Cóż za bezsensowny wniosek!
Czy z faktu istnienia kodeksu karnego wynika, że niepotrzebne jest istnienie sądów, bo i po co one, skoro wszystko w kodeksie jest napisane?

Tak jak sądy (które nie ustalają same prawa, bo czyni to ustawodawca) są po to, iżby interpretowac prawo w konkretnych sytuacjach, tak sumienie (które samo norm nie ustala, bo czyni to Kosciół) jest po to, żeby aplikowac normy moralne do konkretnych zdarzeń.
Tylko że ani sądowi nie wolno orzekac wbrew kodeksowi, ani sumieniu wbrew normom.
No i w sądzie tez kłamac nie wolno...

Bynajmniej. Moje spojrzenie na przykład nie jest w 100% zgodne. Tyle że nie twierdze w związku z tym, ze mam prawo sobie ustalac swój sposób postępowania po swojemu, a Kościoł się myli. Inaczej mówiąc, nie twierdze, że jestem łyżwiarką bez zarzutu, mimo że nie opanowałam jeszcze hamowania na łyżwach...



Hmmm. Te "trudne próby" to brak kasy na wesele? To chyba trochę inaczej rozumiemy ten termin.



Ty to poważnie piszesz? Naprawdę poważnie piszesz, że dwoje ludzi, którzy uważają się za na tyle dorosłych, że podejmują decyzję o współżyciu (w wyniku której sami mogą za moment zostac rodzicami...), mogą się tłumaczyc, że "rodzice im zasad nie wpoili"? To do piaskownicy, a nie do łóżka wtedy...




O ile wiem, współżycie przedmałżeńskie jest uważane za niedopuszczalne przez znakomitą większośc denominacji chrześcijańskich, nie tylko przez Kościół katolicki.
A w tym topicu rozmawiamy w dodatku nie o jakimś bliżej niesprecyzowanym "byciu blisko Boga", tylko o byciu w Kościele katolickim - bo mówimy o osobach przystępujacych do spowiedzi. Jeśli ta praktyka sakramentalna komuś nie odpowiada, to przecież... nie tylko katolik może byc zbawiony ;-O.

Po pierwsze porównujesz Kościół do sądu, co jest niewłaściwe, bo Kościół nie taką funkcję pełni, to Bóg jest od rozsądzania i to on będzie miał ostateczne zdanie. Jeżeli już, bo tak naprawdę to ani Kościół, ani Bóg, tylko człowiek sam o sobie decyduje wszak wolną wolę podobno mamy. Po drugie nawet nie odpowiedziałaś na pytanie: czy gdy kat oszczędził ofiarę z litości (kierując się własnym sumieniem) wbrew woli Kościelnego zwierzchnika, popełnia grzech ciężki? Czy zabójstwo jest w tym momencie dobre?


Sumienie nie jest od podejmowania decyzji i nic orzekać nie może. Człowiek może orzekać zgodnie bądź wbrew własnemu sumieniu. Może też sumienie zgwałcić, zagłuszyć bądź próbować je kształtować. Sumienie jednak nie ma takiej własności, że kształtuje się według konkretnych paragrafów, od samej ich znajomości.

Dlatego to nie sumienie tylko człowiek ponosi winę za przestępstwo.

Ja zrozumiałam, że w tym porównaniu sądem jest sumienie (nie Kościół), a kodeksem Dekalog, nauczanie Kościoła itp.

Bolec dziekuję za zaliczenie mnie do "mocnych katolików" to mi pochlebia. Ale zdziwiłbyś się jakimi meandrami i przez ile wątpliwości dochodziłam do wiary obecnej a bardzo jeszcze słabej, ile blędów, grzechów za mną.. zdziwiłbyś sie....