Dlatego w poprzednim poście dodałem "Przynajmniej nie (o zgorszeniu )w tym znaczeniu, w którym przytacza się je jako argument przeciwko wspólnemu mieszkaniu przed ślubem.".

Polecam wszystkim, którzy by się pod tym podpisali, kazanie księdza Piotra Pawlukiewicza z dnia 15-06-2008:
http://70.47.48.146/zatoka/2008-06-15_g ... omilia.mp3

a dla tych, którym się nie chce wszystkiego słuchać (37 minut) precyzyjniej fragmenty:
13:40-18:35
20:07-20:57
21:40-22:55

Właśnie na temat logiki w Kościele, pojmowania wszystkiego na rozum, posłuszeństwa, pokory i pychy.

Nie bede wdawal sie w polemike, jednak pozwole sobie skomentowac powyzsza wypowiedz. Jakimi stereotypam??? Pare dni rozumiem, ale na codzien??? Naturalne jest to, ze mieszkajac z dziewczyna jest o wiele wiecej momentow niz normalnie (malo powiedziane),ze chce sie wspolzyc. Widzi sie ja w bieliznie, kladzie sie spac, razem sie przebywa praktycznie non stop. Jak przetrzymujesz to bez seksu, nie pobudza to seksualnosci twojej to idz do lekarza, bo cos z toba chyba jest nie tak.

Eh.

Po kolei, łopatologicznie:

Stereotypy - bo gadanie bzdur, że każde mieszkanie razem przed ślubem = seks, jest stereotypem. Pojęcie stereotypu zakładam, że znasz.
Po drugie - to, że widzisz kobietę w bieliźnie czy z nią śpisz nie znaczy od razu, że masz się z nią seksić. I nie, nie chodzi tu o brak pociągu fizycznego, ale o własne, WEWNĘTRZNE postanowienie, najczęściej wspólne. Dlatego nie powielaj głupot o nie pobudzonej seksualności bo to już nudne jest. Zresztą, koleżanka tutaj wcześniej podała przykłady takich par, bądź łaskaw poczytać chociaż część wypowiedzi przed dodaniem riposty.

Owszem nie każdy kto mieszka razem przed ślubem współżyje - ale jest to często główny powód mieszkania razem przed ślubem.
Tzn jeden z głównych powodów.

No jeśli ktoś zamierza razem zamieszkać głównie po to by móc się seksić to fakt, coś jest nie tak.

Powiedz jak Ci się wydaje - ile par mieszkających z sobą bez ślubu współżyje a ile nie.

Skąd mam wiedzieć przecież nie chodzę od domu do domu i nie pukam. A podejrzewać nie mam zamiaru, nie będę się zniżał do poziomu ludzi, którzy gadają, a nie wiedzą.

a ja się zniżę i powiem: ogromna większość współżyje.
ja i moja narzeczona postanowiliśmy zaprzestać współżycia do ślubu, czyli na jakieś 2-3 lata. Nie będziemy razem mieszkać, chociaż moglibyśmy, a jednym z głównych powodów jest właśnie uniknięcie seksu, ale nie tylko to. Krótko po naszej decyzji i odstawieniu tabletek (już nigdy do nich nie powrócimy), zdarzało nam się sypiać razem i kilka razy doszło do sytuacji granicznych, kiedy tylko strach przed poczęciem odwiódł nas od seksu. Wypracowaliśmy sobie więc kilka zasad, które chronią nas przed tego typu sytuacjami (np. kiedy nocujemy u siebie, śpimy oddzielnie). Nadal czasem zdarzy nam się zagalopować w pocałunkach, ale uczymy się kontroli nad sobą i staramy się pracować nad naszą przyjaźnią. W lipcu wprowadzam się do narzeczonej ale tylko tymczasowo na okres miesiąca aby uniknąć kosztów wynajmu, kiedy się to nie będzie opłacać. Myślę, że miesiąc to nie tak długo i damy radę, ale naprawdę chyba nie wyobrażam sobie mieszkania ze sobą przez rok czy dwa bez seksu, to naprawdę mocno ciągnie. Ciało jest słabe i trzeba zdawać sobie z tego sprawę.

Wcześniej zupełnie nie zdawaliśmy sobie sprawy z wagi tego problemu, uważaliśmy, że wolno nam to robić, bo się kochamy i już. Potrzeba było trochę samokrytyki i dużo myślenia na temat zasad Kościoła. Kiedyś wydawały nam się głupie i wymyślone przez księży, żeby uprzykrzyć młodym życie, ale gdy się je naprawdę przemyśli, można odkryć w nich nieocenioną mądrość. Dziękuję Karolowi Wojtyle za książkę "Miłość i odpowiedzialność" - polecam wszystkim zainteresowanym.

