Witam wszystkich. Mam 25 lat i jestem uzależniony od onanizmu już 12 lat. Przez ostatni rok sytuacja sie poprawia ale bardzo powoli i poprawa jest nietrwała. Moje pytanie jest takie: czy powinienem wyzbyć się tego nałogu k o n i e c z n i e przed przyszłym małżeństwem? Teraz nie mam narzeczonej czy dziewczyny. Zdaję sobie sprawę za wszystkich zgubnych, wręcz straszliwych, niszczących serce skutków nałogu, więc proszę wszystkich o nieedukowanie mnie w tym temacie, jak i w temacie metod wyjścia z nałogu, naczytałem sie już dość o tym. Nie o to pytam. Zdaję sobie sprawę że wyjście z nałogu może potrwać jeszcze kilka lat lub dłużej. Stąd moje pytanie. Raczej proszę o odpowiedzi osoby z większym doświadczeniem życiowym. Gdybyście m n i e j w i ę c e j podali swój wiek i stan (małżeństwo, rodzina lub osoba wolna) byłbym bardzo wdzięczny. To ważne dla mnie od kogo otrzymuję radę. Zdaję sobie doskonale sprawę, że mój nałóg będzie mocno negatywnie rzutował na małżeństwo i rodzinę. Jednocześnie nie chciałbym odkładać małżeństwa w nieskończoność. Proszę o przemyślane rady i dziękuje z góry.

Może nie jestem doświadczony, ale powiem co myślę. A myślę, że wraz ze znalezieniem sobie kobiety, a co za tym idzie Twojej przyszłej żony, masturbacja sama z siebie przejdzie i nie będzie Ci potrzeba. Powód jest chyba logiczny. :) Dlatego nie obawiaj się i szukaj miłości, kobiety i żyj z nią szczęśliwie.

No, chyba, że to już naprawdę nałogowa masturbacja, której nawet seks nie zastąpi, wówczas niech wypowie się ktoś bardziej kompetentny.

Ja wolna, ale pomagam od dłuższego czasu osobom z problemami seksualnymi. Raz, że faktycznie małżeństwo pomaga wyjść z tego nałogu, a dwa, nawet wspieranie przez twoją potencjalną partnerkę może jeszcze was wzmocnić

Take pierwsze wnioski

Oby tylko nie była to zwykła zamiana ręki na żonę, wtedy jak najbardziej się z Tobą zgadzam

U części osób masturbacja przemija razem z wiekiem młodzieńczym- po prostu mija najwieksza burza hormonów, która u mezczyzn wystepuje mniej wiecej około 20 roku zycia...

U cześci niestety nie przemija, sa osoby które masturbują się nawet w malżeństwie...

Ale jesli to jedyny powód dla którego nie zakładasz rodziny- to nie wahaj się...

Wyjscie z nałogu nie musi trwac kilka lat...Moze zasięgnij porady psychologa- on moze bedzie w stanie stwierdzić co powoduje u ciebie przymus masturbacji...moze to lek przed kobietami, ucieczka przed samotnością, moze nuda...

Na pewno warto z tym nalogiem walczyc...
Nie poddawaj się

nie rozumiem jakim problemem jest onanizm?/i po co robić z niego problem-mi on w małżeństwie nie przeszkadza

Odpowiem skoro nie rozumiesz...

Pomijając fakt, ze dla katolika to grzech ciężki - bo jak rozumiem nie jestes katoliczką...

U wspołmałżonka osoby masturbującej się moze on prowadzić do kompleksów i poczucia nieatrakcyjności , gdyz np. mąż woli rekę zamiast seksu z zoną...

Maż znowu moze czuc, ze jest beznadziejny w łóżku, gdyz zona musi korzystac z wibratora albo z reki...

Masturbacja często łączy się z ogladaniem pornografii i u mezczyzn moze powodowac impotencję, jesli nagle kaze im się "podniecic" bez pomocy pornosów w łóżku z zoną...ponadto wystepują problemy ze zbyt szybkim wytryskiem itp. najlepiej zapytaj seksuologa albo poczytaj na ten temat...

A mówienie "mnie to nie przeszkadza" moze byc próbą oszukania siebie- np. nie moge zwalczyc nalogu męza, więc wmawiam sobie, ze mnie to nie przeszkadza...

Jeśli mówi o uzależnieniu to niekoniecznie ciężki.

Przyczyną onanizmu nie jest zwiększony popęd seksualny. Zatem małżeństwo nie jest lekarstwem na ten problem, choć faktycznie może w pewnych sprawach pomóc. Tak jak ktoś wcześniej już tu pisał, dużo daje ta druga osoba, jej bliskość i pomoc. Dużo daje też miłość do niej i cierpliwość do siebie.

Dobrze, że myślisz o tym już teraz. Mogę Cię zapewnić, że problem po ślubie wygląda zupełnie inaczej, ale nadal trzeba z nim walczyć - pracować nad sobą, nad sposobem reagowania, nad wyrażaniem emocji i uczuć.


Nie wiem czy występuje tu problem czegoś "zamiast". Wątpię też czy w kompleksy popadnie żona, która wie i rozumie z czego ten problem wynika.

To tyle z mojej strony.
Pozdrawiam

Dzięki za życzliwe rady. Oczekuję porad od osób głęboko wierzących. Gdyby ktoś zechciał sie podzielić doświadczeniami na priwa będę wdzięczny. Porad typu jak zerwać z nałogiem nie oczekuje ale dziękuję. pozdrawiam.

Myślę, że istotne jest, jak ów nałóg wygląda - czy to jest, powiedzmy, raz na 3-4 dni, czy 6 razy dziennie...

Autor wątku wyraźnie napisał:



Wycięłam więc posty nie odnoszące się do tej prośby, mimo że były dość długie.
Jeśli ktoś chce sobie podyskutować o masturbacji, to zapraszam tutaj lub tutaj.

Pozdrawiam.

z Całego serca dziękuję osobie która do mnie napisała na priwa w tej delikatnej i trudnej sprawie, mam nadzieje że będą następni i następne rady na forum. byle nielekkomyślne.. Potrzebuję pomocy. Naprawdę.

Sadze ze powinienes wiecej czasu poswiecic modlitwie, a wszystko bedzie dobrze