Nauczanie Boga nie skończyło się na napisaniu/podyktowaniu Biblii! Biblia jest natchnioną Tradycją Kościoła, a ona nie skończyła się na napisaniu Biblii, tylko trwa!

Bóg daje Kościołowi Ducha Świętego, który prowadzi do pełni prawdy!

J 14:26
A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.

J 16:13
Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy.

Jak inaczej wyobrażasz sobie te słowa i to doprowadzenie do prawdy, prowadzenie i nauczenie? Że każdy sobie uważa to co chce i powstaje tysiące sprzecznych między sobą pseudochrześcijańskich "ideologii" życia natchnionych przez Ducha Świętego??

A jeśli są te tysiące sprzecznych ze sobą interpretacji woli Boga, to na czyją z tych tysięcy sprzecznych między sobą postawisz? Na swoją - jedną z tych tysięcy? Bo co najwyżej jedna może być prawdziwa skoro są ze sobą sprzeczne. Czy na kogoś, kogo powinniśmy słuchać, na Kościół:

Łk 10:16
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał.

No tak... zabraniał jedynie patrzeć pożądliwie na kobietę (Mt 5:28 ), ale uprawiać z nią seksu to już nie...

Popatrz z tej strony: co w czasach Jezusa uważano za cudzołóstwo lub przestępstwo równej wagi? Pytam, żeby ustalić to, co mówił Jezus określając to, że pożądliwe patrzenie ma wagę cudzołóstwa. W tych czasach gdy dwoje spali ze sobą, to musieli wziąć ze sobą ślub i być do końca życia razem! (Pwt 22:28-29) W tych czasach, gdy kobieta wziąwszy ślub nie byłą już dziewicą, to mogła być ukamieniowana za to! (Pwt 22:13-21) Więc, gdy kobieta spała już z kimś wcześniej, to nazywa się to w Biblii rozpustą i bezeceństwem! (Pwt 22:21)

Jeżeli więc uprawia się seks ze sobą bez ślubu to grzeszy się rozpustą! A o rozpuście w Biblii napisane jest bardzo dużo.

Hm, jeszcze parę lat temu czytałem w KPK wiek dla kobiety 14 lat, dla faceta 16 lat. Nie mogę teraz tego znaleźć, widocznie zmienili.

Aj znalazłem:



Jednak zostało to zmienione na mocy paragrafu:



Więc nie miałem racji. ;P

Otóż, zdaje się, że niezupełnie na domysłach i interpretacjach.

Zauważ, że NIE napisał "niech każdy ma swoją współlokatorkę a każda swojego współlokatora"; NIE napisał również "lepiej jest zamieszkać razem niż płonąć".
Jak to Twoim zdaniem winno być napisane jaśniej?

Ale to w takim razie już sam ślub cywilny powinien na to zezwalać. Bo jak te słowa były wypowiadane to małżeństwo nie było sakramentem. Taka mała niekonsekwencja.

A czy wówczas było coś takiego jak "ślub kościelny" i "ślub cywilny"? Nie. Był jeden ślub. który był zawierany jako umowa. Wśród Izraelitów wiązało się to z obrzędem kultycznym, a wśród Greków również polegało to na przysiędze i oddaniu czci bogom. Zatem ślub w starożytności nieodłącznie był wiązany z życiem religijnym. Dopiero ostatnie czasy przyniosły takie rozróżnienie. Zatem nie chodzi tu o sakrament, ale życie zgodne z wolą Bożą, która zakłada współżycie tylko w małżeństwie. Wcale nie musiało istnieć pojęcie "sakrament małżeństwa".

No to skoro wtedy nie było sakramentu i było dobrze to po co teraz jest? Po co zmieniać coś co było dobre?

Ale to taki trochę ot. ;p

Może po prostu z upływem czasu nie było takiej jednolitej struktury religijnej społeczeństwa i dążono do rozdziału państwa od religii. Kto to wie.

Ale zdecydowanie to jest OT i nie na temat, więc nie kontynuujmy tego.

Więc... jest zapisane w Biblii jasno...

Mylisz się. U antycznych Rzymian istniało kilka sposobów zawierania małżeństwa, a zawsze było ono instytucją prywatno-społeczną, w żadnym razie urzędową czy religijną.
Dlatego też małżeństwo nie było rejestrowane ani potwierdzane przez żadne urzędy cywilne lub kapłańskie. A zawarte mogło być na przykład przez "zasiedzenie"- gdy kobieta spędziła określoną część nocy w ciągu roku ze swoim partnerem.
Związek opierał się na affectio maritalis czyli woli utrzymania związku. Z tej przyczyny małżeństwo ustawało wraz z ustaniem woli trwania razem, na podstawie ustnego lub pisemnego oświadczenia.
Sakralnym małżeństwem było jedynie farreatio ale i ono mogło został rozwiązane w specjalnej ceremonii.

Ale te słowa były kierowane do Greków - ludzi, dla których ślub był nieodłącznie wiązany z życiem religijnym. (z tego co napisał szumi)

WOW!! Czyli jak ochota "zwycięży" to brać ślub z byle kim, bez miłości, żeby tylko grzechu "cudzołóstwa"nie było

Gratuluję xeloreu interpretacji...

jumik: no sory, ale tak to można też interpretować. Dokładnie jest napisane, że "lepiej" wziąć ślub niż się seksić bez niego.

Też nieprawda.
W starożytnej Grecji małżeństwo opierało się początkowo na normach obyczajowych, prawo nie ingerowało w tę sferę. Głównym warunkiem zawarcia małżeństwa było wejście jednego z partnerów do domu i rodziny drugiego. Na ogół była to kobieta, która — w małych rodzinach, tj. bez teściów - stawała się tym samym panią domu wydającą wszelkie polecenia. Czasami jednak wejście do domu i rodziny stawało się udziałem mężczyzny (np. przybysz, bez majątku i siedziby; kiedy jedyną spadkobierczynią rodziny była córka). Małżeństwo nie opierało się więc na akcie prawnym, lecz na wspólnym życiu i gospodarowaniu. Było ono zwykle opisywane dwoma pojęciami: "przyjaźń i współżycie". Było to więc bardzo zbliżone do tego co określamy dziś jako "partnerstwo życiowe", "związek partnerski". Związek ten kończył się, kiedy jeden z małżonków opuszczał drugiego, zakładając nową rodzinę (por. przykład Heleny: porzuca ona pierwszego męża i zamieszkuje w domu Priama jako żona Parysa; po jego śmierci wraca do Sparty z Menelaosem). Pomimo tego, modelem było jednak jedno małżeństwo, związek trwały był ideałem, do którego należało dążyć. Małżeństwo umacniały też umowy przedmałżeńskie, mające chronić przed pochopnymi decyzjami. Przedmiotem takiej umowy był na ogół posag, ofiarowywany ojcu przyszłej żony; wracał on do męża, jeśli małżeństwo rozpadło się z winy żony, np. przez jej zdradę; jeśli zawinił mąż — tracił posag (dlatego właśnie Zeus musiał zwrócić wszystkie upominki Hefajstosowi, zdradzonemu przez Afrodytę z Aresem).
www.racjonalista.pl