Witam

Mam 20 lat. Moja dziewczyna również.
Jesteśmy ze sobą od 29 lipca 2005 roku.
Wiemy już to, że chcemy być ze sobą na zawsze. Przeszliśmy razem wiele trudnych chwil i jesteśmy tego pewni.
Poznaliśmy się zresztą na Oazie Wakacyjnej:)
Rok zresztą byliśmy na odległość - ona mieszka w większej miejscowości położonej 45 km ode mnie. Widywaliśmy się na wekend, średnio do 2 tygodnie. Teraz jesteśmy na studiach we Wrocławiu. Nie mieszkamy razem jeśli ktoś chciałby spytać

Od pewnego czasu myślę o zaręczynach. Ona się trochę boi, ale też o tym myśli i nie boi się tyle zaręczyn, ale samej rozmowy
Ja się tej rozmowy nie boję bo wiem, że Ją KOCHAM. ale rozumiem ją bo taką ma naturę słodką.

I pytanie... czy to nie za wcześnie? wiem, że zaręczyny nie oznaczają ślubu za tydzień..dlatego też o nich myślimy. Możecie jakoś pomóc?

Jakiej rozmowy się boisz? Z nią? Bo nie baudzo kumam...

A wiek jak wiek, jak mówisz zaręczyny nie oznaczają ślubu w narzeczeństwie można żyć tyle czasu ile się chce. Ja bym się zaręczył na Twoim miejscu, skoro ją kochasz i wiesz, że to ona to do dzieła :)

nie ja się boje. ona sie boi,bardziej wstydzi.już taką ma kochaną naturę że jest nieśmiało dosyć chociaż otwarta wbrew pozorom.

Czyli i chciałaby i boi się
Od zaręczyn do ślubu jeszcze długa droga. Ale jeśli planujecie być ze sobą, to zaręczyny są naturalną konsekwencją.
Chyba że któreś z was nie jest przekonane do tego, że chce spędzić życie z tą drugą osobą.

chcialaby a boi sie tylko rozmowy.bardziej wstydzi niz boi.

Czego tu się wstydzić? Płoche dziewczę.

ale to właśnie jest Kochane. Bo ona umie o tym rozmawiać poważnie.ale po prostu sie wstydzi. Jestem jej pierwszym chłopakiem, kiedys została skrzywdzona przez innego chłopaka i dlatego sie obawia takich rozmow ale ośmiela się już dość szybko

U mnie narzeczeństwo będzie trwało niecałe 2 lata (mam już ustaloną datę ślubu). I powiem Ci że wydaje mi się że to odpowiedni okres.
Masz jeszcze kilka lat studiów przed sobą. Jeśli nie planujesz małżeństwa w ich trakcie, to proponuję poczekać jeszcze roczek albo dwa.
Już przed zaręczynami wiedzieliśmy że chcemy wspólnie spędzić życie, a oświadczyłem się z wyprzedzeniem potrzebnym by uwzględniając wszystkie przygotowania (przeprowadzone w baaardzo niespiesznym tempie) można się pobrać ze świeżymi dyplomami magisterskimi w ręce.
Innymi słowy nie zaręczaliśmy się, dopóki nie mieliśmy z grubsza okreslonego terminu ślubu.
Przed zaręczynami było to takie sobie chodzenie ze sobą, a po oświadczynach to już były konkretne plany i wstępne umowy: sala, orkiestra, dylematy gdzie zamieszkać, etc...

chcemy się pobrać na studiach..i jeśli oświadczyłbym się w tym roku..to moglibyśmy się pobrać np. po 2 lub 3 roku.

No w takim razie nie ma co się zastanawiać, tylko proś ją o rękę chłopie!

Tylko najpierw upewnij się czy ona też tego chce, czy to tylko ty pragniesz tego małżeństwa.

Jeśli sądzicie że nie będzie dla was trudnością dzielenie czasu między obowiązki studenta, małżeńskie i ew. zarobkowe to będzie wasza decyzja. Małżeństwo podczas studiów może się wiązać z życiem "na garnuszku" rodziców i innymi problemami. Po studiach, gdy będziecie już pracować może być łatwiej. Z drugiej strony pokonywanie trudnosci spaja związek.
Decyzja należy do was.

Jeszcze jedno zdanko: jestem przeciwnikiem przeciagania struny w drugą stronę, czyli odkładania decyzji o ślubie "aż się dorobimy". Dorabiać się można wspólnie.

I jeszcze jedno: nie pamiętam nawet daty swojego oświadczenia się. Nawet nie potrafiłbym dokładnie określić miejsca, gdzie się oświadczyłem. Ciekawy jestem jak to było u innych??

A ja mam do Ciebie takie pytanie, całkiem zresztą istotne, bo sam zaręczyłem się w wieku 20 lat z dziewczyną, która miała lat 21.

Skoro chcesz spędzieć czas w narzeczeństwie, to odpowiedz sobie na pytanie: co Ci to da? Co chcesz osiągnąć czy też udowdnić oświadczając się teraz?


Crosis

Crosis..dobre pytanie.. co chce przez to osiągnąć.. chce być cały dla niej na zawsze.. nie chce tego traktować jako dowód miłości choć takim to też troche jest. chce jej dać szczęście, chce być z Nią na zawsze. Chce żeby to było jak najbardziej poważne i odpowiedzialne. Chce z nią iść przez życie i właśnie razem pokonywać problemy.. więcej może nie będę pisał bo potem wyjdzie na to, że powiedziałem jej to co na forum

Sam bym tak odpowiedzial jak sie zareczalem. Moge Ci tylko powiedziec, z punktu widzenia paru lat, ze aby spelnic to, o czym pisales, zareczyny nie sa potrzebne. Bo milosci nie zamkniesz w pierscionku, nie zamkniesz w nim tez odpowiedzialnosci. Lepiej dac temu dowod kazdego Waszego wspolnego dnia.


Crosis

Ja dałam 22
Bo to właściwie zaręczyliśmy sie w dniu moich 22 urodzin.
U nas to było jak na dziesiejsze czasy "dość szybko".
Rok i dwa miesiące znajomości po czym zaręczyny, a w rok i miesiąc po zaręczynach ślub.
A tak wogóle moim zdaniem zaręczyny nie gwarantują ślubu, nie nalezy więc samemu robic sobie niepotrzebnego ciśnienia.
Dla mnie zaręczyny to był taki kolejny etap naszej znajomości, przyszło to bardzo naturalnie, obojgu nam pomogło w późniejszym spokojnym planowaiu ślubu
To taki kolejny, bardzo miły etap bliższego poznawania siebie, przekonania się że to ta osoba na całe życie.

No wlasnie chodzi mi o takie bardziej wynikowe podejscie do sprawy, na zasadzie zareczyny -> planowanie slubu itd... Wtedy, przynajmnije wg mnie, ma to sens. Natomiast zareczyny jako "sztuka dla sztuki". Co maja oznaczac? Dowód?

Powiem to tak - jesli sie kochacie, to zareczyny w wieku 20 lat Wam niczego nie zmienia. Nie zmienia tej milosci, nie sa tez Wam do niej potrzebne.

Natomiast ja sadze, ze moga tez nieco zaszkodzic... bo 20 lat to jednak ciagle bardzo mlody wiek....


Crosis