Witam.
Zastanawiam się co zrobić gdy moi rodzice oddalają się od Boga? Owszem, są katolikami, obchodzimy święta ,ale to moim zdaniem nie wystarczy. Nie chodzą w niedzielę do kościoła, nie przystępują do sakramentu pokuty i pojednania itp.To trochę zakrawa na ateizm, albo przynajmniej bierną postawę wobec Boga. Bardzo mnie to smuci. Bo ja może nie jestem jakąś fanatyczką i idealnym przykładem osoby wierzącej, ale jednak wierzę i jak tylko potrafię staram sie to pokazywać. Martwię się o nich. Bo wydaje mi się że życie z dala od Boga to życie smutne i pozbawione sensu. Dlaczego oni nie myślą perspektywicznie?? A co z życiem wiecznym??Moim zdaniem jakiekolwiek ich sprzeczki czy kłopoty byłyby łagodniejsze gdyby byli oni bliżej Boga.
Bardzo podoba mi sie dom i rodzina mojej koleżanki. Jej rodzice nie wyobrażają sobie życia bez niedzielnej mszy, uczestniczą w oazie rodzin, wyjeżdżają na rekolekcje. I wcale nie jest to rodzina przesadnie wierzących ludzi, "sztywnych" i bardzo konserwatywnych.
Nie wiem co mogłabym zrobić...Niejednokrotnie mama mówiła że zacznie chodzić z tatą do kościoła w niedziele, ale zawsze tłumaczy się zmęczeniem. Dla mnie to nie jest żadne wytłumaczenie. Bo kościół ma w zanadrzu tyle mszy o różnych porach że na pewno coś by dla siebie znaleźli. I byłby to pierwszy krok ku Bogu.
Jeśli macie jakieś rady to proszę piszcie.
Pozdrawiam.

rozumiem Twój problem, bo ja byłem wprowadzony do KK przez moich Dziadków (mieszkających na drugim końcu Polski, czyli na codzień nieobecnych), podczs gdy moi Rodzice w ogóle nie chodzii do kościoła, nie maja nawet ślubu kościelnego. Praktycznie odkad pamiętam, to chodzięm sam na msze i na lekcje religii i czułem sie z tego powodu fatalnie. Tym bardziej, że katechetka oraz niektórzy spowiednicy stwarzali wokół tego faktu taką atmosferę, jakby to była moja wina.

Mam wielki żal do Koscioła, że w tej sytuacji nie uzyskałem szczególnego wsparcia, a raczej byłem dodatkowo dołowany.

Jeśłi chodzi o postawe Twoich rodziców, to moge Ci powiedzieć ze swych obserwacji, co dość często powoduje nagły zwrot rodziców ku Bogu i kościołowi. Dzieje sie tak zwykle, gdy dziecko odchodzi od Kościoła Katolickiego. Znam wielu protestantów, byłych katolików i wielu z nich potwierdza, że ich obojetni na kościół rodzice zaczęli być bardzo pobożni, gdy oni odeszli z KK. Tak było np. z moja teściową.

Takie zdarzenie jest jakby kubłem zimnej wody, uświadamiającym, że taka ich postawa wobec Boga ma poważne konsekwencje - zwykle jest to refleksja poniewczasie. Wiem, że to mało praktyczna rada...

Poruszyłaś bardzo ważny problem, Magdo
Wiele osób na skutek różnych czynników oddala się od Boga, od codziennej modlitwy i Mszy Św.
W moim przekonaniu - jest to w dużej mierze spowodowane ogólnie panującą "modą" na negowanie nauki Kośioła oraz atakami "ateiazcyjnymi".
Modzie na konsumpcyjny tryb życia
Wiele racji ma też Motek pisząc o tym, że bardzo często odejście dzieci od Kościoła jest spowodowane niewłaściwą postawą rodziców ...
Jednak nie zawsze działa to na rodziców jak kubeł zimnej wody ...I nie polecam Ci zmiany Wyznania.


Oczywiście, że nie jest to żadne wytłumaczenie.
Ja na Twom miejscu spróbowałbym zachęcać Twoich rodziców własnym przykładem - idąc na bardzo wczesną Mszę nawet wtedy, gdy jesteś bardzo zmęczona.
Spróbowałbym zachęcić ich w ten sposób ...
Możesz spróbować również zachęcać ich do zapoznawania się ze sprawami Wiary częstą lekturą prasy katolickiej lub zapraszając ich przed ekran komputera np. na nasze Forum
Zastanów się też nad tym, czy ta "niecheć do chodzenia do Kościoła" nie ma żródła w innych sprawach - np. zaintersowaniem horoskopami ...

Być może - tkwi w nich "coś" - jakś zadawniona, niewyjaśniona sprawa która ich po prostu oddaliła od Boga. Sądzę bowiem, ze jeżeli wyjaśnią swoje stare wątpliwości to z powrotem odkryją drogę do Boga.
Na pewno też dobrze zrobisz modląc się codziennie za swoich Rodziców ...
To pomaga. I to bardzo.

Pozdrawiam serdecznie

W tym co napisałem tkwi pewne niebezpieczeństwo...Jeżeli zdecydujesz się na ten krok to zrób to w taki sposób by nie zawalić sobie jakiegoś egzaminu, nauki, czy nie przysporzyć sobie z powodu niewyspania .kłopotów w pracy.

Pozdrawiam serdecznie

Ja kiedy miałam naście lat często zwracałam się do rodziców z pytaniami w różnych kwestiach dotyczących wiary i myślę, że te dyskusje ożywiły trochę życie religijne w naszej rodzinie.

To takie trochę podpuszczanie rodziców - jeśli poczują, że traktujesz ich jak autorytet, to spróbują do tego autorytetu dorosnąć

Bo chyba nie chodzi tylko o to, czy chodzą do kościoła, ale o to, w co wierzą i co myślą, prawda?

Na pewno.
Najlepiej zaś jest chodzić do kościoła modlić się, wyjaśniać swioje wątpliwości w Wierze ...
Być Katolikiem z wyboru i przekonania.

POzdrawiam

Magda... Pewnie to kwestia tego, co możesz wybrać - i jak wygląda sytuacja u Ciebie w domu.
Pamiętaj może tylko dwie rzeczy. Wiara jest łaską - wiec najważniejsza w tym wszystkim jest modlitwa. I druga - czasem trzeba całkiem zwyczajnie - czasu, świadectwa nie słów - i niestety sytuacji, która spowoduje przełom...
Pozdrawiam