Cóż, nie zaprzeczę że i ja chciałbym mieć i kochać dzieci. Tyle że mam świadomość tego, że nie stać mnie na to!

Dzieci są naszą przyszłością. Naszą nie tylko w sensie osobistym, ale również społecznym. Oczywiście nie każdy musi je mieć, ale nie wypada chyba buntować się przeciwko potrącanym na nie podatkom. Chyba, żebyśmy mieli jakąś patologiczną sytuację, wtedy trzeba ją zmienić, ale nie samą zasadę.

Powiedzmy inaczej Rojzo. Trzeba w dzisiejszych czasach z czegoś zrezygnować ,a to już trudne. Kiedyś, faktycznie tych problemów nie mieli, były za to inne. A tak po prostu mówiąc , podałaś wymówkę spadochroniarza przed pierwszym skokiem ....

A jak już się skoczy to jest naprawdę fajnie. Zabawne, jak przewartościowuje się wtedy ludzkie życie...

1. Jest problem - ale w drugą stronę. Z przyrostem naturalnym jest kiepsko - nie tylko w Polsce ale w większości państw UE. Wiadomo również, że przy utrzymującej się tendencji będzie gorzej, Europa się zmarginalizuje lub straci tożsamość - w wyniku napływu imigrantów.
2. Problem przeludniernia dotyczy nie tyle świata co w zasadzie jednego kontynentu. I nie jest szczególna to zasługa doktryny katolickiej i zakazu używania środków ak (jak niektórzy ochoczo głoszą).
3. Ha! Dotykasz tu dosyć istotnego problemu, który też mnie nurtuje: czy zakazy i nakazy które dotyczyły owego "pasterskiego rodu" słusznie rozcjąga sie na obecną rzeczywistość? Co ciekawe: wiele a właściwie przytłaczająca większość tych nakazów została zniesiona przez Kościół tłumaczeniem właśnie, że to inne czasy były (a to jedzenie wieprzowiny a to lewirat a to noszenie nakryć głowy przez kobiety). Nakaz płodności pozostał. Dlaczego? Wierzę że ma to uzasadnienie. Może teraz szczególnie. Jak wówczas chodziło o to aby Izrael nie został wchłoniety przez inne narody tak teraz dotyczy to żywo Europy.
4. Prawda.
5. Główne zadanie pomocy społecznej to pomaganie potrzebującym a nie stumulowanie modelu rodziny. Mogą więc tej pomocy wymagać rodziny wcale nie wielodzietne jak również rodziny bardzo wielodzietne mogą jej nie potrzebować (opisana ostatnio na gazeta.pl rodzina Duggarów czy prezes Naczelnej Rady Lekrarskiej na pewno świetnie się bez niej obchodzą). Natomiast to co proponujesz to Chiny ale tam - chociaż poniekąd ograniczanie dzietności jest wskazane - ustalono model 2 + 1 a cała sytuacja prowdzi do wypaczeń.

Mój facet uczy się jeszcze, nie pracuje.
Ja pracuję ale zarabiam dość niewiele a urodzenie dziecka będzie się musiało wiązać z rezygnacją z pracy conajmniej na kilka tygodni.
Pozostaje dla mnie zagadką za co w tym czasie będziemy żyć. Do głowy przychodzi mi złodziejstwo, żebractwo lub prostytucja.
Drugą zagadką pozostaje dla mnie w jaki sposób utrzymać 2 i 1/2 osoby za 1000,- miesięcznie.

Oczywiście. Mówiłem o problemie przeludnienia.

zdecydowanie przynajmniej 2 kontynentów

No tak, ale nie Azji i Afryki...

Tak, ale nie ma co gadać o Chinach, gdzie za brak biletu autobusowego mogą skazać na śmierć. Powtarzam, głównie chodzi o cierpliwą edukację i tworzenie pewnych preferencji ekonomicznych a nie o jakiś faszyzm i włażenie ludziom z buciorami w życie rodzinne

No dobrze dwóch - jeżeli tak uważasz. Chociaż mi sie zdaje, że wyłącznie Azji. Ale powtórzę, że nie jest szczególna to zasługa doktryny katolickiej i zakazu używania środków ak (jak niektórzy ochoczo głoszą).


Dlatego też - jak napisałem wcześniej - miewam wątpliwości, czy wszystkie nakazy (w tym przypadku nakaz płodności) są uniwersalne. Owszem ma on duże znaczenie dla naszego kontynentu, własciwie to krzyczy ze swoja aktualnością. Żyjemy właśnie teraz i własnie w Europie. Może to jednak o czyms świadczy? Może jednak nie należy myśleć o przeludnieniu Azji i o aktualności słów ST dla nich a bardziej o tym, że dla nas, mieszkańców Europy słowa skierowane do małego ludu pasterskiego nie straciły nic a nic na aktualności?


Z tego co można przeczytać (nie zgłębiałem jakoś szczególnie tego tematu) to w Chinach nie karzą śmiercią za posiadanie drugiego dziecka, ale właśnie tworzą pewne preferencje ekonomiczne i to one a nie groźba kary śmierci wyzwalają w rodzicach dziwne zachowania (np. zabijanie dziewczynek).

