Ja nie potrafię udawać kogoś innego - nawet w "necie" z szacunku dla prawdy, która jest taka jaka jest a nie okazuje się prawdą dopiero jak sie wyda, żę się oszukuje.
A na tym forum jak nas traktujesz?


Ja nie jestem naiwny - ja jestem beznadziejnie naiwny, naiwny do kwadratu, moja naiwność przerasta wszystkie naiwności tego świata. Tyle razy już się "przejechałem" na tej swojej naiwności i nic - nie oduczyłem się - może ktoś z forumowiczów zna metodę jak przestać być naiwnym.


Chyba nie mówisz o sobie . Ja np. nikogo nie potępiam za to, że jest jaki jest(chociaż to co robi nazywam wg swojego rozeznania - "po imieniu").


Np. napisze - "ukradłem samochód" - ktoś ma prawo wnioskować, że jestem złodziejem - wiem, że jest to "płytkie" wnioskowanie, nie zna okoliczności ale przecież mogę je podać w odpowiedzi dla wyjaśnienia.


Ooooo, myślę, że wszyscy jesteśmy ciekawi tych 95%(tylko bez szczegółów "technicznych").


Wywnioskowałem to z "i w dodatku stereotypowego"



Ciężko napisać w Boga nie wierzę - łatwiej napisać "w bożków" - prawda?.


Miłości nie znajduje sie tylko w związku tzn. w realacji do drugiego człowieka - można ją odnaleźć w relacji do Boga - ale oczywiście czuję, że mnie wyśmiejesz po takim stwierdzeniu.

Ja nie kwestionuje popędu seksualnego - to dobrze, że się przyciagamy do siebie(mężczyzna i kobieta) - że mężczyzna dostrzega piękno kobiety, kobieta widzi "coś tam mężczyzny- nie wiem, niech dziewczyny cos napiszą " Trzeba tylko na tym popędem zapanować i właściwie go ukierunkować - właśnie w kierunku miłości.
"napędza na seksy" - nie podoba mi się to określenie, wolę być podmiotem w działaniu a nie być przez coś napędzany.



No ale właśnie to jest to ofiarowywanie siebie drugiemu - to troszczenie się, opiekowanie, pomaganie - oddawanie siebie drugiemu, chodzi o to, żeby siebie oddać drugiemu również w tej sferze seksualnej - i tu niektórzy mają wewnętrzne pragnienie oddania się tylko tej jednej kochanej osobie - nie rozumiem dlaczego nie możesz usznanować takiej postawy, może nie zrozumieć ale przynajmniej uszanować.


Po prostu tak to wygląda z mojej subiektywnej perspektywy.


Wiesz, może jakoś selekcjonujesz te dziewczyny ale w jeden wieczór czy nawet dwa, trzy - nie jesteś w stanie poznać osoby. Stąd one w jakimś sensie są przypadkowe.


Z tego co piszesz, to nie widzę powodu abyś musiał jakoś szczególnie się powstrzymywać do seksu jak się zakochasz.


Chodzi o to, że niektórzy chcą być najbardziej razem, najbardziej intymnie z tą jedną osobą, którą kochają, żeby ją w ten sposób wyróżnić. Pomijam ponownie fakt, że to bycie "najbardziej razem" wiąże się z potencjalnym rodzicielstwem.


Aaaa czyli dzielisz dziewczyny na te "łatwe" z klubów i mniej łatwe, które do klubów nie chodzą - pytanie jest takie - czy te "trudne" będą chciały wiązać sie z kimś kto chodzi "na seksy" do klubów. Do tego w tej relacji chłopak-dziewczyna podczas "seksa" to nie wiadomo tak naprawdę kto jest "łatwy". Przez te "trudne" dziewczyny możesz być właśnie określany jako "łatwy" - bez urazy.


Wybacz ale jakoś wcześniej nie wspominałeś o kolacjach i wycieczkach.

