Tu jest napisane, że lepiej jest być samemu, ale jeśli ktoś czuje, że musi być z kimś, to niech wstępuje w związek małżeński. To jest wytłumaczenie tego, że nie jest konieczne bycie samemu, jeśli czuje się, że musi się z kimś być.

Interpretacja polegająca na braniu ślubu "z byle kim", "bez miłości", żeby tylko cudzołóstwa nie było jest przekreśleniem całej reszty nauczania biblijnego, interpretacją całkowicie wyrwaną z kontekstu. Jest popisem "biblijnej erudycji", żartem albo po prostu marną prowokacją. Jest jak udowadnianie przy pomocy Biblii (Psalmu 53), że "Nie ma Boga.".

Powiedz mi, że taka interpretacja jak ta xeloreu'a nie jest sprzeczna z chrześcijaństwem oraz chrześcijańskim pojmowaniem miłości, że to jak najbardziej pasuje do nauczania biblijnego.

Ja powiem tak.

Sam z narzeczoną mieszkać przed ślubem nie będę - to nasza wspólna decyzja. Jednak jestem świadomy tego, żeby mieć pewność czy człowiek z drugą osobą wytrzyma ciągle (a nie tylko na spotkaniach/randkach), trzebaby pomieszkać choć ten miesiąc wcześniej, i zobaczyć.

A nie uważasz, ze przez ten miesiąc to kazdy moze poudawać- świadomie lub nie

Po co kochająca się para z planami na przyszłość miałaby udawać?

no przecież wiadomo, że ludzie mieszkający razem przed ślubem to oszuści, grzesznicy i zwyrodnialcy. kto wie co oni mogą zrobić [/ironia]

A po co kochająca się para miałaby "sprawdzać" czy "człowiek z drugą osoba wytrzyma"? Jeżeli to uczucie ma coś z miłości, to jakie jest prawdopodobieństwo "nie wytrzymania ciągle"?
I drugie - do ToMu:
Naprawdę sądzisz, że miesiąc pomieszkania wcześniej wyjasni wszystkie wątpliwości?
Otóż moim zdaniem: jeżeli nie rozjaśni tego dosyć długi okres znajomości - ale bez łóżka, to nie rozjaśni również tego miesiąc udawania małżeństwa. No bo czymże miałby byc ten miesiąc jeżeli nie udawaniem małżeństwa? Czy to miałoby byc tylko mieszkanie? Czy również seks? Jeżeli tylko mieszkanie, to i tak nie poznasz Waszych wzajemnych reakcji po "udanej nocy" lub "nieudanej nocy". Jeżeli równiez seks, to z kolei nie poznasz jak się układa Wasze życie w pierwszych tygodniach ciąży lub pierwszych miesiącach po urodzeniu dziecka.
Cóż więc da Ci ten miesiąc mieszkania razem?

pozwolę sobie się wtrącic. Otóż ja i mój ukochany nie mamy możliwości na razie się pobrac, bo nas na to na razie nie stac. Marzy nam się może nie wielkie wesele, ale jednak na tyle duże, że obciążyłoby ono nasz budżet do tego stopnia, że bez kredytu nie dałoby rady. Ja nie pracuję stale, jedynie umowa-zlecenie weekendami, ze względu na studia (kończę 2 rok), a mój ukochany dopiero co podpisał umowę. Musimy poczekac.
Postanowiliśmy, że pobierzemy się, gdy będzie nas na to stac. Podejrzewam, że mniej więcej wówczas mój chłopak oświadczy mi się. Wtedy mamy zamiar ze sobą zamieszkac. Nie dlatego, żeby się sprawdzac, bo jesteśmy pewni wzajemnej miłości do siebie, akceptacji swoich wad. Widujemy się niemal codziennie od ponad dwóch lat, naprawdę nieźle się znamy. Chodzi o to, że chcemy byc przy sobie, wspierac się cały czas. Chcemy byc przy sobie tak często, jak to możliwe. Dlatego ze sobą zamieszkamy, gdy tylko będziemy mogli sobie na to pozwolic (co, jak już tłumaczyłam, wiąże się także ze ślubem, na który jednak kilkanaście miesięcy się czeka...). I myślę, że ogromna większośc młodych ludzi właśnie dlatego chce ze sobą mieszkac. I dlatego kocha się ze soba przed ślubem. Z miłości, a nie dla sprawdzenia siebie.

Oczywiście to tylko moje zdanie, ale jak czytam, że chodzi o sprawdzenie siebie, to zastanawiam się, jaki sens ma taki związek...

[...] jak mnie to denerwuje. Dlaczego przy każdej okazji zamieszkania razem przed ślubem wszyscy katolicy mówią o "sprawdzaniu się"? Otóż nie, taki jest cel zamieszkania razem. Celem jest wspólne przebywanie ze sobą, cieszenie się sobą na co dzień, codzienne wspieranie, pomoc i zwykłe życie. A to, czy żyć się bedzie dobrze i czy nie będzie zbyt wielu niedogadań wyjdzie w praniu.

