A nawet, jeśli uzna, że twoja sytuacja nie zmniejsza winy w tym przypadku - udzieli po prostu rozgrzeszenia
Tak napisała monika. Cos mi sie tu nie zgadza z tym rozgrzeszeniem ,bo niby na jakiej podstawie?

żałują przy tym i mają pragnienie zmiany tej sytuacji - to jest podstawa do rozgrzeszenia.

A jeżeli nie ma żalu bo nie ma poczucia grzechu? I to jakiegokolwiek - lekkiego, ciężkiego? Nie ma wtedy podstaw do rozgrzeszenia.
Myślę, że autorka wątku właśnie z tym ma problem, dlaczego stosowanie prezerwatyw jest w ogóle grzechem?

(..)
W tym przypadku nie ma znaczenia, że ja czy ty nie uważamy czegoś za grzech, bo Kościół stanowi, że to grzechem ciężkim jest niezależnie od naszego uważania. Sumienie winno być kształtowane zgodnie z nauką KK, tak też stanowi KKK zatwierdzony przez Papieża. I nawet jeśli - ktoś powie - to nauka omylna, to mamy obowiązek tę naukę zachowywać.

Jako katolicy obowiązani jesteśmy posłuszeństwo nauce Kościoła.
W tym przypadku nie ma znaczenia, że ja czy ty nie uważamy czegoś za grzech, bo Kościół stanowi, że to grzechem ciężkim jest niezależnie od naszego uważania. Sumienie winno być kształtowane zgodnie z nauką KK, tak też stanowi KKK zatwierdzony przez Papieża. I nawet jeśli - ktoś powie - to nauka omylna, to mamy obowiązek tę naukę zachowywać.

Człowiek powinien być zawsze posłuszny pewnemu sądowi swego sumienia

Jak dotąd żaden Papież nie uznał, że sztuczna antykoncepcja przestała być grzechem.

Co do samych prezerwatyw, to przypominam, że chreześcijanin powinien unikać wszystkiego co ma nawet pozór zła !

Pragne was szczerze zapewnić, że nigdy ale to przenigdy nie mieliśmy potrzeby stosowania prezerwatyw...

Ale z drugiej strony w KKK mamy


Nie znam natomiast fragmentu w KKK o brzmieniu "Katolik powinien być zawsze posłuszny nauce Kościoła".

1792(..) domaganie się źle pojętej autonomii sumienia, odrzucenie autorytetu Kościoła i Jego nauczania, brak nawrócenia i miłości mogą stać się początkiem wypaczeń w postawie moralnej.

892. Boska asystencja jest także udzielona następcom Apostołów, nauczającym w komunii z następcą Piotra, a w sposób szczególny Biskupowi Rzymu, pasterzowi całego Kościoła, gdy- nie formułując definicji nieomylnej i nie wypowiadając się w sposób definitywny - wykonuje swoje nauczanie zwyczajne, podaje pouczenia które prowadzą do lepszego zrozumienia Objawienia w dziedzinie wiary i moralności. Nauczaniu zwyczajnemu wierni powinni okazać religijną uległość ich ducha(..)

Katechizm Kościoła Katolickiego, którego publikację zarządzam dziś mocą mojej władzy apostolskiej, wykłada wiarę Kościoła i naukę katolicką, poświadczone przez Pismo Św. Tradycję apostolską i Urząd Nauczycielski KOścioła i w ich świeltle rozumiane.
Uznaję go za pewną normę nauczania wiary.(...)

Pewny sąd sumienia to głos sumienia prawidłowo ukształtowanego. Sąd sumienia może być również błędny.

W KKK, w rozdziale dotyczącym sądu sumienia czytamy między innymi:

Zatem brak podstaw, aby- będąc katolikiem - naukę Kościoła odrzucać.

A na jakiej podstawie uważasz, że "pewny sąd sumienia to głos sumienia prawidłowo ukształtowanego"? Gdyby tak było, to dlaczego w KKK nie jest napisane wprost, że "katolik powinien być zawsze posłuszny pewnemu sądowi prawidłowo ukształtowanego sumienia" ewentualnie "katolik powinien być zawsze posłuszny nauce Kościoła"? Takich sformułowań nie ma, za to jest mowa o "sądzie swego sumienia".

Ale też brak podstaw, aby uznać, że każdy kto nie zgadza się w jakimś punkcie z nauczaniem KK "niech będzie wyklęty"

W wielu miejscach KKK stoi, że wierni powinni naukę KK uznawać, a nie uznawać wybiórczo wedle własnego upodobania.
Pewny sąd sumienia to sąd niepodważalny, na którym możesz się oprzeć bez żadnych, najmniejszych nawet wątpliwości. Wtedy ten sąd jest pewny. Sąd sumienia, który stoi w wyraźnej sprzeczności z nauką Kościoła (antykoncepcja) nie może być pewny. Nie można kształtować prawidłowo sumienia, jeśli ten sąd w sprawach istotnych, w materii ciężkiej sprzeciwia się nauce Kościoła.
...Zatem w formowaniu sumienia nie wolno nam pomijać lub tym bardziej przeciwstawiać się nauce KK.
Osobiste nieuznanie antykoncepcji jako grzechu jest przeciwstawieniem sądu swojego sumienia nauce Kościoła i dotyczy materii ciężkiej.
Taki sąd swego sumienia chcesz uznać jako pewny?