Heh, wybacz ale dla mnie slub nie jest zadna gwarancja na przyszlosc. Ja nie jestem pewna ,ze mi odbije za 30 lat i nie jestem pewna ,ze odbije mojemu mezowi. Teraz jestem pewna,ze mnie kocha, ze chce ze mna byc- jak juz pisales trzeba kogos dobrze poznac zeby powiedziec "kocham Cie, chce z Toba byc..". Hmm, przed Bogiem moge tylko przysiegac ,ze go nie zostawie i bede wypelniac swoje malzenskie obowiazki- nic wiecej. Slub nie jest dla mnie niczym innym. Moj dziadek zostawil moja babcie po 4 latach malzenstwa. Hmm, kto by pomyslal,ze w wieku ponad 65 lat bedzie mu (dziadkowi) sie chcialo szalec i rozwodzic?
Piszesz jakies abstrakcyjne rzeczy o ksiezach , zadajesz jakies teoretyczne pytania. Tak naprawde ciagle patrzycie przez pryzmat slubu.
Tak jakby to byla jakas gwarancja ,ze mnie facet nie zostawi.. Tak nie jest..
Gdyby tak bylo to wyszlabym za maz za jakiegos super bogatego goscia, bylabym ustawiona na cale zycie, nie uczylabym sie, nie konczylabym szkoly, tylko liczyla,ze gosc mnie nie zostawi bo przeciez slub mam. Kretynstwio!!
(Pomijam juz poczucie wlasnej wartosci (edukacja)).
No i ponownie powiem, pytasz mnie o wiare.
Gdybym byla tak bardzo wierzaca osoba jak Ty , broniac swoich racji to przeczytalabym na Twoim miejscu 1000 razy Biblie i przyznala mi racje. Bo w niej nie ma ani slowa o wspolzyciu przed slubem.
W wielu kwestiach sie nie zgadzam z Kosciolem.

Przemo , ale Ty nie masz pewnosci ,ze zrezygnujesz z seksu dla osoby, ktora pokochasz..
Wiesz, znam osoby, ktore mowily "Jak bede chcial to rzuce palenie".
Znam osoby, ktore mowia " pale papierosy tak troszke".
A ja pytam " a w ciazy sie jest czy jest sie tak troszke"?

Dlatego nie wiem na jakiej podstawie uwazasz,ze bedziesz ok w stosunku do przyszlej zony.

W jakim sensie może wam odbić? Zostawisz męża, zdradzisz - co masz na myśli?
Bo z drugiej strony piszesz, że przed Bogiem możesz przysiąc, że go nie zostawisz - a jak Ci odbije - to zostawisz? Bo nie bardzo rozumiem


Bo to "dla nas" jest ważne - obiecuję komuś, daje swoje słowo - a świadkiem tego jest Bóg. To jest decyzja - moja, nasza - na całe życie.
I dla mnie jest to gwarancja - gwarancja zaufania, miłości, mam się zamartwiać co będzie za 30 lat, może mnie zostawi? Jeżeli mu ufam, wierzę jego słowu - zatem na dzień dzisiejszy jest to dla mnie gwarancja.


A miłość? Z tego wnioskuje, że dla Ciebie od miłości ważniejsza jest pewność, że ta osoba z którą się zwiążesz Nie zostawi Ciebie (z Twoich słów wynika, że nie wiążesz się z kimś dla kasy tylko z tego względu, że nie masz pewności, że cie nie zostawi, a jakbyś miala taką pewność - teoretycznie - związałabyś się z takim facetem?)



Ile razy sama przeczytałaś Biblię, że wiesz iż takich słów tam nie ma? Mam wrażenie, że uważasz się za nieomylną osobę, wszyscy mają Ci tylko przyklaskiwać i przyznawać rację Bo Ty na ich miejscu na bank byś tak zrobila...

W zasadzie Asienkka odpisała za mnie i się z nią zgadzam.

Karola, chciałem tylko napisać, że mylnie mnie zrozumiałaś, że ślub jest jedyną gwarancją. Potrzeba miłości, dojrzałości, odpowiedzialnosci... i bardzo dużego wysiłku. Ślub, to pewna decyzja (nieodwołalna), ale nie ma tak łatwo, że po ślubie to już nie trzeba nic robić/starać się, bo i tak bedzie dobrze. Nia napisałem tak! Bo tak nie myślę!



Bardziej wierzyć, mniej wierzyć... hmmm.
W każdym razie, przyznam się, że nie przeczytałem nigdy całego Pisma Świętego, a co dopiero 1000 razy. Z tego prostego powodu nie przyznam Ci racji A Ty ile razy przeczytałaś?

Ale to nie jest wina Kościoła - trzeba zauważyć, że przeciwko temu co głosi Kościół np. w dziedzinie seksualności głoszona jest w mediach, w prasie teoria przeciwna - że trzeba czerpać z życia ile się da; poglądy Kościoła są wyśmiewane, żeby nie powiedzieć wyszydzane - nie dziwne więc, że młodzi ludzie są zdezorientowani - z jednej strony "kolorowy świat" - z drugiej wyśmiewane, jawiące sie jako mało atrakcyjne nauczanie Kościoła.


