@buracyl
Ja tak z troski o Prawdę. Piszesz:" Pewne rzeczy mówi się później, inne wcześniej. Nie opowiada się na pierwszej randce o swoich byłych dziewczynach ani problemach rodzinnych."
Czy nie jest to kłamstwem, wpierw tylko pozytywy przedstawiać, aby "rybka złapała haczyk", a później gdy z haczyka trudno się uwolnić, stopniowo dostaje baty ukrytej prawdy? Jak można się dźwignąć, jeśli ukrywa się prawdę o upadku? Z takim myśleniem dzisiaj małżeństwa tak krótko trwają. Przed małżeństwem jedno wielkie udawanie, same ach i ech. Po małżeństwie wchodzi ukrywana prawda i nagle okazuje się, że nie znamy się!
Dobra prawda prowadzi do Pokoju otaczających ludzi, zła prawda (którą się chce ukrywać, ale ukryć się nie da, bo rozwija się w sercu jak złośliwy rak) rani, rani w pierwszej kolejności najbliższych.

Proponuję na pierwszą randkę iść w piżamie i z nieumytymi włosami/zębami/itd., żeby się panna nie wystraszyła, gdy Cię takiego zobaczy dopiero po ślubie - a wtedy już ciężko uciec.

@kooool.
Kolega @buracyl (i inni), słowami powszechnie uważanymi za zrozumiałe dla osób chodzących wolno po powietrzu, wyjaśnił Ci o co biega w zdrowych relacjach międzyludzkich, a szczególnie małżeńskich/partnerskich. To co usiłujesz proponować nie ma nic wspólnego z troską o prawdę i "Prawdę", a jest jedynie gloryfikacją patologicznego ekshibicjonizmu psychicznego.

Ponieważ - jak zauważyłem - żywotnie interesujesz się tematami "damsko-męskimi", byłbym ogromnie zobowiązany (mniemam, że spokoużytkownicy również ) za wstępne wyjaśnienie userom - czy jesteś dorosła/y, a jeśli tak jakie masz doświadczenia małżeńskie/partnerskie, lub czy chociaż miałaś/eś kiedyś dziewczynę/chłopaka?

Nie traktuj proszę mej prośby jako ingerencję w Twą sferę intymną. Po prostu dyskutując z kimś na poważne tematy, dobrze wiedzieć czy kolo/koleżanka jest praktykiem czy tylko filozofem-teoretykiem( ?), bo przecież żywot człeka krótkim jest, a przeto szkoda czasu na strzępienie języka i eksploatację klawiatury po próżnicy.
Z góry dziękuję za odpowiedź .

@Otto_Katz Praktyk, "nic co ludzkie nie jest mi obce" moje doświadczenie życiowe i upadki doprowadziły mnie do takich, a nie innych wniosków. Każdy i tak robi po swojemu, taka wolna wola, ale jak już upadnie, by wiedział, że jest tylko jedna droga Prawdziwej Miłości, aby powstać, inne drogi są zwodniczą iluzją, która prowadzą do przypieczętowania upadku i upodlenia duszy. Dzisiaj wiem, że zmarnowałem jakieś 25lat życia, z którego nie wiele dobrego można wspomnieć. Od 1,5r się nawracam szukając Jezusa wszędzie i w każdym. Miłości uczyła mnie nienawiść. Wiele przede mną, dużo mi brak, ale nie śpię. Nie ucze się na teorii, ale na doświadczeniu, w praktyce-fizycznie musiałem sprawdzać, teraz teoretyzuję. Kto zechce posłucha, kto nie to nie.
Jezusa nie słuchali, nie słuchają, to mnie tym bardziej nikt nie posłucha.

Rany, nie możesz odpowiedzieć wprost na zadane ci pytanie?