Dzięki Bogu nie każda kobieta staje tak ślepo zapatrzona we własne potomstwo, że mówić o niczym innym nie umie.
Mam kilka dzieciatych (świeżo upieczonych mam) kumpeli, z którymi całkiem sensownie da się rozmawiać o innych niż dzieci rzeczach.
Na szczęście. Inaczej musiałabym się ograniczyć do znajomości tylko z mężczyznami.

Zachwycanie się swoimi dziećmi, to po prostu atawizm po zwierzęcych przodkach bliższych nam ewolucyjnie.No bo u ryb,płazów i gadów istnieją, w tym względzie, bardzo nieliczne wyjątki

Problem w tym, że ludzkie zachowania nieatawistyczne są dość często tym, czego powinniśmy się wstydzić.

Jeśli masz owłosioną klatkę piersiową to owo atawistyczne wyposażenie osobnicze może być jednocześnie afrodyzjakiem dla wielu kobiet.

Zacytuję pana doktora z mojej uczelni:

Czy byłby pan łaskaw schować swoją owłosioną klatę? O wiele lepiej prowadziłoby mi się zajęcia gdybym nie musiał na nią patrzeć!

100% racji

Myślę, że gdybym zapuściła swoje futro na nogach, to nie miałabym zbyt wielu adoratorów.

Bardzo skąpo

Dlatego mężczyźni wolą blondynki.

Praktyka wykazuje że spora część mężczyzn w sytuacjach... ehem... kluczowych nie zwraca uwagi na szczegóły.

uśmiech!!! Wolisz być owłosiony jak niedźwiedź z Syberii?

A czy na prawdę musimy się na siebie rzucać? Nie można posłuchać się i wypowiedzieć bez wartościowania wzajemnych opinii? Tak się zachowując powodujemy, że jeśli czyta nas niekatolik, to pomyśli "e, u katoli to nie można mieć innego zdania, tylko cierpienie biczowanie i dzieci." Cawilian nie mów Fuchsowi że coś z nim nie tak. Margaretka nikt nie Cię nie atakuje twierdząc że masz dzieci. To jest ok. dzieci też są ok. Ale Ty też nie wykluczaj tych co nie mają dzieci, bo nie chcą ich mieć. My też mamy prawo być w kościele, czy Ci się podoba czy nie. I na forum też. Bo też jesteśmy ochrzczeni. Ale inaczej postrzegamy świat. Nikt z nas nie ma monopolu na prawdę. I nie ma powodu żebyście się irytowali naszym brakiem dzieci ani my waszym ich posiadaniem. Słuchajmy się, wypowiadajmy się, wymieniajmy spostrzeżenia, ale nie zachowujmy jak zajadli dewoci, bo to nie służy Kościołowi.

Nie mam dzieci. To raz.
Dwa: co cię tak zirytowało w mojej wypowiedzi?
Nie napisałam nic złego.

@lotopolanka: niestety kościół w obecnym kształcie nie widzi w sobie miejsca dla par, które czują powołanie do związku, ale nie czują powołania do zostania rodzicami, chyba że złożą śluby czystości (uprawiasz seks? (o tak wiem, uprawiać to można pole..) to musisz chcieć mieć choć jedno dziecko).
imho jest to chore, ale niestety jeśli masz taki pogląd w małżeństwie nie jesteś w pełni 'fair' katoliczką wg dogmatów;]
@cawilian: oczywiscie zachwycanie się potomstwem jest normalne, a przytoczony fragment na to wskazuje. ale cytaty nie brzmią bynajmniej 'oto moje dziecie umiłowane, tak je uwielbiam, że zaraz opiszę wam kształt jego porannego stolca' (no offence) tylko o to zjawisko mi chodzilo, a nie cieszenie sie z dziecka jako takiego

Doskonale Ciebie rozumiem. Ludzie nie zawsze zawierają związek małżeński, któremu głównym celem ma być prokreacja. Jeśli jesteście szczęśliwi i spełnieni - niech tak pozostanie. Być może w przyszłości zdecydujecie się na potomstwo, ale jest to Wasza osobista decyzja i niezwykle delikatna. Macie do niej prawo.
Niestety powinniście liczyć się z tym, iż niejeden ksiądz oceni taką postawę negatywnie. Zgodnie z nauką Kościoła sprawa jest prosta: " zamykacie się na życie". Łatwo prawić morały i teoretyzować. Niestety, życie jest bardziej skomplikowane. A prokreacja - to jeszcze nie wszytko. Związek oparty na miłości, zaufaniu, poszanowaniu partnera też może być szczęśliwy i udany. Nawet jeśli pozbawiony jest potomstwa.