"a ja mam jeszcze pytanie:) mieszkam sama, więc kiedy przychodzi do mnie chlopak to popelniamy grzech? bo piszecie, ze stwarzanie okazji do grzechu jest grzechem ,a taka okazja jest skoro kazdego dnia spędzamy kilka godzin tylko w swoim towarzystwie."
to zależy od tego co robicie razem

No właśnie - tu wychodzi głupota takiego założenia.

Boże, przecież czasami spędzam z moją dziewczyną kilka godzin dziennie: gramy sobie w coś u niej, obejrzymy jakiś film.

Toż ja cały czas, biedny nieświadomy, żyję w grzechu

Bzdura...

ToMu, uwazam, ze Twoja ironia jest zupelnie nie na miejscu, bo nie mowimy tutaj o przebywaniu razem dwojga kochajacych sie ludzi, tylko o wspolnym zamieszkaniu przed slubem, a to jest dosc istotna roznica.

ToMu, Pedziwiatr ma racje, rozmydlanie tematu do niczego nie prowadzi.
Mozna na wszelkie sposoby zagluszac wlasne sumienie, ale pytanie, jakie sa tego pozniejsze skutki.

To, co piszę, odnosi się także do wspólnego mieszkania chłopaka z dziewczyną przed ślubem.

Bo przecież absurdem jest zakładanie od razu, że na pewno nie zachowują wstrzemięźliwości - a tak właśnie to wygląda, skoro księża z założenia odmawiają, jak widać, rozgrzeszenia na hasło "mieszkam z dziewczyną, ale jeszcze nie jesteśmy po ślubie".

ToMu, ja w to nie wierze, iz ksieza odmawiaja rozgrzeszenia mieszkajacym ze soba mlodym ludziom. Przyczyna jest inna ale nie kazdy chce sie do tego przyznac.
Rozwazmy podobna sytuacje. Twoj ojciec wyjezdza w delegacje z grupa osob, sa w niej kobiety. Tato oznajmia, ze bedzie nocowal w jednym pokoju z kolezanka. Jak zareaguje mama albo i Ty?
Tato bedzie sie tlumaczyl, ze to tylko kolezanka, i do niczego nie dojdzie. Wiec pytanie jest, czy powinien cos takiego robic?

A na jakiej podstawie tak uważasz Ja bazuję na tym temacie.
Wiesz, dla mnie głupotą byłoby pójście do spowiedzi, żeby z założenia kłamać przy spowiedzi. To jest bzdura. Jak ktoś idzie, mówi prawdę - a widać, że niektórzy księża mają bujną wyobraźnię i z dla nich mieszkanie z dziewczyną = okazja do grzechu = na pewno prawie grzech = nie dajemy rozgrzeszenia.

ToMu, nie zakladam, ze ktos nie mowi prawdy ksiedzu przy spowiedzi ale nie mozesz tez ksiedza podejrzewac o to, ze nie jest kompetentny i nie wie czym jest Sakrament Pokuty.
Raczej ludzie na forum tworza rozne tematy by wywolac dyskusje i nie zawsze to, o czym pisza laczy sie z cala prawda.

Moment, moment. Ja tu czegoś nie rozumiem. Dlaczego obie strony dyskusji za wszelką cenę chcą przeforsować swoje zdanie?

Ja osobiście nie chciałabym mieszkać z narzeczonym przed ślubem. Mam jednak przyjaciół, którzy niejako nie mieli innej możliwości. I wiecie co... oni nawet się nie całowali namiętnie aż do ślubu. Nietypowe, nie?

Wydaje mi się, że cały problem w tym "niemieszkaniu" polega na dwóch sprawach (chyba że coś pominęłam ) :
1) wystawianie się na pokusy,
2) gorszenie innych

Jeśli ktoś jest siebie na tyle pewien, że wie iż choćby nie wiem co nie ulegnie owej pokusie, to czemu ma razem nie mieszkać? A jeśli dodatkowo podejmuje się wziąć odpowiedzialnośc za zgorszenia, które w ten sposób powstaną, to też proszę bardzo.

A dlaczego ja nie chcę mieszkać przed ślubem? Bo nie jesteśmy małżeństwem. Zakładając wspólne mieszkanie przed ślubem możnaby się zacząć zastanawiać, co zmieni ślub? Tylko to, że będziemy mogli współżyć? To trochę mało jak dla mnie Bo tak naprawdę wspólna codzienność (łącznie z gotowaniem, praniem, sprzątaniem ) to urok małżeństwa Podejmując się wspólnego mieszkania pozbawiam się odkrywania tych uroków po ślubie, bo wszystko już wiem.
I, tak jak napisałam wcześniej, nie jestem w stanie zapewnić siebie i narzeczonego, że nie będzie pokus i że w jakiś sposób im nie ulegnę. Ja naprawdę wolę spać spokojnie

Pozdrawiam

Rozalko, uwazasz, ze zyje na tym swiecie czlowiek, ktory moze byc pewien, ze nie ulegnie pokusie?
Rozmawiamy w tym watku o ogole ludzi a nie wyjatkach.

Lucyno, nie sądze tak. Zdanie: Jeśli ktoś jest siebie na tyle pewien, że wie iż choćby nie wiem co nie ulegnie owej pokusie, to czemu ma razem nie mieszkać? było nieco ironiczne. Ale może znajdzie się ktoś taki? Ja takich ludzi znam. Mam tu na myśli pokusy dotyczące tej nieszczęsnej nieczystości.

Mogę. Właśnie to robię. Skoro niektórych księży tok myślenia jest taki, jak wskazałem wyżej - to jak inaczej to nazwać, jak niekompetencją


Eh... Ludzie powinni zająć się sobą, a nie "gorszyć się" tym, co robią inni, zaglądając im w życie prywatne. Co - podglądają, że wiedzą że to robią, że się gorszą

Lucyno zapraszam do Dublina - Polska Parafia przy Halston Street.
NIE DOSTANIESZ rozgrzeszenia jezeli mieszkasz z chlopakiem. Jakby tego bylo malo, co niedziela o tym mowia na kazaniach.
A swoja droga to paranoja- no bo jezeli np. grzesze z dziewczyna i powiem ze znam juz date slubu, to rozgrzeszenie bedzie, natomiast, jezeli TYLKO bede mieszkal z nia, nawet jezeli nie zgrzesze, to rozgrzeszenia nie bedzie- poniewaz stwarzamy sobie okazje do grzechu!
I nikogo nie obchodzi czy wspolzyjemy- czlowiek jest skazany z gory na przegrana
Dlatego pytalem co mam zrobic w mojej sytuacji.
Wspomniani ksieza mysla ze wszyscy mieszkaja w Dublinie, gdzie mieszkan jest sporo, ale czesc ludzi (jak ja) dojezdza na msze z mniejszych miasteczek, gdzie takich warunkow nie ma.
Moim zdaniem niektorym duchownym przydalby sie obowiazkowy miesiac zycia wsrod wiernych incognito- byc moze wtedy poznaliby realia.

I co Na moje wychodzi.

Księża są pełni teorii i ludzie nieszczęśliwi wychodzą z konfesjonału bez rozgrzeszenia, bo taki nie pomyśli w sutannie żeby nie kierować się stereotypem

Krzyszofie, ilu ksiezy jest w Waszej parafii i z jakiego sa zgromadzenia?

ToMu, nie uogolniaj, jeden worek dla wszystkich, to nie metoda zdrowej krytyki.