Jak mam wypełnić przykazanie czcij ojca i matkę ,gdy mój ojciec mnie molestował a matka usunęła ciążę czytaj zabiła swoje dziecko?

Mnie, ojca, posłuchajcie, dzieci, i tak postępujcie, abyście były zbawione.
Albowiem Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził.
Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.
Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce:
jak panom służy tym, co go zrodzili.
Czynem i słowem czcij ojca swego, aby spoczęło na tobie jego błogosławieństwo.
Albowiem błogosławieństwo ojca podpiera domy dzieci, a przekleństwo matki wywraca fundamenty.
Nie przechwalaj się niesławą ojca, albowiem hańba ojca nie jest dla ciebie chwałą.
Chwała dla każdego człowieka płynie ze czci ojca, a matka w niesławie jest ujmą dla dzieci.
Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu.
A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
W dzień utrapienia wspomni się o tobie, jak szron w piękną pogodę, tak rozpłyną się twoje grzechy.
Kto porzuca ojca swego, jest jak bluźnierca, a przeklęty przez Pana, kto pobudza do gniewu swą matkę.
Synu, w sposób łagodny prowadź swe sprawy, a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował.
O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana.
Wielu jest wyniosłych i pysznych, lecz On objawia swe tajemnice cichym.
Wielka jest bowiem potęga Pana i przez pokornych bywa chwalony.
Nie szukaj tego, co jest zbyt ciężkie, ani nie badaj tego, co jest zbyt trudne dla ciebie.
O tym rozmyślaj, co ci nakazane, bo rzeczy zakryte nie są ci potrzebne.
Nie trudź się niepotrzebnie nad tym, co siły twoje przechodzi - więcej, niż zniesie rozum ludzki, zostało ci objawione.
Wielu bowiem domysły ich w błąd wprowadziły i o złe przypuszczenia potknęły się ich rozumy.
(Syracha 3:1-24)

Mądry syn radością ojca, a matką gardzi syn głupi.
(Przysłów 15:20)
Słuchaj ojca, który cię zrodził, i nie gardź twą matką, staruszką!
(Przysłów 23:22)
Oko, co ojca wyśmiewa, gardzi posłuchem dla matki - niech kruki nad rzeką wydziobią lub niech je zjedzą orlęta!
(Przysłów 30:17)

Dziękuję za słowo ,jednak ani nie pogardzam,ani nie życzę żle moim rodzicom .Co więcej nieustannie modlę się za nich.Być może nie rozumiem odpowiednio słowa czcić.Pomimo zła,które doświadczyłem w relacjach rodzinnych mogę powiedzieć, że i tak ich kocham ,ale czcić to chyba co innego?

nie może z jednych ust wychodzić błogosławieństwo i przekleństwo...

albo... albo...

A z tym sądzeniem innych? chętnie się za to zabieramy, ale my nie jesteśmy od tego.

Co to się dzieje w tych naszych polskich, chrześcijańskich rodzinach???
A wystarczy żyć Dekalogiem:-)

Módl się za rodziców i za siebie o łaskę przebaczenia i zapomnienia,by złe wspomnienia nie zatruwały twojej duszy i twojego życia/mi tylko to pomaga/życzę ci pokoju serca

Dziękuję wszystkim /z Panem Bogiem.

Taka myśl ode mnie. Moi rodzice również nie stanęli na wysokości zadania.

Wszystko jest pięknie, kiedy rodzice są dobrzy w sensie wiary chrześcijańskiej. Ale nie zawsze tak jest.

Moje zdanie jest takie, że wtedy nie należy im się posłuszeństwo, a jedynie szacunek. Wobec dobrych rodziców - szacunek i posłuszeństwo. Wobec złych - tylko szacunek.

I ten brak posłuszeństwa może iść nawet dość daleko. Czasami mówiłem sobie, że jestem jak sędzia skasujący przestępcę - zachowuję wobec nich szacunek jako ludzi, ale mam jednocześnie prawo okazywać sprzeciw, gniew a nawet obrzydzenie ich czynami.

Czasem niestety dzieci są bardziej dorosłe od rodziców. Na tym też oparłem swoje przebaczenie. Pomyślałem sobie, że mój ojciec był właśnie takim rozwydrzonym dzieckiem, zatem nie ma co oczekiwać od niego zbyt wiele ani nie ma się co obrażać.

A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. (...)
(Mt 5:22)

Takie jest twoje prawo do gniewu - możesz mu ulec, ale podpadasz pod sąd.

ale jest też i słuszny gniew

A żebyś wiedział, jak ciężko było mi się na początku przeciwstawić i jakie wyrzuty sumienia z tego powodu miałem.

Ale przemoc domowa to nie jest coś, do czego da się podejść na chłodno. Gniew daje siłę i odwagę, która jest potrzebna w takiej sytuacji.

Gniew, żal i złość to uczucia normalne i szczere w człowieku.

Tak, jak nie każdego musimy lubić - nie oznaczają jednak, że nie mamy miłować. I z samego faktu tego, że rodzicom zawdzięczamy życie, winniśmy szacunek rodzicom. Nawet gdy w ogóle niczym innym nie wsparli nas, a wręcz powodowali ból, żal i wstyd, czy wprost krzywdzili.

zgadzam się z powyższymi. W Twoim przypadku (wyrazy współczucia) myślę że poprostu powinieneś się za rodziców modlić i zachowywać w stosunku do nich stanowczo aczkolwiek kulturalnie. Nawet sprzeciw, czy gniew nie musi prowadzić do chamstwa, wyzwisk itp. I w przypadku ewidentnego zła sprzeciw jest jak najbardziej słuszny. Ty bądź sobą, idź swoją drogą, Twoje życie nie musi być takie samo. Pozdrawiam.