Wrzucam w nowy temat żeby nie robić ciągle OT Przewinęło się powyżej i to bynajmniej nie zabobon! Współczesna wiedza posunęła się daleko do przodu i sa proste metody oparte o wiedzę które pozwalają zwiększyć szanse na poczęcie dziecka określonej płci.
Podstawową informacją jest to że faktycznie stwierdzono że plemniki Y jako lżejsze (w końcu nie mają jednego chromosomu!) poruszają się szybciej ale żyją krócej. Współżyjąc dokładnie w owulację albo tuż po (i NIE wcześniej!!!) są wyraźnie większe szanse na poczęcie chłopca, bo jest duże prawdopodbieństwo że plemniki Y pierwsze dotrą do komórki jajowej. Z kolei plemniki X są wolniejsze, cięższe (maja wiecej materiały genetycznego) ale odporniejsze na warunki zewnętrzne więc dłużej żyją. Jeśli współżyje się przed owulacją, prawdopodobnie więcej plemników X może przeżyć do jajeczkowania co zwiększa szansę na dziewczynkę.
tu bardzo rzetelnie i wyniki badań przeprowadzonych na grupie kobiet w Nigerii prezentuje prof Fijałkowski
http://adonai.pl/life/?id=15
Wiedza o tym że plemniki się różnią pod względem "zachowania" juz nie jest taka nowa ja o tym wiem od dawna. Metoda wymaga precyzyjnej i dokładnej obserwacji i trzymania się reguł. Bo jeśli np chce się chłopca, ale współżyło się choć raz przedowulacją w organiźmie kobiety sa już i mogą przezyć kilka dni plemniczki X
Jest to jedyna znana metoda o potwierdzonej skuteczności szacowanej na rzędu 70% średnio. (tu sa podane wyższe odsetki ale te kobiety napewno super precyzyjnie przestrzegały zasad)
Co ciekawe to nie wiem czy wiecie że ogólna wiedza na temat metody Bilingsa (tzn na temat obserwacji śluzu sciśle rzecz biorąc) była od pokoleń znana wsród niektórych niepiśmiennych plemion afrykańskich, gdzie co ciekawe rzucała się w oczy mniejsza liczba dzieci w rodzinach. Kobiety wiedziały tam że do poczęcia dochodzi kiedy jest "wilgotno" a żyjąc w goracym kraju łatwo im było to porównac i zrozumieć do zjawisk przyrody- kiedy jest susza, nic nie wyrośnie. To jest fajny argument dla tych współczesnych babeczek z dwoma fakultetami które twierdzą że się NPR nie nauczą bo to trudne

i jeszcze- wiedział coś na ten temat już Hipokrates !
Hipokrates pisał: "Mężczyzna, który pragnie mieć córkę, musi zbliżać się do żony po ustaniu miesiączki i traktować ją codziennie czule, aż do utraty swych sił witalnych. Mężczyzna, który pragnie mieć syna, winien zbliżać się do swej żony, gdy ona ma na to ochotę".

A w praktyce Znam osobiście udane planowania płci i to kilka:)
Mój pierwszy synek jako że staraliśmy się kilka miesięcy był takim utrafionym w owulację Więc tu się zgadza. Próbowałam najpierw kombinowac dziewczynkę ale nie zachodziłam wcale w ciążę. Mój drugi synek jest dzieckiem "urlopowo- wakacyjnym" więc znacznie mniej precyzyjnie planowanym, może troszkę celowanym w dziewczynkę i nawet był dziewczynką w pierwszym usg
Przy kolejnym usg moja pani doktor powiedziała mi "mówiłam ci jaka płeć? Bo widać" A ja na to "tak, mówiłas że dziewczynka" A ona spojrzała na mnie strasznym wzrokiem i powiedziała: "ja? Ja nie mówiłam że to jest dziewczynka! To na 100% NIE jest dziewczynka"
Tak więc u mnie skuteczność wynosi 50% ale przyznam się uczciwie że wcale przy drugim dziecku tak naparwdę nie zwracałam na to wielkiej uwagi Gdybym miała planować, spróbuję dziewczynkę to wam powiem czy się udało:)

Tylko że później były inne badania, które obaliły te pierwsze. Według najnowszych badań, raczej nie da się stwierdzić zależności między momentem współżycia a płcią poczętego dziecka.

http://npr.pl//index.php/content/view/303/42/

są z kolei inne obserwacje które potwierdzają taką zależność- pewnie zależne od dokładności stosowania się przez poszczególne pary do zasad. Ja myślę że spróbować można bo to w żaden sposób nie szkodzi, jeśli się uda to fajnie, jeśli płeć dziecka będzie inna niż zaplanowana- też fajnie, przecież "wszystkie dzieci nasze są"
O innych okropnych "metodach" wspomnianych w artykule typu manipulacji na zarodkach celem wyboru płci nawet nie wspomnę autor myślę bynajmniej ich nie popiera.
Ja mam taką ciekawą obserwację- mój mąż ma brata bliźniaka jednojajowego. My mamy dwóch chłopców a oni dwie dziewczynki. Wszystkie te dzieci oprócz mojego młodszego synka który jest podobny do mnie, są bardzo podobne do ojców (hehe obu ojców, w związku z tym ja i szwagierka urodziłyśmy w sumie trójkę ekstremalnie podobnych do siebie noworodków różniacych się tylko znacznie wagą- dziewczynki drobne, moje chłopaki smoki 4 kilowe) Smieszne jest to że mój starszy synek jest znacznie bardziej podobny do swoich dwóch kuzynek niż do własnego braciszka

Ależ oczywiście, że nie. Na końcu artykułu jasno o tym mówi.