I nawet jeśli wyjdzie to nie znaczy, że od razu trzeba się rozstać, wystarczy nad sobą popracować.
mateola

Nie denerwuj się. Nie wiem czy wszyscy. Ja też tego nie lubię - ustosunkowałem sie jedynie do tego co napisał ToMu:


A odnosząc się do tego, co napisałeś potem:

Pięknie napisane i jest to prawda ale wg katolickiego (czy szerzej-chrześcijańskiego) systemu wartości dotyczy to małżeństwa - związku uświęconego przez Boga.
Natomiast jeżeli uświęcenie Boga nie jest nam potrzebne do wspólnego życia, to nie mówmy w ogóle o mieszkaniu przed ślubem lecz o mieszkaniu bez ślubu.

Przecież chrześcijaństwo nie zabrania mieszkania razem przed ślubem no ludzie... Celowo nie wspomniałem tam o seksie bo wiem, że jest to traktowane jako grzech dlatego przekreśla mieszkanie razem. Ale wszystko inne co wymieniłem tego nie przekreśla, a więc jest (a przynajmniej powinno bo wiem, że niektórzy ksieża są przeciw) dopuszczalne przed ślubem.

Tylko proszę nie mówcie teraz nic o "stwarzaniu okazji do grzechu" lub "zgorszeniu" bo takie rzeczy są częściej widoczne na ulicy niż w prywatnym domu.



Ale jest nam potrzebne i mówimy o mieszkaniu przed ślubem, a nie bez ślubu. ;P

Uważam, że nie jest obciążone grzechem mieszkanie razem np na stancji z kimś, z kim nie jesteśmy jakoś szczególnie zwiazani. Ale jeżeli jest ktoś, z kim mamy spędzić resztę życia - czyli ktoś kto jednak nas fizycznie pociąga - i mieszkamy z nim razem to jest to jak najbardziej okoliczność grzechogenna. No może jestem jakiś dziwny. Ale ile można chodzić razem spać, wstawać rano i się w końcu nie skusić? Tydzień, miesiąc, rok? W i mię czego znosić te udręki?
A jeżeli jednak tego pociągu nie ma - to cóż: współczuć .
I druga sprawa.

Jak mi sie zdaje zamieszkanie razem i stanie się jednym ciałem odbywa sie mniej więcej w tym samym czasie.
Kiedy jest ten moment w przypadku zamieszkania raem? Z chwilą zamieszkania czy ślubu?
I jeszcze powracające do mnie pytanie na które Ty mi może odpowiesz?
Po co ślub (rozumiane jako błogosławieństwo Boże dwojga ludzi)?
Skoro żyjemy sobie razem jakiś czas (miesiąc, rok lub dziesięć) i jakoś sie bez tego (z własnej woli) obchodzilismy to po co?

Jeśli sobie para postanowi nie współżyć do ślubu, ale mieszkać razem to będzie to fajny sprawdzian woli dla nich. Nie widzę w tym nic złego jeśli ktoś zamierza podjąć taką, a nie inną decyzję. I wcale nie musi tu chodzić o brak pociągu fizycznego, po prostu taka decyzja - mieszkamy razem, ale bez seksu. I zaiste, da się chodzić spać i się nie seksić, wszystko zależy od nastawienia.



Nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi. ;S Stanie się jednym ciałem może nastąpić już nawet w przypadku pierwszych randek jak miłość jest wielka. ;p



Po to, żeby "przypieczętować" związek, żeby się połączyć solidnym i miejmy nadzieję nierozerwalnym węzłem. :>

ale chodzi też o to, że spora jest ilośc par, które mieszkają ze sobą przed ślubem, a ze sobą nie śpią. U mnie na roku znam 5 takich par. Po prostu taniej wychodzi mieszkac razem, niż każde osobno. Wtedy niektórych z nich nawet nie byłoby stac na studia. Oczywiście, można spokojnie stwierdzić, że mogą szukać na miejscu współlokatora, ale z takimi nic nie wiadomo. Wielu studentów prowadzi 'dzikie' życie i nie każdemu to odpowiada.
Poza tym oni nawet nie myślą o seksie przed ślubem, śpią w osobnych pokojach (trzy z tych par) i dlaczego to jest grzechem? Odpowiedź brzmi, że może dojść do grzechu, ale że oni do tego nie dopuszczą się nie liczy, mimo że są tego pewni tak samo bardzo, jak tego, że nikogo nie zabiją.

Małżeństwa tylko ze ślubem cywilnym mogą przyjmować komunię świętą, mimo że mieszkają razem, pod warunkiem, że żyją w czystości. A osoby bez ślubu już nie?

No to szacun


Co z tego wynika?


Dlaczego więc nie zrobic tego przed zamieszkaniem razem?

A któż to powiedział?
Nie możemy przyjmowac komunii jeżeli jesteśmy w grzechu.
Jeżeli dwie osoby mieszkaja razem i żyją w czystości to nie grzeszą. Jeżeli nie grzeszą to przystępują do komunii i nie ma tematu.

W moich postach raczej pytałem czy jest możliwe mieszkanie razem i zachowanie czystości. Czystości pojmowanej szerzej niż tylko jako powstrzymanie się od współżycia.