Pod jednym jeszcze warunkiem. Że stosunek w swym przebiegu nie wyklucza poczęcia. To tylko gwoli uściślenia stanowiska owego księdza...

A wiec ja Wam, wszystkim tym, ktorzy zechcieli sie w tym temacie wypowiedziec, zadam pytanie:

Czy wg Was, antykoncepcja stosowana w malzenstwie, ktore odstawia ja, kiedy uzna, ze warunki sa odpowiednie dla poczecia dziecka, przyczynia sie do obnizenia wartosci moralnych, jakie w tym malzenstwie wystepuja? Wartosci takich jak szacunek, milosc.

Mysle, ze to bedzie przydatne dla dalszej dyskusji.


Crosis

Jeśli sam stosunek odbywa się w III niepłodnej fazie cyklu to oczywiste jest, że wykluczone jest poczęcie.
To tylko gwoli uściślenia logicznego myślenia

Mysle ze moja odpowiedz juz znasz-gdybym uwazal, ze stosowanie antykoncepcji moze wplynac ujemnie na rodzinne wartosci, nie pisalbym wszystkich tych postow.

A tak na marginesie, chcialbym zadac jeszcze jedno pytanie- :
co ze stosunkami podczas ciazy?
Czy on tez jest otwarty na nowe zycie? Czy tez ma sie skonczyc zlozeniem nasienia w pochwie- chociaz moze ono zostac gdziekolwiek indziej z podobnym skutkiem?
Jak moze byc otwarty, skoro zycie sie juz poczelo- a skoro nie jest, to jest grzechem? Ciezkim? Gorszym niz antykoncepcja czy jest to mniejsze zlo? A moze to naturalne jest- tak jak dni nieplodne?Tu tez istnieja paragrafy i zapisy w rozmaitych encyklikach? Osobiscie watpie, aby cos dziedzinie malzenstwa uszlo uwadze "specjalistom" od zycia rodzinnego.

Jak już zrobione to po co poprawiać..?

Zgadza się, do tego miejsca już raz doszliśmy Wciąż jednak męski szowinizm nie pozwala mi pokłonić się cyklowi płodności



A wcześniej



I w tym konteksie pisałem. Czyli, "jeśli Kościół ws swym nauczaniu rozmija się z Prawem Bozym", to:

1. I tak każdy musi go słuchać pod karą grzechu ciężkiego?

czy też

2. Postępowanie niezgodne z nauczaniem Kościoła nie skutkuje grzechem ciężkim?

Ograniczmy się przy tym do wariantu, który uznaliśmy za najbardziej prawdopodobnego, czyli niezmienności Prawa Bożego.



Nie, ale podana jest w formie nauczania pewnego.

Gdzie tam poprawiac... korzystac z tego, ze ciaza jest 100% pewnoscia nie zostania ojcem (z ta sama kobieta) przez kilka miesiecy

Możliwości są dwie:
a/jo_tka tworzy nowe standardy katolickich zachowań w małżeństwie
b/onanizm małżeński jest pojęciem wydumanym przez Hierarchów, aby prostaczków trzymać w szachu (coś jak bajka o Czarnym Ludzie(samo mi to jakoś wyszło) dla nieposłusznych dzieci).
Ad a
Wątpię, aby jo_tka miała aż taką siłę sprawczą, że mogłaby kreować maszynę z tak ogromną inercją jak KK; zatem pozostaje tylko wariant b. Dziękujemy KK za tak nowatorskie podejście do tematu katolickiej etyki seksualnej, ale pomyślmy cóż to jest za dziedzina wiedzy, która zależy od promieniowania kosmicznego, pogody i tysiąca innych rzeczy, a przede wszystkim od humoru i widzimisię księży (pardon) interpretatorów.
W Wielkopolsce określa się to mianem "blubry starego Marycha".
No i wszystko byłoby fajnie, gdyby nie mały drobiazg - ilu młodych i trochę starszych ludzi zdążyło już wpaść w kompleksy, nabawić się różnych fobii na tym tle zamiast cieszyć się tym wspaniałym tete-a-tete z ukochaną przez siebie istotą. Taaak, w produkcji frustratów KK mógłby zająć jedno z czołowych miejsc, na szczęście niektóre owieczki wydają się być mądrzejsze od pasterzów.
Skoro jest tak trendy to idźmy dalej za ciosem - dopuśćmy ten kawałek lateksu do istnienia między małżonkami; niestety wstecznictwo zaszyte w Okopach Świętej Trójcy chyba na to nie pozwoli?

Kontynując wątek tak pięknie zapłodniony przez jo_tka pochylmy się chwilę nad seksem oralnym tzw. miłością francuską. Sam na własnej skórze doświadczyłem 3 rozmaitych interpretacji tego przerywnika w oczekiwaniu na pełne spełnienie się, a każda jest (ponoć) oparta o oficjalne nauczanie KK:
1/nie jest to grzech, bo odczuwanie przyjemności jaką daje seks nie jest złe
2/nie jest to grzech, ale pod warunkiem, że zaraz po tym odbędzie się akt właściwy ze złożeniem nasienia w pochwie
3/jest to grzech, bo pożądanie i seks są z samej natury złe, niezależnie od okoliczności (jednak kardynał Huguccio żyje).
Jak to się od siebie różni, pozostawiam ocenie forumowiczów. A może tak audiotele i głosowanie SMS-ami?