Spodziewałem się takiej odpowiedzi - ciesze się, że nie wtykasz nosa w nieswoje sprawy, bo według mnie to właściwa postawa... ale zastanów się jest on i ona młodzi i mieszkają razem i takich par jest wiele nawet bardzo wiele - na pewno masz jakiś szacowany przedział procentowy w głowie - możesz go podać - tak jak Ci się wydaje w jakich granicach się mieści?

A ja myślę, że koło 99% par uprawia seks przed ślubem mieszkając razem. I co w tym złego?? Robiliby to nawet jakby ze sobą nie mieszkali. Źle, żę sobie pomogą w codziennych obowiązkach, że będą mogli patrzeć jak kochana osoba się budzi? Kościół to by wszystkich na siłę od siebie oddzielał.

Łyncior:



Jak się mówi takie słowa to się chociaż podaje źródła, na które się powołujesz. Bo teraz jest to pustosłowie.



Ale nie każdy ma takie samo ciało, zdajesz sobie z tego sprawę?

Obcy:



Gratuluję przepowiadania przyszłości. ;]
Nie mam żadnego przedziału, naprawdę. Nie znam żadnych badań na ten temat, nie pytam bezpośrednio ludzi co robią w swoich domach bez ślubu więc najzwyczajniej w świecie NIE WIEM. I Ty wraz z innymi też NIE WIECIE.

W ten sposób możesz zablokować każdą dyskusję, bo tak naprawdę mało rzeczy jest zbadanych, w szczególności w tak delikatnej sferze życia jak ta. Jakby ktoś przytoczył wyniki badań to zaczniesz czepiać się ich rzetelności i tak w nieskończoność. Opieranie się na niestandaryzowanych obserwacjach jest w tym przypadku chyba konieczne. Znam bardzo dużo par, które żyją na kocią łapę - z różnych przesłanek wnioskuję, że raczej uprawiają seks, chociaż nie zaglądam im do sypialni, bo tak naprawdę mnie to nie interesuje. Na potrzeby tej dyskusji stworzyłem sobie pewien obraz rzeczywistości. A tak na marginesie to masz jakiś interes w tym żeby bronić ogółu? Czy może Twój obraz rzeczywistości jest jakiś idealny i wszyscy w niej są święci? N
Jakkolwiek mamy prawo do dyskutowania o wszystkim to jednak zwróciłbym uwagę, że dyskutowanie "o tym, co jacyś tam ludzie..." nie jest chyba zbyt pożyteczne.

Jakby ktoś podał wyniki badań to przynajmniej moglibyśmy przypuszczać jak jest. A teraz po prostu nie wiemy.



A ja z różnych przesłanek wnioskuję, że jednak nie uprawiają. Wnioskować to sobie możemy.



Kto powiedział, że bronię ogółu? Po prostu uważam, że tak naprawdę nie wiemy jak żyje sobie parka pod własnym dachem, nie wiemy co robią i czy robią. Dlatego gadanie, że większość par mieszkających razem przed (nie "bez") ślubem współżyje ze sobą jest gadaniem głupot bo nikt wszystkim nie zaglądał do sypialni.

A nawiązując do poprzedniej strony chciałbym jeszcze wskazać na pewien dylemat. Z jednej strony możemy interesować się tylko swoim życiem i wszystko jest dla nas spoko, i tak chyba powinno być (w idealnych warunkach). Ale np. w mediach widzimy pełno doniesień o skutkach niezdrowych lub wręcz patologicznych relacji w rodzinach, a nawet jesteśmy świadkami kampanii społecznych, które nie są do nas adresowane(nie bij żony/dziecka, walcz z uzależnieniem itp.). Ja wiem jak kierować swoim życiem, żeby nikt przeze mnie nie cierpiał i Wy pewnie też wiecie, ale wielu ludzi żyjąc bezrefleksyjnie jest przyczyną cierpienia i wyrządzania zła bliskim. Osobiście jakoś nie gorszą mnie czyjeś zachowania, ale wielu z tych ludzi zachowując się tak, nie wie co robi i przenosi to na swoje potomstwo, które postępuje podobnie. Uważam więc, że społeczeństwo potrzebuje edukacji, nie koniecznie opartej na wtrącaniu się w czyjeś życie, ale na przemawianiu do sumień i rozumów, a jak trudne to jest - wszyscy wiemy. Nikt nie chce już słuchać rad kościoła - "średniowiecznego doradcy" - bo nie jest on już kojarzony z transmisją pozytywnych wartości, które przynoszą dobre owoce w życiu. Wielu ludziom wydaje się, że są na tyle mądrzy, aby samemu zorganizować sobie życie i oprzeć swoją przyszłość na "dobrych chęciach", a kiedy nadchodzą niepowodzenia i chaos, wszystko można skwitować stwierdzeniem, że "takie czasy, życie daje w kość".