Owszem, zgodzę się (a gdzie i kiedy miałem to napisać, nie wiem). Mi silni faceci są do niczego niepotrzebni. Uważam, że kobieta może być tak samo silna, ale tylko,jeżeli za tą siłą będzie szło poczucie odpowiedzialności,jak kiedyś u mężczyzn, a nie roszczeniowość. Kiedyś owszem mężczyzna był głową rodziny, jak miał szczęście to też politykiem. Ale za tym szło tyle samo obowiązków i odpowiedzialności co władzy. Bogaci wysyłali chłopów na wojny (a jankesi murzynów), ale mężczyźni nie wysługiwali się w tym kobietami. Mężczyźni nie zalecali sobie nawzajem dbać o wdowców i usługiwać kawalerom, bawić gentlemanów itd.

http://maskulizm.blog.onet.pl/2,ID35418 ... index.html

Teraz natomiast robi się z historii proces, w którym panujący, w tym mężczyźni, byli psychopatycznymi sadystami i właściwie wszystko co robili, robili z jakiejś obsesyjnej nienawiści do kobiet. Natomiast w czasach obecny faktycznie ci którzy chcą więcej kobiet tu czy ówdzie nie starają się o ich godność, honor, odpowiedzialność itd. np. polityczki to nie mają być (tak jak mężczyźni) osoby silne, które to siebie poświęcą dla społeczeństwa, one będą dla nas a nie my dla nich, to mają być osoby, które otrzymają stanowisko ze względu na płeć i w nagrodę. Podobnie na rynku pracy, ci którym tak na kobietach podobno zależy, uważają je za niezdolne do samodzielnej konkurencji, za osoby upośledzone, którym trzeba na każdym kroku pomagać.

http://liberalis.pl/2008/04/12/adam-haj ... c-placowa/

Podobnie edukację nastawia się na kobiety mimo że już od dawna korzystają one z niej bardziej niż mężczyźni. Idąc dalej, kobietą daje się prawo głosu, ale obowiązku obrony ojczyzny (albo służby zastępczej) już nie, tak jakby to nie była ich ojczyzna i jakby decydowały nie o swoim kraju.

Powtarzam, nie mam nic przeciw silnym kobietom, ale jeżeli żona bezie miała lepszą pracę niż ja, to niech da mi wychowywać dziecko, a nie sama będzie działała na szkodę pracodawcy (bo to najpierw urlop, potem zwolnienia do lekarza, potem wychodzenia z pracy o równej godzinie i żadnych nadgodzin, przemęczenie, ale pensję weźmie jak inni) a dziecko uzna za swój przywilej i własność. Za to niech łoży pieniądze na dom, a jak mnie zostawi, to niech ludzie nazwą ją świnią, i niech sąd przyzna opiekę nad dzieckiem temu, kto się nim opiekował, a żonie obowiązek alimentacyjny. Takie coś rozumiem.


Myślę wręcz przeciwnie, że należysz do towarzystwa.

Z mężczyzny się też robi bydle rozpłodowe... W sumie to natura zrobiła z kobiety taką maszynkę, ale mniejsza... Zwykła retoryka bardzo obecnie modna. Ciąża koszmar..., praca urzędniczki sukces!

No i doszliśmy do porozumienia. ja zrozumiałem, co chciałeś przekazać, a Ty zrozumiałeś (??), że nie (??) jestem taki zły...


Do twojego wywodu nic dodać, nic ująć, poza jednym: to w dużej mierze faceci doprowadzili do takiego stanu rzeczy. Faceci zrobili z kobiety taką "słodką idiotkę" która to jedynie może się wachlować i kokietować, podczas gdy jej mąż jest na wojnie. I wątpię, aby w niedługim czasie to się zmieniło. Zmienić by to mogła JEDYNIE pełne równouprawnienie (pod KAŻDYM względem). Obecnie, zdawać by się mogło, że zostało to zaniechane, ale dalej można usłyszeć, że coś jest "niekobiece" lub "niemęskie".

A kobiety sobie jakoś radzą w policji, wojsku, czy w innych "męskich" zawodach. Spróbuj takiej powiedzieć o słabej płci (mój kumpel dostał w zęby za taki tekst do koleżanki). Nie wiem, gdzie to czytałem, ale bodajrze w czasie którejś z lokalnych wojen swoimi zdolnościami szczycił się oddział kobiet-snajperek. jak skończyły nie wiadomo, bo są o nich jedynie niewielkie wzmianki...