Nawet sami Wołochowiczowie przyznają, że niejednokrotnie zdarzyło im się współżyć "Na zapas, aby się nie zmarnowało"- "Seks po chrześcijańsku". Jeżeli para dotrzymała czystości przedmałżeńskiej i nie współżyła przed ślubem to w trakcie trwania małżeństwa dopiero dopasowują się w dziedzinie swojej seksualności m. in. jeżeli chodzi o częstotłiwość (chodzi o złoty środek zawarty w obiegowym powiedzeniu - "kobieta zawsze może, nie zawsze chce, mężczyzna zawsze chce, nie zawsze może"). Wszystko to wymaga czasu - na początku związku częstotliwość jest wyraźnie większa, aby potem ustabilizować się na pewnym mniej więcej stałym poziomie. Porównam to do gmachu - najpierw go budujemy, później utrzymujemy go w stanie niepogorszonym, aby nam przez długie, długie lata służył. W naszej kulturze przyjęło się, że stroną aktywną w ars amandii jest mężczyzna, choć i na tym polu kobiety starają się dorównać płci brzydszej.
Kobiety ze swej natury pragną zmian i już w ich ślicznych główkach ten koncept, aby intymne spotkania nie popadły w rutynę.

A skąd ta pewność ? Za czasów Chrystusa znano już prymitywne prezerwatywy z jelit zwierzęcych, gdyby to był rzeczywiście temat ważki, myślicie, że On zostawiłby nas maluczkich bez stosownej przypowieści?!
A tak KK zrobił sobie z tego problem zastępczy zamiast walczyć z patologiami i nieprzestrzeganiem niektórych przykazań Dekalogu w szeregach pasterzów.

Nie wiem, ale stawiałbym na Światło Ducha Świętego.

Przecież płodność kobiety była w tych czasach tak wysoko ceniona, że nie bardzo widzę kto między Żydami miałby chcieć z takich urządzeń korzystać...Stary Testament na każdym kroku wspomina jakim przekleństwem była bezpłodność, jakim błogosławieństwem - liczne potomstwo. Sądząc z opowiadań o Sarze, żonie Abrahama, a potem o Elżbiecie, matce Jana Chrzciciela nie uważano tez chyba, żeby macierzyństwo w zbyt późnym wieku miałoby być zagrożeniem przed którym trzeba kobietę zabezpieczyć. Więc prezerwatywa, jeśli bywała stosowana, to chyba tylko w sytuacjach pozamałżeńskich? ale na takie okoliczności wystarczało przykazanie Nie cudzołóż. To w temacie dlaczego Pan Jezus nie zajmował sie tematem antykoncepcji w ogóle.

Wg mnie sam ten wątek wskazywałby na to,że nauczane KK o małżeństwie jest rzeczywiście uwarunkowane historycznie, a zasadnicza zmiana waznych realiów z trudem przedostaje sie do świadomości teologów.

Przecież historycznie rzecz biorąc, liczna rodzina była kiedyś bardzo pożądana pod każdym względem, nie tylko z powodów religijnych. Przy wysokiej śmiertelności nalezało starać się wydać na swiat jak najwięcej dzieci ; dodatkowo sprzyjało to rozpowszechnieniu się w populacji najzdrowszych, najodporniejszych genotypów. Rodzina żyjąca z uprawy roli zdobywała w ten sposób darmową siłę roboczą a rodzice gwarancje opieki na starość. Postawa życiowa zmierzająca dla chwilowej większej wygody życia do ograniczania liczby potomstwa była w tych warunkach rzeczywiścia groźna, więc rozumiem, że prokreacji przydano sankcję religijną.

Ale obecnie gloryfikacja dużej rodziny nie opiera się już na racjonalnych podstawach; pozostaje uzasadnienie czysto religijne, zatem trudniejsze do przyjęcia przez mniej zmotywowanych czy uduchowionych.

Ale - aby trochę zamieszać - zauważam, że np buddyści także odrzucają prezerwatywę, a nie sa z tego powodu uważani za wrogów uroków życia, nawet przeciwnie, buddyzm jest cool. Jesli nie będzie to przeciwne zasadom trzymania się tematu - mógłby mi toktoś wyjaśnić?

Za to kościoły protestanckie dopuściły używanie prezerwatywy wszakże pod takim warunkiem, że nie może być egoistycznego podejścia do prokreacji tj. gdy plan w tej materii już został wykonany (w ocenie małżonków). Znowu uparcie wracam do narzucania ciężarów młodym małżeństwom o jeszcze nieugruntowanej miłości, która dopiero się wykuwa w codziennym życiu. Pytanie może nie o sam ciężar gatunkowy, ale o jego proste i logiczne uzasadnienie.