Od tego jest katacheza moim zdaniem, co do "nóg i spódnic" - problem czysto praktyczny - chodzi o to, żeby się nie rozpraszać podczas Mszy Św.


Jednym słowem - "moje widzimisię". Ale poważnie - to są bardzo subiektywne kryteria.

A czy wiesz, że Kościół tworzymy wszyscy razem i że jesteś za Niego odpowiedzialna w jakimś stopniu. Wygląda to jakbyś jedną nogą stała na zewnątrz Kościoła a jedną wewnątrz. Mam nadzieję, że przyjdzie czas, że postawisz obie nogi w Kościele - przynajmniej staraj się tego kategorycznie nie wykluczać - będzie łatwiej wrócić .

Pisałem ci już, że Ślub to jest sakrament - czyli związana jest z nim łaska od Boga - wygląda mi na to jakbyś w tą łaskę za bardzo nie wierzyła a bardziej ufała temu co samej Ci się wydaje. To jest tak jak z Komunią Św. - żeby ją przyjąć trzeba iść do spowiedzi - tak jak, żeby współżyć nazwijmy to brzydko "legalnie" trzeba wziąć ślub - nie można oczywiście brać ślubu tylko dla współżycia. Właściwie dla wierzącego najważniejszą cześcia wesela powinien być właśnie ślub - reszta zabawa - też ważna ale mniej.



Wdzisz i tutaj ujawnia się właśnie ta ważność małżeństwa - tej uważanej przez Ciebie "drobnej formalności". Dopóki nie zawarliście małżeństwa on w pewnym sensie miałby prawo tak powiedzieć - "idź jeszcze nie jest za późno nie jesteśmy zwiazani żadną przysięgą, znajdź sobie kogoś innego - ułóż sobie normalne szczęśliwe życie" a gdyby było małżeństwo - powiedzenie tego byłoby oczywiście możliwe ale moim zdaniem znacznie trudniejsze - bo przysięgałaś przed Bogiem - w zdrowiu i chorobie - jak wiec mam Cię namawiać do zerwania tej przysięgi - mnie by to nie przeszlo przez gardło.

Przecież nie oceniam Cię, nie nakazuje Ci - natychmiast i bezwarunkowo przestań współżyć bo ogień piekielny Cię pochłonie...
Napisze tylko tyle, że miałem w swoim życiu również taki okres jak Ty, że nauka Kościoła wydawała mi się zbyt trudna, że Kościół powienien trochę "poluzować" i po czasie stwierdziłem, że nie miałem racji i w tym troszkę znienawidzonym Kościele odnalazłem Boga.

Ale Karolino przecież to jest sakrament, to nie jest taka zwykła przysięga - wierzysz w ogóle w sakramenty - mają one dla Ciebie jakiekolwiek znaczenie, przytoczę definicję sakramentu - pozostawiam to Twojemu rozważeniu.
Według Katechizmu Kościoła katolickiego "Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże. Obrzędy widzialne, w których celebruje się sakramenty, oznaczają i urzeczywistniają łaski właściwe każdemu sakramentowi. Przynoszą one owoc w tych, którzy je przyjmują z odpowiednią dyspozycją"

Gdy piszesz, że nie wiesz czy za 30 lat Ci " nie odbije" - to po prostu nie wierzysz w moc tego sakramentu, nie ufasz Bogu. Bóg jest na drugim planie.

Trochę źle się wyraziłem - nie chodziło mi o to czy sobie wyobraża - tylko czy dopuszcza taka możliwość, że może być szczęśliwa bez seksu. Nie widzę też powodu dlaczego małżeństwo miałby sobie odmawiać seksu. Jeżeli chodzi o narzeczonych - tak widzę te powody, pisałem już o nich.


Ciekawa koncepcja - ale nie "czuję się na siłach" aby pociagnąć ten wątek. Trzeba by się spytać jakiegoś mądrego księdza - Karolina to może być zadanie dla Ciebie - chyba, że już kompletnie się usztywniłaś w swoich poglądach i nic nie jest w stanie ich zmienić.



