A czego się spodziewałaś, entuzjazmu dla rozpusty ?
Ciekawe jak często ludzie grzeszący (i chcący grzeszyć dalej) brak akceptacji dla swojego grzechu określają podobnymi słowami... lincz, potępienie (brakuje jesZcze "nagonki" i "antysemityzmu").

Jak już napisałam w swoim temacie; konsekwentnie postanowiłam odejść z Kościoła.
Zresztą nie uczestniczyłam w jego życiu od dawna już (więc aż tak wielkiej hipokryzji nie uprawiam).

Marek, z Tobą rozmawiać nie chcę. Przeczytałam dużo Twoich postów na forum, na różne tematy - i bez bezpośredniej dyskusji i tak wiem, że tylko byśmy się pożarli...

Zabieram swoje klocki i idę czerpać rozkosz z rozpusty...
Winko już nalane!

OET

Jeśli nawet, to co z tego ?

CO do odejścia... może lepiej byś odeszła niż łudziła się że jesteś jednocześnie świadomie i dobrowolnie decydując się na grzech. Odchodząc zyskujesz szansę na nawrócenie.

Co z tego?
Ano to, że szkoda moich nerwów na bezowocne przepychanki.

Marku,
życzę Ci otwarcia oczu...

Pozdrawiam!

Tego też nie da się nauczyć bez zaufania.

Szarotko, według mnie odejście jest uczciwe. Gdyby wszyscy, którzy nie zgadzają się ze skostniałymi naukami KrK odeszli, podejrzewam, że nauki te zmieniły by się bardzo szybko, bo odeszłoby około 80% ludzi, a na zachodzie pewnie jeszcze więcej. W końcu Kościół zacząłby prowadzić dialog i może doczekalibyśmy się zmiany stanowiska w sprawie życia seksualnego. Niestety osoby typu Sweeta wolą tkwić w kościele i udawać, że jest cacy, przez co na jakąkolwiek ewolucję możemy czekać bardzo długo... (bo że w końcu nastąpi to jest pewne).

Nie pisałem jedynie o KK. Np. gdy nie zgadzam się z zarządzeniem prezesa spółdzielni mieszkaniowej, to musiałbym wyprowadzić się do domku jednorodzinnego. Gdy nie zgadzam się z zarządzeniem prezydenta miasta X, to musiałbym wyprowadzić się z tego miasta. Gdy nie zgadzam się z prawem kraju Y, to musiałbym wyprowadzić się z tego kraju. I tym sposobem "honorowo" skończyłbym na bezludnej wyspie albo i na Marsie.



Zgadzam się, pytanie brzmi raczej, jakiego typu zaufanie jest niezbędne. Jeśli np. dobrowolnie chodzę na kurs matematyki, to jasne, że mam zaufanie do mojego nauczyciela. Ale czy musi to być bezkrytyczne zaufanie? Czy mam jedynie przepisywać rozwiązania poszczególnych zadań z tablicy, wierząc w nieomylność nauczyciela? Moim zdaniem nie tędy droga, lepiej już pomylić się rozwiązując samodzielnie niż kopiować coś bez zrozumienia.



Więc tu Cię boli

Fundamentalna różnica między nami polega na tym, że ja nie jestem tak święcie przekonany o swoje racji ani o tym, że KK się myli. I nie chodzi o to, aby moje było na wierzchu, ale o to, jaka jest Prawda. Jeśli Ty już znasz Prawdę, to faktycznie konsekwentnie możesz odejść z Kościoła, który błądzi i czekać poza nim, aż się nawróci. Ja jestem zdania, że większe szanse mam w Kościele i dlatego nie widzę sensu w odejściu.

Ktoś tu napisał, że gdyby wszyscy niezadowoleni odeszli, Kościół zmieniłby swoje nastawienie w kwestii cudzołóstwa.

A mnie się wydaje, że nie. Gdzieś czytałem jakiś wywiad czy wypowiedź pewnego pastora, który to powiedział coś w stylu:
"Bo widzicie, wy katolicy nie macie aborcji, eutanazji, małżeństw gejowskich. Myśmy już dawno to u siebie wprowadzili. Od tego czasu mamy tylko jeden problem - nasze kościoły stoją puste".

