nigdy jeszcze nie byłem tak szczęśliwy
jak
gdy widziałem dziecko płaczące ze śmiechu
nigdy jeszcze
fala miłości nie podchodziła do gardła
i dusiła radością
gdy szczęście dziecka odnajdywałem
w jego sarnich oczach
od radości

smutny jestem
gdy widzę dzieci chore na głód
pokaleczone przez dorosłych ojców

smutek mój jest tak wielki
że łez nie starcza na płacz

dzieci nasze
dzwonki świata
dzieci nasze
ptaki lata
a w nich mądrzy my
kreatorzy demokratycznego
szczęśliwego świata

Autorem tych smutnych słów jest Rysiu, mieszkaniec Bieszczad. Ja czytając ten wiersz cieszę się, że są ludzie, którzy mają serce i w to serce się wpatrują.

Dzięki ka-mika za zrozumienie i... poszerzenie horyzontu

a może po to są dzieci zwłaszcza niepełnosprawne, ale każde - uczą kochać bezwarunkowo

Jeżeli ktoś nie umie kochać bezwarunkowo to nie można powiedzieć, że dojrzał do małżeństwa.

a warunki socjalne, a praca? Ciekawe co powiecie, jak sie zderzycie z zeczywistoscia.

Incognito - nikt do niczego nie dojrzal [tu nie ma czasu dokonanego] - kazdy z nas dojrzewa - do bycia w małżenstwie,w kapłanstwie, w rodzinie, do bycia ojcem, matką, dzieckiem również zwłąszcza jak sie zalozy wlasną rodzine wobec starych rodziców

inaczej nikt nigdy by nie założył rodziny, bo jak mozna dojrzec do czegos, czego sie nie zna? nawet do bycia człowiekiem tez sie dojrzewa całe życie

k - a co mamy powiedziec? - pierwsze dziecko urodzilam, gdysmy z mężem studiowali, w drugą ciąże zaszlam, gdy znalazlam pierwszą prace, a mąż jeszcze studiowal, w trzecią - gdy znalazlam drugą pracę, a mąż juz pracowal i studiowal zaocznie teraz mam trzecią pracę trójkę dzieci - i żyjemy dojrzewając do bycia razem ostatnio nawet mąż cos zaczął o czwartym przebąkiwać dotąd sie opieral :D:D

no to tylko cie podziwiac

Elko, to że człowiek ciągle się rozwija, nie przeczy temu że w różnych etapach swojego życia staje się dojrzały do określonych zadań. Jeżeli przyjąć Twoją definicję, że dojrzewanie nie dokonuje się (która moim zdaniem jest błędna), należałoby stwierdzić że człowiek nigdy nie osiąga jakiejkolwiek dojrzałości, a więc i dojrzałość staje się pojęciem któremu nic nie odpowiada - termin dojrzałości przestaje istnieć.
Można dojrzeć do czegoś czego się nie zna, przykładem jest tu choćby współżycie płciowe - aby do niego dojrzeć nie trzeba go zaznać, przygotowanie poprzedza "egzamin". Człowiek nie dojrzewa do bycia człowiekiem - on nim jest od początku. Po prostu przez całe życie uczymy się być lepszymi i bardziej ludzkimi ludźmi

Elko - czy to się ludziom z punktem widzenia k66 podoba, czy nie - Twoja wypowiedź świadczy o tym, że miłość uskrzydla i jak człowiek naprawdę chce, to znajdzie środki aby utrzymać rodzinę.

Oczywiście - nie znaczy to, żeby (za przeproszeniem) robić dzieci ile wlezie i sprawdzać, czy jest się w stanie je utrzymać. Myślenie przede wszystkim.

Polska nie jest krajem mlekiem i miodem płynącym. Ale wydaje mi się, że przy naprawdę dużym zainteresowaniu i chęciach poszukującego pracy, udaje się znaleźć coś, co umożliwia zarobienie na życie.

ale mi sie wypowiedz Eli podobala ( z wyjatkiem tego o tym ze nie ma dojrzewania) - szczerze ja podziwiam.
rzekla glowa rodziny
A tobie juz sie udalo, czy jeszcze nie miales mozliwosci wykazac sie na rynku pracy ?

Póki co, głową żadnej rodziny nie jestem. Ale zamierzam takową założyć.
Czemu ten docinek miał służyć

Na rynku pracy wykazuję się od dwóch lat. Dobrze mi idzie, dzięki za "troskliwość"

To jak juz zalozysz to zycze rowniez powodzenia twojej malzonce , zwlaszcza jak zajdzie w ciaze albo juz bedziecie mieli dzieci. Przyda sie troche szczescia, bo widze jak u mnie w pracy traktuje sie kobiety wracajace z macierzynskich. To i tak robia im lache, ze maja gdzie wrocic bo to panstwowa firma. U prywatnych pracodawcow nie ma tak lekko.

dzięki za miłe słowa

incognito masz rację - ja zastosowalam za duzy skrót myslowy, ale z twoich wcześniejszych słów wyszlo mi, ze bez dojrzalosci nie da sie [nie powinno nawet] zakladac rodziny - i z takim podejsciem sie nie zgadzam
tzn - uwazam je za malo realne
bo jak np zmierzyc te dojrzalosc do bycia w związku malzenskim? zarabianiem pieniedzy? umiejętnoscią rozmawiania? jak?
owszem, im czlowiek bardziej dojrzaly [czyli jaki wg ciebie? ] tym ma wieksze szanse ulozyc sobie dobrze relacje w rodzinie

ale co zrobic, gdy dojrzaly czlowiek poslubi niedojrzalego czlowieka?

ja wychodząc za mąż nie bylam dojrzałą osobą - oboje z męzem uczylismy sie siebie, relacji, dojrzewalismy do bycia wlasnie z tą konkretną osobą - wspolzycia tez sie uczylismy, tez dojrzewalismy do tego, by nie bylo to tylko szukanie przyjemnosci itp ale to "coś" wiecej

a dzieci - jak np dojrzec do tego, ze juz powinny byc w rodzinie? gdyby nie to, że kazde z nich bylo "niezalanowane" przez nas, a przez Boga, pewnie nigdy bym nie dojrzala do tego, by pokonac lęki przed bólem porodu, umiejętnoscią wychowywania itp - pewnie nie mielibysmy dzieci... a tak my niedojrzali - dostalismy dar [potrójny ] i musielismy starac sie mu sprostac - dojrzec do tego, by byc dobrym rodzicem i dobrym malzonkiem będąc rodzicem bo to tez nie jst proste

alem sie rozpisala pewnie dlatego, ze w Wielki Poscie poszcze netowo :D:D

pozdrawiam Was serdecznie

i jeszcze jedno - zbyt malo sie mowi, ze małżeństwo jest sakramentem.... że ilość łąsk, jakie zlewa Bóg, czasem aż przeraża... bo człowiek jest taki niegodny...

Mnie trochę dziwi (a może nie doczytalam), że w odpowiedzi na pytanie Wandy nie znalazło się podstawowe stwierdznie: jeśli nupturienci nie chca mieć dzieci, to zawierany przez nich ślub jest nieważny w KK, gdyż wykluczają oni jeden z celów małżeństwa.

Druga rzecz, jeśli ktoś ma powołanie do małżeństwa, to także do rodzicielstwa. Choć niektórzy dlugo muszą do niego dorastać (np ja).