzie i sprawiedliwość. Grzechy nieczystości zasadniczo są grzechami ciężkimi. Nie chcę wkopać się w bagno życia w zakłamanym związku, wolnej miłosci czy związku niesakramentalnego. Po co narażać się na grzech wiedząc, że konsekwencją może być wieczne potępienie? Wracamy też do możliwości wolnego wyboru człowieka zarówno między dobrem i złem jak też możliwości wyboru drogi życia. Wybieram pogłębione życie religijne rezygnując ze związków z mężczyznami. Sprawę osądu pozostawmy Miłosierdziu Bożemu.

nie znam dokładnie sytuacji, ale wydaje mi się conajmniej dziwna...jeśli jednak wziąśc pod uwagę to że katolicy chcą sobie przestrezga c swoich zasad a każdego kto chciał by zrobić coś inaczej i ich do tego namawia uznają za egoistę, podczas gdy sami też po prostu nie chcą dać drugiej osobie czegoś czego ona może potrzebować i są takimi samymi egoistami to nie jestem wcale pewien kto tu bardziej winny. Ale powtarzam, żnie znam sytuacji więc mogę się mylić (ale nq pierwszy rzut oka tak to wygląda) rozstać się z kobietą bo domaga się seksu

a po co w ogóle żyć?
sądzę że ulegasz strereotypom jesteś zastraszona i usiłujesz uciec i schować się przed zyciem. Idź do zakonu to będzie najlepsze dla ciebie miejsce, tam pewnie spotkasz wiele takich jak ty.


wybieraj więc. zawsze łatwiej kochać Boga niż człowieka, idziesz na łatwiznę ale jeśli uważasz ze to lepiej to proszę bardzo. A co do bożego miłosierdzia to jest ono bardzo wątpliwe.

nie zamierzam osądzać twojej decyzji, w końcu to twoje życie. radze jednak przemyśleć jeszcze raz motywacje ktorą sie kierujesz, najlepiej obgadac sprawe dokladnie i szczerze z ducownym, albo kilkoma, bo i duchowni sa rozni. warto tez zastanowic sie na co narazasz sie decydując sie na taka droge zycia - porozmawiac z osobami, ktore juz wybraly, jakie pokusy sa dla nich najbardziej uciążliwe itp. no i uswiadomic sobie z czego rezygnujsze z powodu strachu przed pokusą (nie twierdze ze strach taki jest czyms zlym). ja wprawdzie nie mam takich dylematów, bo zyje raczej obok Kosciola niz w nim, jednak nie potrafilabym zrezygnowac z szansy stworzenia rodziny i dania zycia dzieciom wspolnie z ukochanym meszczyzną. taką wizje szczescia mialam jeszcze zanim poznalam tego meszczyzne...

Brzmi znajomo



To mocny argument. Rzeczywiście, nielogiczne jest ryzykowanie wieczności dla skończonego ziemskiego życia. Jeśli widzisz duże niebezpieczeństwo grzechu w wyniku związku z drugim człowiekiem i marne szanse na to, że zostany Ci odpuszczone dzięki Bożemu Miłosierdziu, to muszę przyznać rację.



Jeśli takie Twoje powołanie... Życzę powodzenia, bo ta droga wcale nie musi być łatwa i bezpieczna.

Znów prezentujesz postawę "nie wyjdę z domu bo jeszcze mnie ktoś zabije, albo samochód mnie potrąci"/

Bo małżeństwo to najlepsze co może człowieka spotkać na ziemi i jedyna okazja by przeżyć taką miłość - po śmierci już tego nie będzie.

Ale skala jest nieporównywalna. W Twoim przykładzie ryzykujesz skończone życie, av mówi o wieczności.

[/quote]

Szansa, ale przecież nie każde małżeństwo jest rzeczywiście wykorzystaniem tej okazji. Chyba nie ma co się czarować, ryzyko jest spore i nie ma prostych recpet.

sytuacje już rozumiem, to co poprzednio napisałem na ten temat - odwołuję

Może to głupie pytanie: Ale czy wszyscy mają zrezygnowac z tej kalwarii tzn z kontaktów z płcią przeciwną i małżeństwa? Czy przynióśł nas bocian?

A dajcie tej av wreszcie spokój! Dziewczyna ma taki poglad na zycie jaki ma. To jej prywatna sprawa, uważam ze nie nalezy jej "nawracać". Skoro lepiej się czuje jako singielka, tak chce żyć, tak jest szczęśliwa, to po co na siłę udawadniać jej, że "lepiej by dla niej było gdyby..." A skąd moglibysmy wiedzieć co by było dla niej lepiej? Lepiej bo co? bo wszyscy się łączą w pary to ona też musi? Skoro czuje, ze tak dla niej najlepiej, to sprawa zamknięta, dyskusja zbędna.

Wszystkiego dobrego! Żyj po swojemu, a nie tak "jak wszyscy".

Nie wiem czy jesteś wierząca, Wando, ale taką argumentacją jak Twoja równie dobrze możnaby skrytykować głoszenie ateistom/innowiercom Ewangelii. To co ona czuje nie jest najlepszym miernikiem, bo jak mogliśmy się przekonać - ma wypaczone spojrzenie na związek kobiety z mężczyzną. Demonizuje go, idealizując życie zakonne.