No zarejestrowałem się wg daty, ale biernie czytałem wcześniej jakiś rok na pewno. ;]

Nie. Ale rodzica który to robi, bez wahania nazwę złym.

[/quote]
Nie. Ale rodzica który to robi, bez wahania nazwę złym.[/quote]

Rojza -Myślę podobnie jak Ty.

a ja juz nie moge? Tragiczne rozumowanie.

Pomagac na forum w problemie natury psychicznej niewygody m.in. blagam o litosc.

Pokaz miejsce, w ktorym chce widziec uladzonych katolikow jak to nazwalas.
Imputujesz.

Sprawa jest dość jasna:

1. Jeżeli narzeczeni zakładają, że nie będą mieć dzieci - zawierają małżeństwo nieważnie.
2. Jeżeli są w podeszłym wieku, który posiadanie dzieci wyklucza -małżeństwo jest ważne.
3. Jeżeli są bezpłodni - również ich małżeństwo jest ważne, o ile oboje o tym przed jego zawarciem wiedzą.
4. Jeżeli któreś z narzeczonych jest impotentem - małżeństwo jest nieważne.
5. Jeżeli narzeczeni deklarują chęć posiadania potomstwa i w chwili zawierania małżeństwa rzeczywiście chcą je mieć, a potem okazuje się, że nie mogą - Bóg nie dał/są rozłączeni/żyją w nędzy/któreś jest chore - ich małżeństwo jest ważne i nie mają grzechu.
6. Jeżeli narzeczeni deklarują chęć posiadania potomstwa i w chwili zawierania małżeństwa rzeczywiście chcą je mieć, a potem z egoizmu z tego rezygnują, ich małżeństwo jest ważne, ale tym egoizmem grzeszą.

Aha, i jeszcze jedno, bo czasem pojawiają się wątpliwości: w przypadkach 2 i 3 nie ma broń Boże obowiązku adopcji! Podobnie w każdym innym małżeństwie, którego Bóg nie obdarzył potomstwem. Adopcja jest darem, nie przymusem.

Generalnie do ważnego zawarcia małżeństwa potrzebne jest, żeby nie wykluczać posiadania dzieci. Nie trzeba ich jakoś strasznie chcieć - wystarczy powiedzieć sobie jak mój teść (późniejszy tata dwóch synów) - "no... jakieś dzieci trzeba by mieć"

Nah, jak to łatwo jest oceniać innych. Tylko do dwóch punktów się przyczepię bo na resztę mi szkoda klawiatury.



Jest ważne.



A to już jest w ogóle chore, egoistyczne, bezmyślne i durne ze strony KK.

Takom rzekł.

Na jakiej podstawie tak twierdzisz? Czyżby słowa

były mało wiążące? Zaprzeczanie naturze małżeństwa nie powoduje jego nieważności?


Voila!

Tak mówi kodeks, personalnie się tego nie przyrzeka.

"Naturą" (kochacie to słowo chyba) małżeństwa nie jest spłodzenie dzieci.



Nie oceniam ludzi, oceniam durne prawo.

Każdy krąg ludzi ma własny język, własny zestaw pojęć, którym opisuje rzeczywistość. Nie wiem, dlaczego Kościół miałby być od tego wyłączony.

Ależ oczywiście, tylko nie znaczy to, że zawsze ma rację. Akurat nie każdy nadaje się na rodzica, nie każdy nim chce być, ale mimo to chce żyć razem ze swoją miłością. I co, nie mogą zawrzeć związku w KK bo nie chcą mieć dzieci? To przepraszam czym my jesteśmy, maszynkami do rozpłodu? zwierzętami kierującymi się jedynie instynktem? Bez urazy, ale tak właśnie interpretuję postawę KK w tej kwestii.

Swoją drogą, ciekawe jak ten tekst, który zacytowałaś ma się do małżeństw stosujących antykoncepcję naturalną. Oh, jakże ich miłość małżeńska jest nastawiona na rodzenie i wychowywanie potomstwa, tak tak. No, ale oni nie grzeszą odkładając poczęcie i kochając się tylko w dni płodne, oni wykorzystują "naturalny" cykl dany przez Boga.

Widzisz, albo się jest w jakiejś wspólnocie i wówczas respektuje panujące w niej zasady, albo się nie jest, i wówczas owe zasady nic nas nie obchodzą - nie można być troszkę w ciąży.
Oczywiście, zasady wspólnoty X lub kościoła Y mogą Ci nie odpowiadać, możesz uważać je za durne, bzdurne, absurdalne, a świadczące za nimi argumenty za wyssane z palca - tylko co z tego? Wspólnota ma prawo stanowić swoje zasady, Ty masz prawo omijać tę wspólnotę szerokim łukiem, i w ten sposób wasze prawa znoszą się wzajemnie.

Oczywiście masz absolutną rację. Ale! gdy ta wspólnota próbuje ingerować w życie ludzi poza wspólnotą (patrz: kwestie in vitro, religia w szkołach i ocena w średniej itp) to chyba daje mi też prawo do ingerowania w tę wspólnotę? No bo jak to tak, tylko oni mogą ingerować we mnie, a ja w nich już nie? Z jakiej racji?

Możesz próbować ingerować do bólu i poza tę granicę - wątpię jednak, by przyniosło to jakikolwiek efekt. Kościół generalnie ma za zadanie podobać się Bogu - zauważ, nawet nie swoim wyznawcom! Bogu samemu i Jego prawom, zawartym w Biblii i Tradycji. Co więcej - tę Biblię i Tradycję rozumie zgodnie ze swoją teologią i swoim nauczaniem - nie według jakiejś synkretycznej wykładni czy interpretacji przyjmowanej większością głosów.
Nie można zatem oczekiwać, by starał się podobać ludziom nie będącym jego członkami albo wręcz zwalczającym go. Nie ma podstaw, by oczekiwać po nim podobnie absurdalnego postępowania.

A co ma piernik do wiatraka?
Nawet jeśli się przysięga "miłośc, wierność, uczciwość, (...) po przyjąc i po katolicku wychować dzieci (...)"... to to niby miałoby być źródłem oparcia tej durnej tezy?
To jakim cudem małżeństwo nie dochowujące innych elementów przysięgi (wierność chociażby) niby jest ważne?

Litości. Wygląda to tak jakby jedynym sensem tej całej zabawy było "zrobienie" albo przynajmniej "wola zrobienia" kolejnego katolika. Bo co? Bo dotacje na kościół liczone od liczby wpisów do księgi chrztu?

A jeśli ktoś wie o impotencji i mimo to chce zawrzeć małżeństwo, po kocha? Kocha, a nie "ma ochote na seks" czy "chce robić dzieci"... ludzie są róźni, mają indywidualne potrzeby i co, miałoby to dyskwalifikować ich w możliwości zawarcia małżeństwa sakramentalnego (jeśli oboje są wierzący i chcą tego)?

Czereśniowo, z tego co się orientuję, to małżeństwo, w którym jedna ze stron MA INTENCJĘ nie dochow(yw)ania np. wierności, jest nieważnie zawarte i jest to mocna podstawa do ewentualnego stwierdzenia nieważnie zawartego ślubu.