Ciekawy temat, ale... czy jest to moralne? To znaczy- czy z etycznego punktu widzenia jest dobre?
Ja osobiście uważam że nie.
Dla mnie planowanie płci dziecka to dość niesmaczna sprawa. I moralnie dwuznaczna.
Po pierwsze- śmierdzi mi to myśleniem "będę cię kochać bardziej, gdy będziesz dziewczynką". Co więcej bardzo brzydko mi się kojarzy z Chinami i Indiami. Poza tym to wstrętne, wybierać płeć dziecka jak towar w markecie albo psiaka do hodowli. A dlaczego nie kolor oczu, albo wzrost?

My celowalismy w synka za drugim razem - a jest druga dziewczynka Kupiłam nawet testy owulacyjne wtedy:-) Nie wiem jak to jest z planowaniem ale może ktoś mnie oświeci JAK się celuje w płeć Jakoś się nie udało synka zmajstrować

Rojza, masz racje, moze sie to przerodzic w niebezbieczne podejscie w stylu nazi. Ale mysle, ze w przypadku tej konkretnej metody, to juz z zalozenia traktuje sie ja oczywiscie z przymruzeniem oka. No ale tak troche jest, ze czasami ma sie samych synkow i mama marzy o corce, albo na odwrot. A zaleta tej metody jest wlasnie to, ze jest tylko 'troche' skuteczna

Myślę że zależy od podejścia. Nie odnosze się do metod selekcji zarodków oczywiście, bo o tym nawet szkoda wspominać... mam dwóch chłopców więc jakbym planowała dziecko może "spróbuję na dziewczynkę", ale równocześnie wiem napewno że jeśli urodzi się chłopczyk będę go tak samo uwielbiać:) wiem bo mam wprawę w uwielbianiu chłopczyków Mając odpowiedni dystans, wiedząc że to tylko takie zwiekszenie prawdopodobieństwa, i traktując to z przymróżeniem oka- myślę że to nic złego. Pod warunkiem że się tak samo kocha i akceptuje każde dziecko.

Kropeczka, doskonale Cię rozumiem. Też mam wprawę u uwielbianiu chłopczyków (mam 2), ale marzyła mi się też córeczka do chodzenia razem na zakupy i strzelaliśmy na dziewczynkę. Konkretnie: współżyliśmy jak tylko pojawił się śluz podny, a potem nie. Miałam małe zawirowanie, czy ja na pewno dobrze robię, bo Pan Bóg sam wie, co dobre, ale moja święta (naprawdę) przyjaciółka rozwiała mi problem: Pan Bóg szanuje pragnienia naszych serc, to On daje życie i daje TYLKO DOBRO.
No i mam cudne dobro: śliczną, choć łobuzowatą dziewczynkę. Ustrzelona dopiero za czwartym cyklem. I szczerze mówiąc też wymodlona.

Sorry za czepialstwo, ale znacząca większość kobiet nie stosuje NPR z zupełnie innych powodów: bo chcą się kochać, kiedy mają na to największą ochotę

Co do planowania płci dziecka: nie widzę w tym nic zdrożnego. Sama chęć posiadania dziecka (już samo sformułowanie jest wg mnie nie halo) jest czysto egoistyczną zachcianką generowaną przez nasze mózgi, uwarunkowane genami. Czy chcemy przy tym chłopca, czy dziewczynkę, to już nie ma większego znaczenia.

Alchemiczko, głowę daję (razem z szyją), że nie masz dzieci
Bo mówisz emocjami negatywnymi.
Chęć posiadania dzieci (zwał jak zwał) to największa siła, jaka kieruje naszym życiem: od pociągu do drugiej płci w przedszkolu, doboru partnera, poprzez wbudowany przez Boga instynkt rodzicielski.
A kiedyś powiedziała mi siostra zakonna (bardzo chciałam trzeciego dziecka, ale obawiałam się o moje zdrowie), że pragnienie dania życia jest zawsze dobre.

Pudło, mam dwójkę A ty nie masz głowy. I gdzie w moim poście emocje negatywne?

Polemizowałabym. Myślę, że naczelnymi argumentami są niewiara w skuteczność i niechęć do codziennych obserwacji.

No nie mam głowy, zaskoczyłaś mnie. Bo nie nadążam - jak mama może powiedzieć, że jej dzieci powstały z "czysto egoistycznych pobudek"?
Ja chciałam mieć kogoś jeszcze do kochania, bo miałam jak w piosence 'too much love running in my veins / going to waste' (w żyłach nadmiar miłości / która się marnowała).
A nie żeby miał kto robić w polu (którego nie mam).
A małżeństwo / kapłaństwo / chrześcijaństwo to też egoistyczne pobudki?
Kubuś Fatalista z ciebie.

agnes czyli jest to możliwe. No to może spróbuję tak jak Ty A jeśli "dziewczynce" znów wyrosną interesiki- to przynajmniej tony autek będą miały kolejnego użytkownika:)