A teraz? Władza władzą, ale zero odpowiedzialności. "Jakoś to będzie"...

Prawdą jest, że w dużej mierze uciera się w nas stereotyp. Stereotyp kobiety, która na wyższym stanowisku jest podła, zła, zazdrosna i mściwa. A faceta który cały dzień siedzi i popija piwo...

jest część kobiet, które znają swoje zdolności, i starają się polepszyć swój stan rzeczy (będący w sumie nie taki zły), ale dalej służą one głównie do "ozdoby'...

Tu nie tyle chodzi o facetów, co ich biologię (więc w sumie faktycznie o facetów). To psychologia ewolucyjna (tj. fakty przez nią badane) sprawia, że mężczyźnie zależy na wielu kobietach, bo będzie miał tyle dzieci ile mu wszystkie jego kobiety urodzą, kobieta natomiast może mieć tylko te dzieci, które jej się urodzą. Faceci są więc szarmandzcy, uwodzą, dbają, pieszczą itd. I to jest fair do czasu aż się odbywa indywidualnie 1-1. Ale kiedy zwierzęta stają się ludźmi i mają społeczeństwa z władzą itd. to w rządzących (zarówno kobietach jak i mężczyznach) budzi się instynkt: opiekować się kobietą, i to nie tylko indywidualnie, ale wykorzystać swoja pozycję, żeby narzucić taką opiekę ze strony państwa. I tak było historycznie (to z miało też dla kobiet jakieś wady, bo wielu pożytecznych rzeczy one nie robiły, ale z drugiej strony, która kobieta poradziłaby sobie przy budowie wieżowca w latach 20-stych -bez linek- pracy w kopalni w XIX wieku albo na statku czy w zbroi rycerza). Teraz jest jeszcze gorzej, bo oprócz tej biologicznej nierówności działa jeszcze bardzo agresywna i radykalna ideologia feministyczna. W ten sposób w takim Iranie chrześcijanina skazuje się na śmierć ale chrześcijankę na kilka lat więzienia (bo jak to kobietę), ale za to przyznaje się, że to mężczyźni mają obowiązek budowania społeczeństwa. Natomiast na zachodzie, nie dość że mężczyzna używający przemocy domowej dostaje 2x wyższą karę niż kobieta używająca przemocy domowej, to jeszcze wszyscy się żalą, że mężczyźni nie pomagają w niczym kobietom, prześladują ich, że kobieta musi się 2x więcej starać żeby zdobyć to czy tamto...


Takie mają szczęście, że na mnie nie trafiają, bo same by leżały...

No ale co zrobisz, jeżeli same kobiety idzą do sejmu pod hasłem np. "większej ilości kobiet w sejmie" albo nawet "prawnych zmian na rzecz wprowadzania do sejmu większej ilości kobiet". Analogiczne hasła brzmiałyby "wybierzcie mnie, żeby w sejmie było więcej osób z PSL"(program pominięty oraz "wybierzcie mnie a przeforsuję zmiany, które w następnych wyborach zapewnią połowę miejsc w parlamencie osobom z PSL-u".

Wzajemnych ocen już nie ma, a of top jest króciutki i mieści się w tematyce, której generalnie przeciętny człowiek nie spotyka. Myślę wiec, że przypadkowa osoba wchodząca w wątek o aborcji z punktu widzenia mężczyzny nie zawiedzie się, jeżeli przeczyta trzy posty o prawach mężczyzn w ogóle. Proszę więc nie zamykać.

Popieram Adama (CUD!!) i również proszę o niezamykanie tematu. Wzajemnych ocen (raczej) już nie będzie. teraz to będzie zwykła wymiana zdań...

Poradziłyby sobie. Gdyby nie były traktowane, jako "ozdoba" i przenośne urządzenie do wychowywania dzieci...


Zgadzam się po raz kolejny. Tylko, że feministki były i są nadal potrzebne. Bo udało im się mimo wszystko poprawić swoją rolę ze słabej, biednej kobiety.

Można znaleźć ten "złoty środek" tylko potrzeba radykalnej zmiany myślenia społeczeństwa. Przecież jakiś czas temu, kobietę w spodniach spalono by. A teraz kogo to dziwi? Myślę, że taka zmiana poglądów nastąpi, ale niezbyt prędko...

Teraz dziwi za to mężczyzna w spódnicy (vide: NARP).

