Nie rozumiem w takim razie o co ten caly spór?

Pisałam wylącznie tyle, że sam fakt uzywania prezerwatywy (bez wchodzenia w niuanse -
świadome? dobrowole? z powodu ignorancji?) nie wyklucza mozliwości,
ze spowiednik po rozeznaniu sytuacji da rozgrzeszenie.

Jeżeli spowiednik uzna, że ma doczynienia z w pełni świadomym, dobrowolnym
trwaniu w grzechu bez żalu i postanowienia poprawy to oczywiście nie da rozgrzeszenia.

W Dekalogu mamy, że na pierwszym jest Bóg i Jego prawo. Kościól daje też orzeczenie o nieważnosci małżeństwa, gdy jedna ze stron jest bezpłodna.

Spowiednik da rozgrzeszenie pod warunkiem, że żałuje się za swoje postepowanie i obieca poprawę.
Inaczej mamy przykład swiętokradztwa.

Masz mylne wyobrazenie o swoim Kosciele.

1084 § 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego stanowi:
"Niepłodność ani nie wzbrania zawarcia małżeństwa, ani nie powoduje jego nieważności, z zachowaniem przepisu kan. 1098."

Uzupelniając - może dać orzeczenie o nieważności małżeństwa wyłącznie jeżeli
osoba bezplodna byla przed ślubem swojej bezwzględnej bezplodności w pełni świadoma
i co do swojej plodności wprowadziła w błąd swojego współmałżonka co oznacza też że wywiadzie przedślubnym skłamała, że jest płodna (gdyby powiedziała prawdę prowadzący wywiad poleciłby jej poinformowanie o tym przyszłego małzonka).

Endek, ile masz dzieci? Mogę zapytać?

No nie wiem, ja pisałem wydaję mi się jasno i wyraźnie cały czas, o sytuacji gdy grzech ciężki jest obiektywnym faktem.

Może inaczej rozumiemy slowo "obiektywny".
Ja odróżniam grzech "obiektywny" od osobistej winy, ktora może być ograniczona lub w ogóle zniesiona w konkretnym przypadku. W przypadku antykoncepcji - jest ona obiektywnie grzechem, natomiast może się tak zdarzyć, że w skrajnym wypadku wina jest zniesiona. W tym sensie taka osoba "nie popelniła grzechu".

Zapomniałem w swoim wcześniejszym wpisie dodać, że chodzi własnie o zatajenie przed drugą stroną faktu bezpłodności.

Czyli :
Kan. 1098
"Kto zawiera małżeństwo, zwiedziony podstępem, dokonanym dla uzyskania zgody małżeńskiej, a dotyczącym jakiegoś przymiotu drugiej strony, który ze swej natury może poważnie zakłócić wspólnotę życia małżeńskiego, zawiera je nieważnie."

Kanon 1084 § 3 o tym wspomina (cytowałem go)

To dotyczy nie tylko płodności ale świadome zatajenie czegokolwiek innego, co mogłoby wpłynąć na decyzję małżeństwa.
Ale wtedy byłoby już baaardzo nie na temat, prawda?

A jednak KKK, w rozdziale Godność osoby ludzkiej stwierdza:


Ty co prawda nazywasz sumienie "własnym widzimisie", ale chodzi o istotę sprawy, więc nie będę czepiał się słówek

Czyli np:

Maria Czubaszek popełniając aborcje jednocześnie się z tym obnosząc i trąbiąc wszem i wobec, że to nic złego nie popełniła grzechu ciężkiego, bo ma inne odczucia?
Podobnie Hitler? Który chciał według siebie stworzyć idealny świat i był przekonany co do słuszności swojego postępowania?
Pary współżyjące przed ślubem znające nauczenie KK w tej kwestii i świadomie je olewając też nie grzeszą cieżko?
Podobnie pary żyjące w związkach niesakramentalnych.
Chłopak masturbując się, twierdzący, że nikomo krzywydy nie robi, a Kościół się czepia, też nie grzechy ciężko?
Itp. Itd.
Wystarczy nie zgadzać się z Kościołem, żeby nie narażać się na popełnienie grzechu ciężkiego?

Wychodziłoby na to, że tylko bardzo gorliwy i wykształcony katolik może zerwać więź z Bogiem.

Mam to tak rozumieć? Bez ironi, pytam poważnie, bo jak dla mnie coś tu się nie zgadza albo coś pominąłem.

to są przykłądy źle ukształtowanego sumienia
(lub działania wbrew swojemu sumieniu, czy zagłuszania jego głosu)
ale chcę zająć się tym pierwszym.

Czlowiek ma dbać o właściwe ukształtowanie sumienia, nie dbanie o to jest grzechem i prowadzi do grzechu, bywa też, że źle ukształtowane sumienie nie jest zawinione (trudno mi to sobie wyobrazić, ale pewni są takie sytuacje) lub zawinione w niewielkim stopniu - co znosi (przypadek pierwszy) lub ogranicza (przypadek dugi) winę człowieka, ktory grzech z powodu źle ukształtowanego sumienia popełnia.

Z uwagi na okres Świąt Wielkanocnych w kontekście "prezerwatywa ...." warto zadać sobie pytanie wspomagające; Co to grzech pierworodny za który Jezus ODKUPIŁ Ludzkość?

Miłość jest dana naszym duszom.
Grzech pierworodny: sięgniecie po owoc z drzewa genealogicznego człowieka czerpiąc przyjemność z ciała bez miłości dusz partnerów przez pierwszych rodziców.
Ona rozbudzona przez szatana przystąpiła do Niego aby dał Jej przyjemność. Ile było tego czerpania nie wiemy, ale wiemy, że Owocem tego czerpania był KAIN.
Można powiedzieć " konsumpcja nieświadoma". Została rozgrzeszona przez Samego Pana BOGA.

Dopiero uświadomieni, że MIŁOŚĆ ma być podstawą zbliżenia otrzymali ukochanego ABLA.

Tak samo jest z nami. Gdy pragniemy przyjemności wyłącznie, nie będziemy nigdy kochać. Tak prawdziwie z najgłębszego JA, z całej duszy. Miłością aż do końca.
Wtedy zadawać sobie będziemy pytania; o granice tej przyjemności. O metody jej stosowania. Bojąc się tzw. "wpadki". Bo nasz czysta dusza wiedziała kim był Kain.
Kiedy odpowiemy sobie sami we własnym sumieniu na pytanie; Czy to jest miłość?
Będziemy wiedzieć; kiedy i jak możemy się nią obdarzać oraz jak przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania.

Pozdrawiam, życząc dobrego wyboru.

A te sensacje to skad? Czyzby frater wrocil?

Dla wyjasnienia: Pan Bog poblogoslawil plodnosc i cielesnosc, ktora sam dal ludziom, jeszcze w raju