Ech, zabijanie dziewczynek to sprawa znacznie starsza od obecnego ustroju i polityki. Chodzi o obowiązek dania posagu jeśli się nie mylę.

Wiem, że za 2 dziecko nie karze się śmiercią, ale wyrzuca się z pracy i degraduje społecznie. Wiem to z pierwszej ręki. "Preferencje" są natury ekonomicznej, ale drakońskie. A z tym biletem to też prawda.

Chyba, jak już ktoś zauważył, zbytnio uogólniasz. Znam wiele wielodzietnych rodzin, które nie korzystają z takiej pomocy, i o których właśnie sam Bóg się troszczy. To wiara w to i doświadczenie tych rodzin sprawia, że chcę mieć tyle dzieci ile Bóg dla mnie przewidział. Na razie mam dwójkę i czekam z niecierpliwością kiedy dowiem się, że jest we mnie kolejny skarb! Jedyne czego się boję to reakcji rodziny i otoczenia, które nie podziela moich poglądów i wiem, że będzie myślało, że jestem "dziecioróbką" i robię głupotę bo przecież marnuje sobie życie ( ach te pieluchy pieluchy..... ) no i na pewno będziemy żyli w ubóstwie.
Pytanie jeszcze, co kieruje rodzicami; nieodpowiedzialność czy miłość?
Aha!
Znam też rodziny, które są otwarte na życie, mają już dzieci/dziecko, a jednak z jakiś względów Bóg nie daje im kolejnych dzieci.
Pozdrawiam
Awia

1. Zapytam więc (pytam, bo dla mnie to jest nieogarnialne), jaka jest strona techniczna takiego podejścia? Jak sie dostosowac do planu Bożego?
a). Współżyjemy nie uwzględniając okresów płodności - co może nas doprowadzic do liczby dwucyfrowej .
b). Uwzględniając okresy płodności decydujemy sie na określona ilość (wierząc, że nasz wybór=wola Boża), np 3 czy 6 uwzględniając nasze warunki materialne i zdolność "ogarnięcia" tego wszystkiego, poświęcenia każdemu dziecku potrzebnej ilości czasu.
c). Uwzględniajac rygorystycznie okresy płodności nie myślimy o dzieciach ("odkładamy") wierząc, że jeżeli Pan Bóg będzie chciał objawić Swoją wolę da nam dziecko mimo "żelaznych reguł" NPR?

2. Tym to się akurat najmniej przejmuj. A jeżeli ktos twierdzi i to całkiem powaznie, że okres pieluch to marnowanie życia - wystawia świadectwo wyłącznie sobie. Dodam, że nie jest to najlepsze świadectwo.
Najwazniejsze, żebyście Wy (oboje!) byli do tego przekonani.

Rzeczywiście jeśli byłabym królikiem lub innym zwierzątkiem to mógłbyś przypuszczać, że Pan Bóg nie ma nic wspólnego z ilością dzieci. Natomiast ja wierzę, że On nie jest głupcem i jest na prawdę, i wie co jest dla mnie dobre, jak też dla moich dzieci. W cale nie chce dla nich ubóstwa i rodziców narzekających na brak czasu. Obracam się w takim środowisku, w którym wielodzietność jest normalna i widzę, że żadna z tych rodzin nie głoduje, a rodzice mimo, że czasem są na skraju nerwowym ( jak czwórka maluchów bryka i nic do nich nie przemawia to potrzebna jest anielska cierpliwość ) to gdy mówią o swoich dzieciach i o tym, że gdyby nie Bóg to by ich nie było, bo by się na nich nie otworzyli, to są najszczęśliwsi na świecie! Znam też starsze dzieci z takich rodzin ( 14-15 latki ), które dzięki swoim wielu braciom i siostrom, mówią, że widzą jak codziennie Bóg się troszczy. Ich świadectwa cudów w rodzinie są tak wspaniałe, że aż się serce raduje. One same też są wdzięczne Bogu, bo jak ktoś jest siódmym dzieckiem w rodzinie to wie komu zawdzięcza życie. Tak więc nie stosuje żadnych metod...moja metoda to modlitwa: Ty wiesz Boże co jest dla naszej rodziny dobre.
Tak wiem, na razie mam tylko dwójkę dzieci i jest mi łatwo, ale mam nadzieje, że mi nigdy nie zabraknie wiary, odwagi i rozeznania.
Pozdrawiam

No to i tak nie wiem który wariant - a)?
Jak wcześnie pytałem - interesuje mnie mechanizm.
Wiem, że jest okres płodny.
Współżyję - czyli decyduję, że ze swej strony chcę mieć dziecko (chyba że Pan Bóg zadecyduje inaczej)?
Nie współżyję - czyli decyduję, że ze swej strony dziecka nie chcę (chyba że Pan Bóg zadecyduje inaczej i obdarzy nas dzieckiem w okresie wg nas niepłodnym)?

Napisze krótko. Nie wiem kiedy mam okres płodny i nie interesuje mnie to. Bóg przewidzi