Czy feministki były potrzebne, to zależy, czy rozpatrujemy z punktu widzenia praktycznego i skutecznego społeczeństwa czy gwarantującego indywiduom możliwości, oraz czy uznajemy zachwianie podziału ról za sprawiedliwe. Ja na przykład nie powiedziałbym, że zniesienie kobiecych ról i otwarcie kobietom męskich możliwości przy zachowaniu męskich ról i zamknięciu mężczyznom kobiecych możliwości jest krokiem w dobrym kierunku.

A co do tych prac, nawet lżejszych prac kobiety nie są w stanie wykonywać, i nie chodzi mi o sprawność fizyczną, ale ponoszenie ryzyka, branie odpowiedzialności, znoszenie niewygody fizycznej i psychicznej. Wszystkie męskie zawody po wprowadzeniu tam (tak siłowym i nieekonomicznym wprowadzeniu) kobiet babiały, np. podwyższały się wszystkie krępujące normy pracy, coś co dla mężczyzn było normalką stawało się wtedy problemem. W ten sposób np. w USA ratownicy muszą umieć przenieść nosze w 4 a nie 2 jak wcześniej i do wypadków musi jeździć ich czworo. A przecież to jest druga połowa XX wieku, kiedy normy BHP itp. są już wysokie. W XIX niepracowanie było przywilejem. Jeszcze w połowie XX wieku faceci budowali wierzowce spędzając bez linek na belkach cały dzień, przerwę mieli na górze, jedli siedząc na tych belach, co widać na rozpowszechnionych zdjęciach.

Z moich doświadczeń wynika coś innego. Będąc w ciąży, nosząc w sobie coraz cięższe dziecko miałam bardzo wyraźne poczucie, że mój mąż "zainwestował" tylko jedną komórkę, natomiast pozostałe 4 kilogramy nowego życia, które urodziłam, to moja rola i niejako moja "zasługa".

Oczywiście, my chcieliśmy mieć dzieci: nie tylko je spłodzić i wydać na świat, ale także wychować, ale piszesz o prawie ojca do decydowaniu o aborcji - to na aborcji chcę się skupić. Na aborcji - czyli na okresie, kiedy można jej dokonać, tzn. na ciąży.

Moim zdaniem właśnie poprzez to biologiczne ścisłe powiązanie kobiety i dziecka rola mężczyzny w podejmowaniu tej decyzji powinna być ograniczona. Nie wyobrażam sobie, by jakikolwiek mężczyzna miał mieć prawo do tego, by nakazać mi usunięcie ciąży, którą chce doprowadzić do końca - zresztą - jak takie prawo wyegzekwować?
Z kolei: nakazać chodzenie w ciąży i rodzenie? Owszem, można namawiać, sugerować, przekonywać - ale jak zmusisz?

Z mojego punktu widzenia chodzi o to, by poczęte dzieci przychodziły na świat. Ale przy tym, by była to decyzja kobiety, przede wszystkim kobiety, bo to ona w końcu chodzi w ciąży i rodzi. Dlatego osobiście najbardziej podoba mi się przykład Danii. Prawo dopuszcza przerywanie ciąży, ale robi wszystko (a przynajmniej bardzo dużo), by do tego nie dochodziło.

A kto będzie to dziecko wychowywał, kto będzie na nie płacił - moim zdaniem to już inna kwestia, temat na inną dyskusję.

Ile lat ma teraz twoje dziecko? Czy jesteś w stanie z ręką na sercu powiedzieć, że przez 9 miesięcy ciąży było bardziej kłopotliwe niż w okresie 0-9 miesięcy (w tym okres 0-1 kiedy w ogóle się nie wie i późniejszy, kiedy nie ma jeszcze brzuszka, są czasem wymioty itd.), albo 9-18 miesięcy, albo 35-44 miesiące? Nawet jeżeli, to nigdy nie uwierzę, że te 9 miesięcy ciąży jest trudniejsze niż cała 24 lata wychowywania i martwienia się, wyrzeczeń na nie itd. Dlatego ja się zgadzam, decyzja ojca jest mniejsza. Tylko co teraz. Czy jeżeli na kogoś spada 47% kłopotów i obowiązków a na drugą osobę 53% to "demokracja" pozwala w pełni decydować drugiej osobie a ubezwłasnowolnić pierwszą?


I tu jest błąd w rozumowaniu, bo ty wiążesz okres, w którym można dokonać aborcji z tym, kto w tym i tylko tym okresie ponosi konsekwencje dziecka. Tymczasem należy na te konsekwencje patrzeć nie punktowo (dzisiaj ponoszę dzisiaj usuwam) tylko jako pewne kontinuum od punktu podjęcia decyzji (dzisiaj usuwam nie będę w ciąży przez następne 5 miesięcy i 24 lata nie będę poświęcała kariery, a partner przez 24 lata nie będzie musiał wychowywać, marnować kariery itd.).


