Frater? Dawno Cię nie było...

Ja też nie. Tym bardziej dziwi mnie, że co bardziej gorliwi internauci chcą wręczać akt apostazji przy okazji np. ślubu cywilnego.



Zgoda, samo "bycie" nie zbawia. Dla mnie jednak zasadniczą kwestią jest, czy samo "bycie" zwiększa szanse na zbawienie.

Po co wręczać jakiś akt ?
Ludzie żyjący w stanie grzechu ciężkiego są w straszliwej sytuacji - z ekskomuniką czy bez. I oczywiście (jeśli już mówić o wręczaniu) to sami go sobie wręczają.

Obawiam się że w takiej sytuacji może nawet je istotnie zmniejszyć...

Skoro "bycia" zmniejsza, to wówczas wręczenie aktu apostazji i przerwanie "bycia" byłoby zasadne i można by mówić o działaniu dla dobra "wymiatanego".

Oczywiście !
Tak to właśnie określa 1 List do Koryntian:
"Słyszy się powszechnie o rozpuście między wami, i to o takiej rozpuście, jaka się nie zdarza nawet wśród pogan; mianowicie, że ktoś żyje z żoną swego ojca.
A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu.
(...)
Przeto wy, zebrawszy się razem w imię Pana naszego Jezusa, w łączności z duchem moim i z mocą Pana naszego Jezusa,wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa."/1 Kor 5,1-2.4-5/

Pozdrawiam :-
Zastanawiam sie czy piszacy na forum maja glabsza wiedzena temat wiary i znaja biblie,
I CZY ROZUMIEJA CO JEST TAM NAPISANE
""

Tedy przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dlaczegoż im w podobieństwach mówisz? 11 A on odpowiadając, rzekł im: Wam dano wiedzieć tajemnicę królestwa niebieskiego, ale onym nie dano; 12 Albowiem kto ma, będzie mu dano, i obfitować będzie, ale kto nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęto. 13 Dlategoć im w podobieństwach mówię, iż widząc nie widzą, i słysząc nie słyszą, ani rozumieją.

14 I pełni się w nich proroctwo Izajaszowe, które mówi: Słuchem słuchać będziecie, ale nie zrozumiecie; i widząc widzieć będziecie, ale nie ujrzycie;

15 Albowiem zatyło serce ludu tego, a uszyma ciężko słyszeli, i oczy swe zamrużyli, żeby kiedy oczyma nie widzieli i uszyma nie słyszeli, a sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, a uzdrowiłbym je

Ja bym zrobiła drzwi otwarte za 0 zł. dla wszystkich wierzących inaczej i niewierzących, jeśliby zachowywali się przyzwoicie i nie próbowali przerabiać Kościoła na swoją modłę.
Z niewiernym Tomaszem sam widzisz – sam Jezus wybrał takiego niedowiarka chociaż miał tylu innych z o wiele silniejszą wiarą. Św. Paweł też był nie tylko heretykiem ale wręcz prześladowcą chrześcijan a Jezus też wybrał właśnie jego. Chyba Pan Bóg ma słabość do tych nieprawomyślnych.

Tylko że został on apostołem dopiero po wyzbyciu się głoszonych wcześniej herezji.Co nie znaczy, że ich nieprawomyślność popiera i dopuszcza, aby była głoszona innym.

Wobec tego powstaje pytanie, dlaczego księża tak niewiele czynią ku ratunkowi ducha heretyków... Pisałeś wcześniej:Ja też nie słyszałem, a wręcz przeciwnie, słyszałem o trudnościach przy składaniu aktu apostazji. Stąd mam wrażenie, że duchowni niezbyt gorliwie wymiatają heretyków. A w świetle powyższego powinni, od tego przecież są duszpasterzami, aby działać ku ratunkowi ducha.

"A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje..." (Łk 7,47)

Cóż, ekskomunika to przecież nie jedyna metoda...
Ale masz rację - np. w USA wielu polityków lobbujących za aborcją ma zakaz przystępowania do sakramentów, a u nas hierarchowie chowają głowę w piasek.


Nie powinno ich być. Człowiek ma prawo do apostazji, tak jak ma prawo odrzucić Boga i pójść do Piekła.
Jak pisałem, są także inne metody ratowania ducha.
Inna rzecz, że wiele osób pozostaje w stanie ekskomuniki "automatycznej".

Mnie interesuje, jaka jest "wypadkowa" tych metod. Czyli konkretnie, czy lepiej (z uwagi na zbawienie czy ratunek ducha) dla heretyka jest wymieść go z Kościoła czy też nie? Wiadomo, że każdy przypadek jest inny i od każdej zasady są wyjątki, ale czy można dojść do jakiegoś ogólnego zalecenia w tej sprawie?
Ewentualnie jak to wygląda z perspektywy heretyka? Czy lepiej (w rozumieniu jak wyżej) dla heretyka jest odejść z Kościoła czy też nie?

Jak pisałeś, kazda sytuacja jest inna.
Ekskomunikę (poza "automatyczną") orzeka się najczęściej gdy sprawa ma wymiar wspólnotowy (zgorszenie), w przeciwnym wypadku zwykle usiłuje się zastosować łagodniejsze środki.

Nie wiem jak to jest ze strony kogoś kto popełnia grzech. Myślę że lepiej wiedzieć że się jest poza Kościołem, niż "mysleć że się jest".
Tak poradziłem jednej z bliskich mi osób - w efekcie odeszła od Kościoła, była jakiś czas ateistą, potem jakiś czas baptystą. A teraz wraca do Kościoła, powoli ale świadomie.
Ale bywa też tak że odchodzący stacza się całkowicie. Ja uniwersalnej recepty nie znam.

Ja również, dlatego uważam, że wymiatanie innych jest ryzykowne. Przypomina się przypowieść o wyrywaniu chwastów ze świeżego zasiewu - istnieje duże ryzyko, że razem z chwastami wyrwane zostanie również zboże.