Drogi/ droga Elbrus,
Wiem, że pewnie chcesz dobrze, a z moich dwóch postów nie wyczytasz wszystkiego na temat mojego życia. Ten problem omawiałam setki razy z moim spowiednikiem, i uwierz, że nie jedną próbę ratowania tego, co powinnam ratować podejmowałam. Mój spowiednik jednak nigdy nie był tak pewny tego, że da się w tej sytuacji wszystko uratować, jak Ty. Zapewne dlatego, że wie na mój temat dużo więcej niż Ty po przeczytaniu dwóch postów. Proponuję więc nie dyskutować na tematy poboczne, a właściwe dla tej dyskusji - czyli czystości przedmałżeńskiej.

Jeśli takaś przeszkoda istniała przed ślubem, to nie wiadomo jak sprawa wygląda z jego ważnością.W pewnym radiu słuchałem audycji nt. seksu (nie pamiętam, jaki był temat przewodni).
Do radia zadzwoniła pewna starsza słuchaczka.
Zwierzyła się, że jej mąż cierpi na przedwczesny wytrysk - wystarczy mu kilka sekund i już po wszystkim.
Ona tak żyła kilkadziesiąt lat!

Niestety ludzie nie wiedzą, że z chorobami udawać się należy po pomoc do lekarza,
a nie wmawiać sobie, że to jest jakiś zesłany przez Boga krzyż,
który należy dźwigać z godnością i bez narzekania aż do śmierci.
To jest dopiero przygnębiające...

Robiłas to samodzielnie, jak rozumiem?Nie każdy spowiednik musi się znać na wszystkich aspektach duszy i ciała człowieka.
Podejrzewam, że zdarzają się czasem egzorcyści (lub przypuśćmy, że tacy mogą być),
którzy wbrew powszechnej praktyce zabraniają wiernym udawania się ze swoimi problemami do lekarzy specjalistów,
ale to wcale nie oznacza, że chorobę psychiczną leczy się dzięki egzorcyzmom.

Twój spowiednik, jak każdy człowiek, może się mylić w sprawach,
w których nie ma dostatecznych kompetencji, wiedzy, doświadczenia lub szczęścia
(bo każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie).
Twój spowiednik prawdopodobnie nie jest dyplomowanym psychologiem-seksuologiem
(chociażby uzyskanym na katolickiej uczelni), czy tak?

Twój spowiednik, jak każdy człowiek, może się mylić w sprawach,
w których nie ma dostatecznych kompetencji, wiedzy, doświadczenia lub szczęścia
(bo każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie).
Twój spowiednik prawdopodobnie nie jest dyplomowanym psychologiem-seksuologiem
(chociażby uzyskanym na katolickiej uczelni), czy tak?[/quote]
Twój ostatni post, niestety obnaża wszystko. Ja szczerze mówiąc nie wiem czy mój spowiednik jest wystarczająco kompetentny i wyedukowany, spowiadam się przed Bogiem a nie księdzem i chyba o to w tym chodzi. Nie napisałam też, ze nigdy nie korzystał z pomocy specjalistów ani, że on mi tego nie doradzał. Ale Ty wiesz wszytko, albo po prostu czytasz, to co chcesz przeczytać. Po przeczytanych kilku postach od osoby, której w ogóle nie znasz - wiesz WSZYSTKO na temat autorki tych postów i niedokształcenia jej spowiednika. Wybacz, ale dalej nie będę dyskutować z Tobą na tak żenującym poziomie.

Nie jest to odkrywcze ale wygląda na to, że popełniłaś błąd na początku przez to, że nie powiedziałaś mężowi o swoich problemach. Rozumiem, że mogło to wynikać z pewnej niewiedzy. Teraz niestety problem urósł tak bardzo, że ciężko pewnie nawet wyobrazić sobie, aby dziś o wszystkim powiedzieć.

Jednak zgodnie z nauką Kościoła, partnerzy mają obowiązek dbać o udane życie seksualne. Nie mówiąc nic mężowi, tym samym zabrałaś mu możliwość podjęcia realnej próby zadbania o tę sferę życia.

Sprawa jest niezwykle trudna i delikatna.

Napisałaś, że rozmawiałaś o tym ze spowiednikiem ale nie napisałaś, że rozmawiałaś z ekspertem w tej dziedzinie (którym Twój spowiednik może być a może nie być). Elbrus jedynie zwrócił na to uwagę. Nie rozumiem zatem, dlaczego jego wypowiedź wydała Ci się w jakimś stopnia obraźliwa.

A warto to wiedzieć,
bo można zasięgać się rady księdza w sprawach wiary,
a ten okaże się niekompetentny nawet w tak podstawowej dziedzinie.
Bezgraniczne zaufanie czasem może być szkodliwe.Czy Bóg doradza ci w sprawach zdrowotnych?Niczego nie twierdziłem, a zadałem przecież pytanie, a ty się od razu obrażasz.
Niepotrzebnie.

Witam.
Ja myśle, że czystość przedmałżeńska już zanika. Moim zdaniem bardzo dobrze. Wśród znajomych nie spotkałem pary, która nie kochała się przed ślubem.
Ja także, chociaż ślub w narzeczoną weżniemy we wrześniu, to kochamy się już prawie rok. Ale nie uważamy, że robimy coś złego, obdarowujemy sie wielką miłością, a ślub będzie tylko uzupełnieniem tego, nic więcej.
Obydwoje uważamy, że nie popełniamy grzechu Bożego, ponieważ dla Boga już jesteśmy małżeństwem, nie zdradzamy siebie nawzajem, nie oszukujemy, nie okłamujemy. We wrześniu weźniemy jedynie ślub dla Państwa (cywilny) i dla kościoła (jak sama nazwa mówi kościelny).
Pozdrawiam.

Kevin. Jeśli nie uznacie tego za grzech i nie wyznacie na spowiedzi przedślubnej weźmiecie ślub w stanie grzechu i przyjmiecie komunię świętokradzką. Przemyślcie to. Wiele par jest czy było w takiej sytuacji jak wy ale czasem trzeba z pokorą przyjąć że nawet jesli tego nie rozumiem, nie dociera do mnie, to wyznam jako grzech bo taka jest nauka Koscioła w którym chce wziąc ślub. Ślub to najwazniejszy moment w waszym życiu, to dzień kiedy otrzymacie wielką łaskę od Boga. Nie popełnijcie błedu...

Brak żalu za grzech czyni spowiedź nieważną, a dokładniej - grzech nie zostaje odpuszczony.

wiem, a czasem może nie być łatwo taki żal w sobie wzbudzić. Ale warto to dokładnie przemyśleć, jest to grzech, bez odpuszczenia go nie można godnie przyjać komunii na własnym ślubie.

Bardzo dobrze A możesz wyjaśnić dlaczego?

W tej sytuacji po co Wam ślub kościelny?
(poza tym skąd wiecie jak Waszą relację widzi Bóg?)

ślub kościelny bierze się dla siebie, a nie dla Kościoła. Po jaką cholerę wam to, skro ślub, jak sam piszesz, już sobie sami wzięliście, zgodnie z waszą religią (nie mylić z katolicką).

Jej mąż nie miał rąk ani języka ?

A to wypada inaczej niż własnym członkiem?
Może i wypada, a nawet trzeba,
ale nie do każdego docierają tak radosne informacje i żyją w niewiedzy raniąc siebie i innych.