Tak się zastanawiam, czy jeżeli spotkają się dwie osoby - kobieta i mężczyzna, pokochają, będą chcieli zawrzeć związek małżeński ale ani on, ani ona nie odczuwają potrzeby seksu i zgadzają się że nie będą współżyć to czy będą mogli wziąć ślub?

@nieznany ta sytuacja jest nierealna. Jeśli nie ma potrzeby sexu => że osoba jest aseksualna => nie może zaistnieć znana nam miość kobiety i mężczyzny, a jedynie zbliżona do relacji przyjacielskich lub rodzeństwa.

Moim zdaniem w myśleniu " Nie kupujmy kota w worku", "trzeba się wypróbować" pomija się rzecz bardzo istotną , a mianowicie relację jaka występuje między dwojgiem ludzi. Sprowadza się sex do kwesti czysto technicznej. Zapomina się chyba o ty, że to jak wygląda u nas w sypialni jest przedłużeniem tego, co dzieje się na codzień między małżonkami. Dlaczego pozbywać się tego luksusu odkrywania swojej seksualności, uczenia się jej przeżywania tylko z jednym partnerem - mężem? Jestem po ślubie 6 lat. I nasze pożycie ciągle się zmienia na lepsze. To kwestia psychincznej bliskości, rozmowy o swoich potrzebach, oczekiwaniach, nawet lękach co do kolejnej ciąży. To uczenie się siebie. Dla mnie kobiety , więc myślę że dla większosci innych pań (choc moze się mylę) ważna jest wieź emocjonalna z parterem i to ona decyduje w duzej mierze o tym jak przeżywa się seks, czy to obdarowywanie czy czekanie na spełnianie zachcianek.
To prawda że posiadanie innych partnerów przed ślubem nie przekreśla piękna współżycia i relacji po nim. Ale co do zdania o porównywaniu - kiedy przychodzą trudności to jednak poczucie tego że mój mąż nie myśli że np. z kaśką to by mu był lepiej jest wielkim błogosławieństwem i daje poczucie bezpieczenstwa. I nie ukrywajmy facet, który może mieć jakieś problem z seksualnością tez pewnie będize szczeliswy jesli zona go zrozumie i nie porówna do byłego.
I jeszcze chyba jedna zaleta niepróbowania przed: Mysle ze osoba które są dla siebie wyłączne w seksie łatwiej będzie przezwyzcieżyc pokusę zdrady, bo jednak dało się coś pięknego drugiej połówce. Mówię łatwiej bo wiadomo życie jest różne. Warto jedak rozmawiac o swoich potrzebach w łóżku.

Ja spałam tylko z jednym mężczyzną, a pokusa, by spróbować jak smakuje seks z innymi (taki bez miłości, tylko czysta egoistyczna rozkosz) jest duża.

Taka postawa to postawa panienki lekkich obyczajów...

Akacjo, to nie postawa tylko pokusa. Każdy jest inny i ma inne. Szatan szuka słabej strony. Nie oceniaj tak szybko innych. Nie masz monopolu na prawdę.

Akacja małżeństwo porównuje do zalegalizowanej pornografii, więc w jej oczach spokojnie mogę uchodzić za dziwkę. Nie przeszkadza mi to.

Raczej prostytucji.

Racja.

Moim zdaniem nie. Brak potrzeb seksualnych oznacza brak dojrzałości do małżeństwa.

brak dojrzałosci do małżeństwa to jest jego warunkowanie koniecznością potrzeb seksualnych.

Również myślę, że możliwość zawarcia takiego małżęnstwa będzie ograniczona, gdyż jedno z pytań zadawanych parze podczas mszy ślubnej dotyczy otwartości na życie, a więc gotowości do współżycia. Niekoniecznie jest to przejaw niedojrzałości

A czy można zawrzeć białe małżeństwo (bez jakiegokolwiek współżycia i czerpania przyjemności seksualnych (a może nawet rezygnując z nieseksualnych form bliskości fizycznej)), kiedy kobieta i mężczyzna szczerze chcą adoptować dzieci i być dla nich przybranymi rodzicami? Tak wiele z nich jest porzucanych i niekochanych, zagrożonych aborcją, zostają w domach dziecka. Zapamiętajmy, że małżeństwo i rodzicielstwo to powołania. Małżeństwo zawiera się nie z doczesnym ciałem, lecz osobą. Chciałbym, aby był to akt miłości do Stwórcy (jeśli będę mieć takie powołanie). To Najwyższemu skaładamy przysięgę, nie współmałżonkowi.

W małżeństwie niezwykle ważna jest jedność między współmałżonkami. Tak często jej brakuje, co staje się przyczyną wileu grzechów i cierpień.

Mam problem, gdyż w zasadzie nie mam kontaktów z innymi, a samotność doprowadza mnie niemal do szaleństwa i obniża poziom funkcjonowania (brak motywacji, nasilanie zaburzeń). Rodzina i znajomi mnie nie rozumieją, nie mam z kim porozmawiać. Zmienia się mój sposób patrzenia na seksualność - nie jest to coś najważniejszego w życiu czy małżeństwie. Świat osób jest bardziej fascynujący niż materii. Współżycie zakończone poczęciem istoty, która na wieki będzie cieszyć się w Niebie jest wyjątkowo piękne. Nie można się także bać seksualności, bo to stwarza lepszą okazję dla pokus, byśmy im ulegli. Doznania erotyczne czy fizyczne rodzicielstwo raczej nie wydają mi się największą wspaniałością małżeństwa. Czuję brak kontaktów w rodzinie (destabilizujący psychikę) - pełno w rodzinnym domu agersji, małej wiary. Może mój umysł stara się wyrwać z tego i pragnie świętego małżeństwa. Myślę o życiu w celibacie do końca życia, a może nie jestem do niego zdatny, gdyż umysł nawet nie wie dobrze, czym jest szczęście rodziny? Wydaje się, że i wilk będzie syty (pojawi się zrozumienie, więzi), i owca będzie cała (zachowam czystość - wstrzemięźliwość od doznań seksualnych). Jeżeli będzę w małżeństwie, to niech będzie ono na wzór małżeństwa Maryi i Józefem.

Wg KK nie. Co więcej, KK nie dopuści do sakramentu małżeństwa jeżeli jedna ze stron jest trwale (fizycznie) niezdolna do seksu. Np. facet jest trzebieńcem albo trwale sparaliżowany od pasa w dół.