Na pewno jedyną - bo dwa razy ślubu kościelnego nie zawrzesz.

tematem tutaj jest współżycie przed slubem.Jego zalety są takie że para zanim wstapi w związek na całe zycie pozna sie pod wzgledem seksualnym ,a wadą wspołzycia przed slubem jest to że zrobili to przed ślubem .Jeżeli wspołzycie przed slubem jest takim złem niszczącym człoweka i rodziny, to dlaczego nie zakazac tego prawnie i np .osoby ktore dopusciły sie tego czynu karac mandatem, albo kamionowac tak jak było to kiedyś.Nierozumiem dlaczego państwo miało by tolerowac taką zbrodnie przeciwko ludzkiemu sumieniu i zdrowiu jak wsółżycie przed ślubem?A tak na marginesie ,uważam że seks ważniejszy jest od miłości ,bo bez miłości ludzie na świat przychodzą a bez seksu juz nie.W tym kontekście trzeba patrzec na seks ,a nie tylko jako przyjemność ,młodzi ludzie muszą sie seksualnie dobrac do spełnienia swego powołania ,do spełnienia swej misji ,bo inaczej nie będą sie rodzic dzieci albo bedą sie rodzic nieszczesliwe bo rodzice nie bedą robic tego ze soba ,bo im seks niebedzie sprawiał przyjemości ,bo sie niedobrali.Seks musi sprawiac przyjemność ,jeżeli seks stanie sie nieprzyjemny to czeka nas wymarcie .

Inny - Logikę Twojego tekstu tłumaczę jedynie późną porą.
Poniższego również:

Co to znaczy "się nie dobrali"? Różnica temperamentów? Czy w takiej sytuacji seks nie sprawia przyjemności? Mógłbyś to rozwinąć?
To nie zaczepka - temat "niedobrania seksualnego" jest mi obcy i chętnie o tym poczytam: co to znaczy i w jaki sposób współżycie przed ślubem ten problem rozwiązuje. Zwłaszcza będę wdzięczny za analizę przypadku: "kochamy się, właściwie jesteśmy dla siebie stworzeni, nie wyobrażamy bez siebie życia ale jesteśmy niedobrani seksualnie więc się rozstajemy".

Bo nie ma. Przewertuj ten temat, chyba wszystkie cytaty zostały obalone faktem, iż mogą być i są inaczej interpretowane niż robi to kościół. A skoro coś może mieć wiele interpretacji to pewnym nie jest.

Nawet słowa księdza podawałem, który mówi, że w Biblii konkretnie o tym nie ma.

To wszystko wyjaśnia. Dziwaczny punkt widzenia.
Ale można i tak.

Też chciałbym, żebyś odniósł się do przypadku, który podał Krzysztof_J. Ale skoro dla Ciebie seks jest ważniejszy od miłości, to w sumie nie ma o czym gadać.

A ja nie widzę powodów, dla których dwoje kochających się ludzi, pewnych swojego uczucia (pewnych na tyle, na ile w ogóle w życiu można być czegoś pewnym), miałoby sobie odmawiać seksu. Jeżeli chodzi o przygodne znajomości, to widzę takie powody.

Zasadnicza różnica pomiędzy nami polega więc na tym, że ja uzależniam "zielone światło" dla współżycia od nieformalnej siły uczucia między dwojgiem ludzi, a Ty uzależniasz to "zielone światło" od zawarcia formalnego związku. Oczywiście w wielu wypadkach zawarcie formalnego związku jest wyrazem siły uczucia, ale jest to zależność o charakterze statystycznym. Nie można na jej bazie wnioskować, że każde małżeństwo oparte jest na miłości, ani że żaden związek nieformalny na miłości oparty nie jest.

Zasadniczo zgadzam się z tym, co napisał SweetChild.
Ale właśnie... ludzie pewni swego uczucia zazwyczaj nie powinni mieć oporów przed zawarciem małżeństwa (mówimy tu o tych, którzy należą do Kościoła - nie tylko formalnie).

Ktoś powie - najpierw studia, później ślub, praca, dziecko - ale dlaczego taki porządek? Czy ślub tak wiele zmienia zewnętrznie? Tzn. że od tej pory trzeba mieszkać razem, trzeba się samodzielnie utrzymywać itd?

Hmm, sadzilam ,ze zrozumiesz. Widocznie nie masz pojecia jeszcze o zyciu. Pisalam juz ,ze moj dziadek zostawil moja babcie po 40 latach malzenstwa. Myslisz,ze ona wiedziala o tym biorac z nim slub? Byla go pewna i przysiegala przed Bogiem.
Pisze tu o tym,ze slub nie moze byc gwarancja na opuszczenie drugiej osoby, dlatego slub nie bedzie dla mnie gwarancja.
Moge tylko wierzyc w to,ze poznalam swojego chlopaka na tyle,ze spedze z nim reszte zycia.. Ale nigdy nic nie wiadomo.




No i teraz po czesci masz racje. Bo ja biorac z nim slub rowniez mam nadzieje,ze mnie nie zostawi i rowniez bede przysiegac przed Bogiem ale..
Nie masz pewnosci ,ze Cie nie zostawi.
Jest masa takich malzenstw, ktore sie rozwodza, separuja..
Przykro mi ale wlansie tak jest i slub nigdy nie bedzie go konca Twoja gwarancja.