Czyli po raz kolejny względy estetyczne: jak możesz mnie zaciągnąć albo zatarasować drogę..., będę ryczała i tupała, pomyśl co powiedzą ludzie na taką brutalność wobec kobiet. A jak mam tego dość! Nikt nie zastanawia się, co ja czuję, kiedy kobieta usunie moje dziecko, albo kiedy zmusi mnie do zostania ojcem. Ja nie jestem estetyczny. Mnie można kopać w jaja na filmach i jest śmieszne, można mnie gwałcić w więzieniu i będzie to świetny element komedii, można zabijać mnie na ekranie w 97% przypadków i będzie to doskonała rozrywka, można mnie lekceważyć, jeżeli nie jestem dość męski aby się bić albo przeżyć falę w wojsku. Mam tego dość!

A mi nie. Po pierwsze dlatego, że tylko powiększa pasożytnictwo co różnych lekkomyślnych na reszcie społeczeństwa. Wpadnę(-dniemy) to państwo pomoże nam z tym dzieciakiem (za to za antykoncepcją jestem jak najbardziej). To ma dwie wady, po pierwsze rozmnażają się osoby, które są ślepą ścieżką nie tylko ewolucji ale też pedagogiki (takie osoby nie powinny kreować dzieci ani biologicznie ani mentalnie), po drugie to niszczy system ekonomiczny, obciąża państwo i społeczeństwo, podatnika, cofa kraj i uniezależnia osiągnięcia od starań.

Moje dzieci są już dorosłe. Oczywiście - wychowanie dziecka to spory trud, często wyrzeczenia, wydatki itd., ale i radość i satysfakcja, a może i przygoda... Tyle, że z mojego punktu widzenia to zupełnie inna jakość niż ciąża. Tak to wygląda z mojej strony.

Ja nie podzielam tego poglądu.

Nie rozumiem, dlaczego estetyczne? Po prostu uważam, że nie można kobiety zmusić do przerwania ciąży, ani do bycia w ciąży. Gdyby mężczyźni także mogli być w ciąży, napisałabym, że nie można zmusić człowieka - ale ciąża to sprawa kobiet, zatem napisałam o kobietach. Można natomiast namawiać, zachęcać, itd.

Byc moze naraze sie na rozne zarzuty ze strony HajdukAdama, ale mysle, ze wlasnie takie "prawne" podejscie do problemow podstawowych powoduje takie a nie inne wnioski. Kiedys wydawalo mi sie, ze powqlywanie sie na Biblie jest religina przesada, ale ostatnio zauwazam, ze jst to nasz ostatni ratunek, zeby swiat nie zwariowal do reszty.
Jezeli ludzie ze soba wspolzyja, to natura (Bog?) tak to urzadzila, ze dziecko zawsze moze powstac.
Od strony religijnej mamy na to (piekne) wytlumaczenie, ze z milosci dwojga ludzi tworzy sie nowe zycie, i ze jest to dar. Czyli jest to dobre i sluzy czlowiekowi do jego rozwoju (uczy dzielic sie miloscia itp)
Ludzie (powiedzmy po grzechu pierworodnym, ktory wielu ciagle neguje), uznaja, ze Pan Bog wcale nie wie lepiej, tylko chce im zabronic roznych przyjemnosci i uznaja min., ze seks nalezy do podstawowych praw czlowieka i tylko niestety dzieci sie z tego przydarzaja (o roznych niemilych chorobach juz nie wspomne). Poniewaz wiekszosc nie chce sie zastanawiac tylko uzywac, nawet pod tytulem "przeciez my sie kochamy", wiec wymyslamy coraz to nowe kalekie rozwiazania, jak tu sie tych dzieci pozbyc, zeby nie przeszkadzaly nam w uzywaniu super milej rzeczy, niestety, przez blad natury obdarzonej niepozadanym (w danym momencie) produktem ubocznym ktorym jest dziecko.
I wychodza z tego takie dziwologi, jak zadanie mezczyzn do prawa decydowania o sterylizacji kobiet, zeby nie psuc sobie rozrywki zastanawianiem sie nad konsekwencjami.
I dopoki nie wrocimy do podstaw, dopoty nasze wszelkie prawa i przepisy to bedzie tylko wybor mniejszego zla.

