Prezerwatywa jest środkiem ogromnie obniżającym jakość spotkań erotycznych kochającej się pary. Jej stosowanie powoduje ograniczenie odczuć erotycznych, zarówno u kobiet, jak u mężczyzn. Dodatkowo, wiele osób reaguje wstrętem i wręcz odruchem wymiotnym na czynność zakładania prezerwatywy. Skutkuje to niechęcią wobec podejmowania kontaktów erotycznych, w ogóle, a w skrajnych przypadkach, do zaniku tych kontaktów.

Zdrowie psychiczne wielu osób i par bardzo cierpi z powodu stosowania prezerwatyw.

Każda kobieta jest inna (inne potrzeby seksualne, inne reakcje organizmu, inaczej wyglądają ich cykle), i każda powinna wybrać metodę odpowiednią dla siebie. Na szczęście jest kilka do wyboru - wspomniany NPR, hormony, prezerwatywy, spiralka. To co służy jednej kobiecie, nie musi sprawdzić się u drugiej.



Zgadza się. Temu służą te metody. Dlatego napisałam, że nie dla każdego są one odpowiednie.


Myślę, że różni ludzi różnie patrzą na to, czym jest dla nich małżeństwo i rodzina. Ale to nie jest odpowiednie miejsce, by ten temat rozwijać. To dział "rodzina chrześcijańska", a tu istotnie, z założenia, małżeństwo jest tym, czym napisałeś.


Dziękuję za radę, ale wiem z jakich źródeł mam korzystać (i korzystam), jeśli chcę zdobyć wiedzę na temat efektów stosowania leków hormonalnych.


J.w. - to określony dział, miejsce na określony światopogląd. Nie będę więc z tym polemizować, bo moje zdanie byłoby tu nie na miejscu.

Natomiast NPR obniża jakość spotkań erotycznych tylko kobiecie (wiem, że nie każdej, ale mi akurat tak - Ja się w III fazie bardzo rzadko z mężem kocham, bo mnie odrzuca sama myśl o penetracji - wolimy więc przeczekać ten czas).

no ja niestety widywałam skutki hormonów- masywną zakrzepicę u 23 latki, zatorowość płucną ze wstrząsem u 28 latki, udszkodzone wątroby......wystarczy kilka takich pacjentek żeby się odechciało ....

Tak, to się może zdarzyć. Przy stosowaniu jakichkolwiek leków coś się może zdarzyć. Niektóre kobiety mają przeciwwskazania do zażywania hormonów. Ja np. nie mogę używać takich normalnych, za to nie miałam żadnych przeciwwskazań do stosowania swego czasu Cerazette.
Jak pisałam, każda antykoncepcja powinna być dobrana do danej kobiety, a jeśli chodzi o hormony czy spiralkę, to wspólnie razem z lekarzem prowadzącym. I pod opieką lekarza kobieta powinna pozostać, oraz robić sobie regularnie badania.

Hormonów też nigdy nie brałam. Na szczęście brać nie muszę.
Uważam, że to poważna sprawa, bardzo beztrosko traktowana, co mnie przeraża.

Piszesz to z własnego doświadczenia, czy raczej przedstawiasz informacje z drugiej, trzeciej, albo i dalszej ręki?
Ja korzystam z prezerwatyw od ponad 10 lat i mogę jednoznacznie stwierdzić że nie jest to prawda Zresztą to samo mogę powiedzieć o rzekomej "małej skuteczności".


Jest to podejście bardzo wygodne, i bardzo niemoralne.
Ponosisz odpowiedzialność za każde swoje zachowanie wobec drugiego człowieka. Gdybyś w rozmowie z kimś chorym na depresję wypowiedziała jakieś raniące słowa to byłabyś odpowiedzialna za pogorszenie stanu takiej osoby. Myślę że trzeba mieć bardzo mało empatii, lub stępiałe sumienie żeby nie czuć tej odpowiedzialności.