HEheh, przeczytaj co napisalas,a pozniej sie zastanow czy chcialas to napisac!!
Dla mnie wazna jest milosc dlatego za niego wyjde ale nigdy sie nie ma gwarancji ,ze mnie on zostawi.
Bardzo wierze,ze sie z nim zestarzeje ale jak juz mowilam slub to nie gwarancja.
Piszac o gosciu z kasa i odpowiadajac na Twoje pytanie. Wiesz co? Sadzilam,ze jestes madrzejszy. Moje slowo "kretynstwo" mowi samo za siebie. Pomysl czasem..






Myslisz sie, jestem omylna ale wasze argumeny staja sie coraz plytsze i niby trzymacie sie swoich racji ,a tak naprawde szukacie dziury w calym.
Bo ja pisze do ARC,ze generalnie on uwaza,ze ..... tak jakby ... (gosc z kasa) ,a Ty juz przekladasz to do mnie...Mimo tego ,ze ja pisalam to do Arca. I mam nadzieje,ze chociaz on wie o co mi chodzilo

A Biblie przeczytalam cala. Nie koniecznie 1000 razy , ale przeczyylam kilkanascie artykulow nt seksu przed slubem. ( i teraz tu moge wstawic odpowiedz Mrocznego bo w 100% ma racje).
Dlatego pytam czy jestescie pewni swojego ,ze sie tak wypowiadacie.

Na katecheze sie nie chodzi sie z rodzicami.
A wspolzycie 15, 16 latkow wynika z wychowania rodzicow.
To nie wina Kosciola- dobrze napisales.



Sadze,ze Kosciol "wypchal" jedna moja noge tylko za wspolzycie.
Dlatego wroce jak wyjde za maz.
No i dla mnie to znowu glupota.
Bo ja nie zmieniam nic poza slubem.
Wciaz jestem ok, wciaz kocham jedyna osobe, i wciaz jestem tylko z jednym.




No ale z waszej odpowiedzi wynika,ze slub to tylko przepustka do wspolzycia. A dlaczego skoro ja kocham tego jedynego i wiem,ze z nim bede? Slub jest dla mnie tylko przysciega przed Boiem i jego Blogoslawienstwem.
Napiszesz, ze teraz nie mam blogoslawienstwa wiec ..
Hmm, ale ja gleboko wierze, ze mam..
Ze Bog mnie nie przekresla.. Bo wie co czuje, wie co robie, wie jaka jestem.





Oczywiscie masz racje. No moglby tak wlansie powiedziec, ale znam go i wiem,ze on by to powiedzial nawet po slubie, znam tez siebie i wiem,ze nie zostawilabym go nigdy.
Ponad to nie biore slubu za 20 lat, sadze, ze taka sytuacja do slubu sie nie wydarzy, ale jak wiadomo wszystko jest mozliwe.
Umarl mi kolega w marcu. Potracily go 2 samochody i zmarl.
Rok starszy ode mnie..
Nikt sie tego nie spowiedziewal, a zycie wciaz jest wielka tajemnica.
Nie bede sie tu rozpisywac ale wlasnie smierc Kuby wiele mnie nauczyla, i moze dlatego tak trudno jest mi zrozumiec wasze argumenty.
Nawet nie wiesz jakie to przykre kiedy idziesz na mecz i chcesz zadzwonic do Kuby zeby szedl z nami , po czym przypominasz sobie co sie stalo..
Ja nigdy nie zostawie swojego chlopaka/meza.
Zostalam tak wychowana, moja milosc jest wielka.


Przecież nie oceniam Cię, nie nakazuje Ci - natychmiast i bezwarunkowo przestań współżyć bo ogień piekielny Cię pochłonie...
Napisze tylko tyle, że miałem w swoim życiu również taki okres jak Ty, że nauka Kościoła wydawała mi się zbyt trudna, że Kościół powienien trochę "poluzować" i po czasie stwierdziłem, że nie miałem racji i w tym troszkę znienawidzonym Kościele odnalazłem Boga.[/quote]

To chyba nie jest odp P





Bog postanowil o smierci Kuby (dobrego , wierzacego czlowieka), wiec dlaczego mialby nie zadecydowac, ze moja drogi z moim mezczyzna sie rozejda?
Po 2 znasz malzenstwa, ktore rozeszly sie po slubie Koscielnym?
Jesli tak to masz odp na swoje pytanie