Innymi słowy uważasz, że ważne u kogo w brzuchu a nie kto będzie ponosił konsekwencje... Cóż, o gustach się nie dyskutuje, ale nie złość się potem na kogoś, kto na mocy równie przygodnych różnic będzie dzielił ludzi i rozdzielał prawa i obowiązki. Ja na przykład uważam, że poza czyim brzuchem jest dziecko, ten decyduje. Koniec kropka.

Ale mężczyznę można zmusić do "bycia oczekującym na dziecko" lub "przerwania oczekiwania na dziecko". Naprawdę wydaje ci się, że przez 9 miesięcy tylko kobiecie rośnie dziecko? Jeżeli tak, to mężczyzna nie ma w tym udziału i wara od facetów! Kobiety i dzieci oddzielnie i mężczyźni oddzielnie. Żadnego męskiego wychowania, żadnych alimentów, żadnych pieniędzy od męża na beciki, dziecko i ty w wydzielonej części domu, żadnych podatków od mężczyzn na przedszkola i szkoły, kobiety robią dzieci, kobiety się zajmują.

A mógłbym poznać źródło tego dziwoląga i jego autora...?

Jeśli chodzi o ciążę - to tak. Konsekwencje bycia w ciąży ponosi kobieta i w naszych czasach inaczej być nie może.
Nie tylko mi się wydaje - jak pisałam - bardzo wyraźnie to odczułam. Takie jest moje doświadczenie - chyba nie zamierzasz z nim polemizować?

Przyznaje, ze zadanie sterylizacji kobiet, to bylby - jak dla mnie - kolejny krok w twoich postulatach.
Przyznaje, ze obecnie przynajmniej oficjalnie, mezczyzny nikt nie pyta, choc kiedy kobieta nielegalnie usunie ciaze, gdzies tam w tle (jak mi sie wydaje) snuje sie kara i dla ojca dziecka.

Cytat z pierwszego postu

Cytuj:

Zdecydowanie za mało uwagi poświęca się w dyskusji o aborcji ojcom poczętych dzieci, wychodząc z założenia, że są to chodzące kontenery na spermę, które zajmują się na co dzień zapładnianiem i zwijaniem manatek gdy do owego zapłodnienia w końcu dojdzie. Mój partner nie chciał być ojcem. To, że w razie mojej decyzji o urodzeniu dziecka, mógłby odejść, wcale nie należało do meritum sprawy. Zachowanie dziecka, oznaczało bowiem uczynienie go ojcem bez jego własnej woli, niezależnie od tego gdzie w przyszłości rzuciłby go los. Ta moc, niechciana władza nad kształtem życia mężczyzny, którego dodatkowo przecież kochałam, ubezwłasnowolniła mnie w kwestii podjęcia decyzji. Kiedy jednak w końcu otrzymałam "błogosławieństwo" mogłam już z czystym sumieniem podjąć decyzję o utrzymaniu ciąży.

Z tego tekstu wynika dla mnie to, co mowi mi moje doswiadczenie: I bez przepisow prawnych mezczyzni maja wrecz decydujacy wplyw na to, czy dziecko sie urodzi czy nie (oczywiscie poza poczeciem).
Jezeli kobieta nie znajdzie oparcia w ojcu dziecka, to w wielu wypadkach nie porwie sie na samotne macierzynstwo, szczegolnie w krajach, gdzie aborcja nie jest obwarowana takimi ograniczeniami jak u nas.
Oczywiscie zdarzaja sie wyjatki w kazda strone: w matce dojdzie do glosu poczucie odpowiedzialnosci za nowe zycie, albo i tak chciala miec dziecko albo... i ciazy nie przerwie.
Ale oczywiscie moze byc tak, ze to mezczyzna chcial "rozsiac swoje geny", bez zobowiazan i niekoniecznie go obchodzi jak to kobieta dalej zalatwi, albo jak to sie ostatnio coraz czesciej zdarza, wkurzy sie, ze kobieta sie nie zabezpieczyla i ja zabije, bo nie chciala usunac.
Zycie daje nam przerozne przyklady tego, co sie dzieje, kiedy ludzie uzywaja (roznych) przyjemnosci i nie zastanawiaja sie nad skutkami przed a nie po fakcie.
Dlatego dalej uwazam, ze wiele rozwiazan prawnych, to tylko wybor mniejszego zla. Szczegolnie ze fantazja ludzka w komplikowaniu sobie i innym zycia nie ma granic.