W sprawie kobiecych odczuć raczej są to informacje z "dalszej" ręki.
Ja gumek podczas seksu wcale nie czułam (choć moje koleżanki mówią, że czują), ale mojemu mężowi przeszkadzały.

Ja nie akceptuję prezerwatyw w ogóle. To co napisałem o odczuciach pochodzi z pierwszej ręki, że tak powiem, z wypowiedzi znajomych, a także z lektury na ten temat.
Odczucia oczywiście są indywidualne, nie każda kobieta dostaje odruchu wymiotnego na widok zakładania prezerwatywy, jednak ( z tego co słyszałem) prawie wszystkie wolą się odwrócić w tym czasie i tego nie widzieć.

Na tym forum jakiś czas temu był tłuczony idiotyczny temat, z którego miało wynikać, że jak kobieta się odwróci i nie widzi, co przygotowuje jej mężczyzna, to nie ma grzechu, bo "była nieświadoma", że mąż zakładał prezerwatywę. Inny jeszcze bardziej kuriozalny przypadek, omawiany w tamtym temacie na forum, dowodził, że kobieta, z racji tego, że jest słabsza, nie może skutecznie oprotestować aktu płciowego wobec silniejszego męża, w związku z tym, tylko mężczyzna ma grzech za to, że wymusił stosunek "nienaturalny" - czyli zazwyczaj z prezerwatywą, a kobieta może swobodnie chodzić do Komunii, ponieważ, w tym stosunku (skądinąd codziennym) miała rolę bierną, była niejako zgwałcona.

Nóż się w kieszeni otwiera, gdy się czyta takie głupoty, w dodatku pisane przez wykształconych i wierzących katolików. Warto się zastanowić, z czego się biorą takie pomysły...

Ja znam wiele kobiet, które same zakładają mężom gumkę (do takich też się zaliczałam). Nie są one katoliczkami, a przynajmniej nie praktykującymi.
Wszystko zależy od środowiska.
Wśród katolików pewnie się znajdą nawet i takie panie, które uprawiają seks tylko przy zgaszonym świetle lub nakryte kołdrą. A skoro takie też są, to tym bardziej będą takie, które wolą nie widzieć, jak mąż zakłada prezerwatywę.
Obawiam się, że wiele osób uważa seks za coś nie do końca czystego i dobrego.
Moi rodzice (bardzo gorliwie praktykujący katolicy) nigdy nie mówili ani o seksie, ani nawet o cielesności. Tata wprost mówił, że to świństwo i się o tym głośno nie powinno mówić.
Wydaje mi się, że takich osób może być więcej, że nie potrafią widzieć piękna w seksie małżeńskim, że ciągle widzą w nim zagrożenie grzechem, nieczystością, jakimś złem. To przykre.

Sex jest super, tylko te nieszczęsne gadżety, jak chemia, pigułki, gumy ....
To wszystko przeszkadza mi w naturalnym seksie.

Pamiętam też przy planowaniu rodziny, jak musieliśmy wstrzeliwać się w bardzo wąskie przedziały czasowe cyklu hormonalnego u żony. To było bardzo przykre i dla mnie i dla niej, bo seks stawał się wymuszony w tych momentach (trwało to jeden dzień lub krócej) i zupełnie był odarty ze spontaniczności.
Jednak czyniliśmy to, by mieć dzieci i warto było. W jakimś sensie, mimo uciążliwości, nie było to nienaturalne, dlatego mogliśmy to akceptować.
Nie wyobrażam sobie co odczuwalibyśmy, gdyby nas ktoś wtedy namówił do sztucznego zapłodnienia, czy jakiegoś in - vitro. To byłaby straszna trauma.

My też się wstrzeliwaliśmy w wąskie granice, ale warto nie było.
Dlatego przestaliśmy. Nie służył nam sztucznie narzucony rytm ani przy unikaniu ciąży, ani przy staraniach.

A o in vitro jest osobny temat, lepiej nie zbaczać tutaj.