...Potem był czas wielu rozmów i .... tęsknoty za tym, co było... i co mogłoby być, gdyby nie jakieś książki, które jak stwierdził mój małżonek wkroczyły do naszego życia i naszej sypialni i zaczęły narzucać ramy współżycia małżeńskiego jego żonie. I ciągłe pytania dlaczego? Co w tym złego?
I rozpacz, żal, szalejące uczucia, potem cisza i oddalenie...
Najbardziej, gdy wspominam te chwile, boli mnie to, że ktoś nazwał pieszczoty małżeńskie "wzajemnym onanizmem" - to tak, jakby małżonkowie pozwalali sobie na "te rzeczy" po to, aby odwalić robotę - wzajemnie się zaspokoić, jak na jakimś porno.
Wzajemny onanizm chyba na tym polega - a przecież takie przeżywanie nie ma nic wspólnego z przeżywaniem pieszczot u małżonków, których łączy bardzo głęboka więź.
...Pierwszą fazę musimy zatem traktować jako płodną i nie wyobrażam sobie w tej chwili niemal całkowitego oddalenia od męża w tej fazie, bo to po prostu nam nie służy. Już to przerabialiśmy. Pewnie to jest bardzo indywidualna sprawa w każdym związku, ale w moim skutkowało to poczuciem odrzucenia i braku akceptacji, autentycznie unieszczęśliwiało człowieka, którego kocham. Przyjął moje podejście, ale czuł ból i niezrozumienie.
Dla mnie ważna jest relacja, wzajemne odniesienie małżonków, a nie litera prawa - zgodnie z którą pettingu nie wolno. Nie zrozumiem już chyba nigdy zła małżeńskich pieszczot i dobra bezwzględnej ascezy w fazie płodnej. Ta bezwzględna czystość nie umacniała więzi w moim małżeństwie. Powiem nawet, że czuliśmy się odarci z czegoś, czego oboje pragnęliśmy. Czuliśmy jakąś pustkę. Czy tego chciał Bóg?
Wydaje mi się, że nie, bo Jego miłość umacnia miłość małżonków.

Jeżeli można odczuwać oddalenie od Boga podejmując pieszczoty małżeńskie to wtedy, kiedy mamy świadomość, że to co robimy, ktoś nazwał grzechem. Wtedy wzbudzają się wątpliwości. Dlaczego? I wzbudzone zostaje poczucie winy z niezrozumiałych powodów. Ja sama z siebie poczucia winy nigdy nie miałam, nigdy nie traktowałam przedmiotowo małżonka i nigdy nie był celem mojego samozaspokojenia, ale to podobno było nieważne, bo niezależnie od intencji miał występować grzech zwany "masturbacją małżeńską " - tego nigdy nie pojmę.
Myślę, że od jakiegoś czasu zmądrzałam. Nie traktuję już tak restrykcyjnie czasu płodności; czynię to co wzajemne nasze relacje bardzo umacnia. Nie traktujemy się przedmiotowo. To, co robimy, wypływa z miłości - nie z wzajemnego egoizmu. Nie mam poczucia winy.

Ale to o czym piszesz wynika z innych fragmentów Katechizmu. W wielu miejscach KKK stoi, że wierni powinni naukę KK uznawać, a nie uznawać wybiórczo wedle własnego upodobania.
Pewny sąd sumienia to sąd niepodważalny, na którym możesz się oprzeć bez żadnych, najmniejszych nawet wątpliwości. Wtedy ten sąd jest pewny.

Sąd sumienia, który stoi w wyraźnej sprzeczności z nauką Kościoła (antykoncepcja) nie może być pewny. Nie można kształtować prawidłowo sumienia, jeśli ten sąd w sprawach istotnych, w materii ciężkiej sprzeciwia się nauce Kościoła.

W KKK stoi, że:
1785. W formowaniu sumienia słowo Boże jest światłem na naszej drodze, (..) Powinniśmy także badać nasze sumienie, wpatrując się w Krzyż Pana. Jesteśmy wspierani darami Ducha Św., wspomagani śwaidectwem lub radami innych ludzi i prowadzeni pewnym nauczaniem Kościoła.

Zatem w formowaniu sumienia nie wolno nam pomijać lub tym bardziej przeciwstawiać się nauce KK.

Osobiste nieuznanie antykoncepcji jako grzechu jest przeciwstawieniem sądu swojego sumienia nauce Kościoła i dotyczy materii ciężkiej.
Taki sąd swego sumienia chcesz uznać jako pewny?

Dlaczego od razu wyklęty?
Nazwijmy to łagodniej: poszukujący..... a czy znajdzie to, czego tak naprawdę szuka i czy tu, czy gdzie indziej to już zależy od niego, gdyż
na rychłą zmianę nauki KK bynajmniej w tym względzie i odwrót o 180 st. bym nie liczyła.