100 osób to JEST szalenie duże wesele.
A najbliższa rodzina to ojciec, matka i rodzeństwo.

100osob?to jest duuuze wesele!

Naprawdę potrafilibyście powiedzieć rodzinie, że ich nie zaprosicie, że w tak ważnym dniu ma ich przy Was nie być, co najwyżej w kościele? W takim wypdaku, większość mojej rodziny wcale w kościele mogłaby się nie zjawić, bo są rozsiani po całej Polsce, podobnie ze strony mojego chłopka.

A może tak już ktoś z Was powiedział?

Czy Wasze rodziny nie poczułyby się urażone, nawet gdybyście wytłumaczyli, że z takich czy innych powodów nie możecie ich zaprosić?




PS. Każde z nas ma bardzo liczą rodzinę, więc 100 osób to pewnie tylko połowa.

Tak, bo ślub jest dla nas dwojga, a nie po to żeby rodzina mogła się napić, najeść i wytańczyć.

Też tak to widzę Niestety muszę przyznać, że nie udało mi się tego przeforsować w całości z powodu oporu materii już w najbliższym otoczeniu. Ale przynajmniej jakieś ustępstwa udało się osiągnąć i wypracować pewien kompromis.



Gdzie drwa wiercą, tam wióry lecą. Niekiedy trzeba sobie zadać pytanie, jakie są priorytety. Ale "na śmierć" nikt się nie obraził

wiesz urazony nie urazony,a le wesele co dla rodziny tylko robisz, zeby nazapraszac wszytskie ciotki, zeby mogly popatrzec i plotkowac przez kolejny miesiac?;/ej, co innego przyjsc do kosciola co innego na wesele.a jak juz rodzina nie umie zrozumiec ze nie ma zwyczajnie pieniedzy, bo realia sa takie jakie sa, no to przykro powinno byc Tobie a nie im.bo ja dziekuje za wywalenie 50 tysiecy na 100osobowe wesele tylko po to zeby rodzinke zadowolic.i pozniej liczenei na to ze wesele sie zwroci...z "prezentow", magicznych kopert od rodziny.
poza tym nie tzreba zaraz zapraszac wszytskich kuzynek, wujkow cioc. i co pozapraszasz ludzi z ktorymi kontakt utrzymujesz na swieta tylko?to ze sa rozsiani po calej Polce, wszedzie tak jest i wsiada sie w pociag/auto i sie jedzie.

moni_pil, a co z pomysłem, żeby zamiast prezentów ślubnych wasze rodziny zrzuciły się na weselicho?

E tam od razu Pan - jesteśmy na forum.
Ale ad rem.
1. Mylne. Nie zachęcam do wzięcia ślubu tak szybko jak to możliwe lecz namawiam do nieodkładania go w sytuacji gdy jedyną przeszkodą jest brak pieniędzy na wesele. Szkoda lat spędzonych razem.
2. Przy założeniu o przekonaniu, że to ten/ta: gdyby alternatywą był ślub i możliwość życia razem albo czekanie z powodu wesela - zdecydowanie wybrałbym to pierwsze. A dla swoich dzieci? Nie rozumiem kontekstu pytania. Przecież zostało napisane, że rodzice nie pomogą, więc już zdaje się "zrezygnowali".

Chodziło mi o to, czy Krzysztof_J potrafiłby nie zaprosić swojej rodziny na wesele swoje lub swoich dzieci, gdyby miał podobną sytuację do mojej.

Na swoje - już napisałem. Gdyby zaproszenie wiązałoby się z oddaleniem terminu ślubu w bliżej nieokreśloną przyszłość: tak, potrafiłbym. I jestem przekonany, że przez rodzinę (gdybym zapraszał jeno na ślub) nie byłoby to źle odczytane. Jeśli moje przekonanie okazałoby się mylne - nie miałoby to większego znaczenia (znaczyłoby, że moja ocena moich stosunków z rodziną była błędna).
Ponadto w "moim kręgu kulturowym" to raczej rodzice wyprawiają wesela, więc nawet to nie ja jakoś tłumaczyłbym się z tego lecz rodzice
Na dzieci podobnie: gdybym widział, że mnie obecnie nie stać a dziecko przedstawiłoby mi sytuację, że skoro wesela obecnie być nie może to ono czekać nie będzie - dlaczego miałbym stać na przeszkodzie?

Mój facet chce wziąć ślub koło trzydziestki... to dopiero jest problem. Ale nie mam zamiaru z niego rezygnować, rezygnować z tych przepięknych trzech lat wspólnie spędzonych. Kocham go.
Szkoda tylko, że nie potrafię na niego wpłynąć w tej kwestii. A, no i koniecznie chce pomieszkać przed ślubem, żeby sprawdzić, jak nam będzie.

moi rodzice, tata ozenil sie pozno z mama bo w wieku 29 lat, ojciec mojego chlopaka tak samo.moze po prostu mezczyzni ten wiek uznaja za najodpowiedniejszy.rozsadny.
coz, ale gdzie tu wtedy miejsce na spontanicznosc, mlodosc.

ech...
To co ja mam powiedzieć?
Za miesiąc skończę 30tkę..

To też jest problem, że oni (mężczyźni) potrzebują czasu i chcą mieszkać razem (z ukochaną kobietą) przed ślubem, żeby lepiej się poznać, żeby potem po ślubie nie było zaskoczenia, że on zostawia brudne skarpetki, a ona jest pedantyczna.

Czy mieszkanie razem jest rzeczywiście jednym i najlepszym rozwiązaniem?

Ja ma prawie 37 lat i nie mam męża. I jakoś nie mam zamiaru żył sobie podcinać. Dziwię sie tylko, że niektóre z Was będąc praktykującymi katoliczkami rozważają w ogóle możliwość zamieszkania z mężczyzną przed ślubem... Poszperajcie w necie wyznania kobiet , bynajmniej nie jakiś żarliwych katoliczek, które zamieszkały przed ślubem z chlopakami. Niektóre dorobiły się dwójki dzieci a ślubu ani widu ani słychu. Proponuję wpisać w wyszukiwarkę zdanie "dlaczego on nie chce się żenić"