Już dzisiaj do kościoła połowa zarejestrowanych katolików nie chodzi. Gdyby więc Kościół zaczął zmieniać swoje nauczanie zgodnie z każdym nowym trendem, szybko odeszliby pewnie nawet zagorzali, gorąco wierzący zwolennicy - bo co to by był za autorytet moralny, który głosi nauki sprzeczne z Pismem, stanowiącym podstawę jego nauczania i do tego chwiejny jak chorągiewka, byle by tylko nie utracić wiernych...?

Na co ?

Sweet, ok, zagalopowałam się, przepraszam. Czym innym jest przynależność do KrK (każdy ma prawo), a czym innym korzystanie z sakramentów, jak w przypadku Szarotki. Ja bym jednak chciała, żeby w przyszłości doszło chociaż do dialogu pomiędzy kościołem, a ludźmi np. stosującymi antykoncepcję mechaniczną, żeby nie zamykać im tak do końca drogi do sakramentów.


W kwestii cudzołóstwa to może nie, ale w kwestii dopuszczalnych środków mających na celu odłożenie poczęcia w czasie może tak...


Nie oszukujmy się, jesteś na tyle przekonany, że masz rację, by darować sobie postępowanie według pewnych zasad. A że to nie jest 100% pewność. Takiej nikt nie posiada, nawet Papież, więc to jest oczywiste. Jeżeli uważasz, że większe szanse masz w Kościele, to dlaczego nie stosujesz się do wszystkich jego zasad?

Nie ma za co, jak się pisze na publicznym forum, to trzeba być przygotowanym na krytykę



Też bym chciał



Dlatego, że część uważam za słabo uzasadnioną i szkodliwą, a strategia "wszystko albo nic" mnie nie przekonuje. Nie widzę powodu, abym odrzucił wszystko, bo jakąś drobną część uważam za szkodliwą, tak samo jak nie widzę powodu, abym musiał brać tę szkodliwą cząstkę "w pakiecie".

W takim jednak razie nie ma mowy o zaufaniu. Bo właściwie poglądy KrK są zgodne z poglądami większości normalnych ludzi, z wyjątkiem właśnie antykoncepcji. Zaufanie tylko tam, gdzie się zgadzamy nie jest zaufaniem, tylko zbieżnością poglądów.

Nie ma mowy o bezgranicznym zaufaniu, z tym się zgodzę. Ale np. w ruchu drogowym jest pojęcie ograniczonego zaufania

Jak już pisałem, uważam, że jeśli chodzę do nauczyciela na korepetycje, to mam do niego zaufanie. Inaczej bym nie chodził, bo szkoda czasu i pieniędzy. Ale to nie znaczy jeszcze, że będę traktował go jak wyrocznię i pisał to, co mi dyktuje. Chodzę do niego po to, aby mi wytłumaczył zadanie tak, bym sam mógł je rozwiązać. Tym bardziej, że w ostatecznym rozrachunku to ja dostanę ocenę za swoją pracę domową.

A w czym ufasz Kościołowi? Czy jest choć jedna kwestia, w której postępujesz zgodnie z nauczaniem KrK mimo, że Twoje własne poglądy są inne? Jeżeli nie, to owszem, możesz nazywać Twoją postawę "zaufaniem" ale dla mnie to będzie jedynie zbieżność poglądów.

Inne nie, bo nie postępuję wbrew sumieniu. Nie mogę czynić tego, o czym uważam, że jest złe, przynosi więcej szkody niż pożytku.
Ale są takie elementy nauczania KK, w których nie mam ugruntowanego własnego zdania. Chociażby sakramenty. Nie dostrzegam żadnego ich działania, ale wierzę Kościołowi, że działają. Albo modlitwa - też nie zauważam działania, ale wierzę Kościołowi, że działa.

Czyli Twoje zaufanie KrK dotyczy jedynie elementów, w których nie musisz zmieniać swojego zachowania. No cóż, to chyba nie wymaga komentarza. Z jednej strony świetnie Cię rozumiem, z drugiej, nie nazywałabym siebie Katolikiem na Twoim miejscu. Ale każdy ma oczywiście własne zdanie