Hej , jestem nowy chciałem się dowiedzieć czy w Bibli zawarte są wiadomości o wielożeństwie poza ta co podałem .Jeżeli tak prosiłbym o "miejsce" zapisu.
Wiem , że w innych religiach jest to tolerowane.
W Starym Testamencie np. Jakub poślubił Rachele ona nie mogła mieć dzieci więc wydała swoją służąca Bilhe za żonę Jakubowi.
Proszę też o wasze opinie na ten temat.
Z góry dzięki

Dawid miał co najmniej 9 żon, jego syn Salomon 700 żon i 300 nałożnic. Roboam, syn Salomona, miał 18 żon i 60 nałożnic. Następny z rodu był Abiasz syn Roboama, miał 14 żon.
Podążaj dalej szlakiem królewskim rodu Dawida.

Małżeństwo miało stanowić trwały związek pozwalający kobiecie i mężczyźnie wzajemnie się wspierać. Miało być wspólnotą opartą na miłości i zaufaniu i przysparzać obojgu szczęścia. Kobieta została stworzona jako towarzyszka mężczyzny, a ponieważ była uczyniona z jego żebra, stała się jego najbliższą krewną, ‛ciałem z jego ciała’ (Rdz 2:21). Jak przypomniał Jezus, sam Bóg oznajmił: „Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i przylgnie do swej żony, i staną się jednym ciałem”. Treść tego wersetu wyraźnie świadczy o tym, że Bóg pierwotnie przewidział tylko jednożeństwo, czyli małżeństwo monogamiczne (Rdz 2:24; Mt 19:4-6).

1 Kor. 7:2: „Ze względu na szerzenie się rozpusty niech każdy mężczyzna ma własną żonę i niech każda kobieta ma własnego męża”. (Żadnej ze stron nie wolno zatem mieć więcej partnerów małżeńskich).

Dlaczego Bóg pozwolił, żeby Abraham, Jakub i Salomon mieli więcej niż jedną żonę?

Jehowa nie wprowadził wielożeństwa. Adamowi dał tylko jedną żonę. Później Lamech, potomek Kaina, wziął sobie dwie żony (Rodz. 4:19). Z biegiem czasu inni poszli za jego przykładem, a niektórzy zaczęli brać niewolnice, żeby były ich nałożnicami. Bóg tolerował to, a w Prawie Mojżeszowym nawet umieścił normy właściwego odnoszenia się do kobiet żyjących w takim związku. Normy te uznawał aż do założenia zboru chrześcijańskiego. Wówczas zażądał, aby Jego słudzy powrócili do wzoru ustanowionego w Edenie.

Abraham ożenił się z Saraj (Sarą). Gdy miała ona około 75 lat i doszła do wniosku, że już nie będzie mieć potomstwa, sama nakłoniła męża do współżycia z niewolnicą, aby urodziła dziecko, które mogłoby być uznane za jej własne. Abraham spełnił jej życzenie, spowodowało to jednak później liczne zatargi wśród jego domowników (Rodz. 16:1-4). Jehowa dotrzymał danej Abrahamowi obietnicy co do „potomstwa”, ponieważ w cudowny sposób sprawił potem, że również Sara zaszła w ciążę (Rodz. 18:9-14). Abraham ożenił się ponownie dopiero po śmierci Sary (Rodz. 23:2; 25:1).

Jakub stał się poligamistą w rezultacie podstępnego działania swego teścia. Nie planował tego, gdy wyruszał do Paddan-Aram, żeby znaleźć sobie żonę. Biblia dość szczegółowo opisuje niezdrową rywalizację między jego żonami (Rodz. 29:18 do 30:24).

Wiadomo, że Salomon miał wiele żon i nałożnic. Ale nie każdy pamięta o tym, iż w ten sposób pogwałcił wyraźne przykazanie Jehowy: „Niech też sobie [król] nie zwiększa liczby żon, by jego serce się nie odwróciło” (Powt. Pr. 17:17). Warto również podkreślić, że pod wpływem swych cudzoziemskich żon Salomon zaczął oddawać cześć fałszywym bogom i „czynić to, co złe w oczach Jehowy (...) I Jehowa rozsierdził się na Salomona” (1 Król. 11:1-9).

Często gdy ludzie czytają lub słyszą, że w starożytnym Izraelu bądź też wśród patriarchów hebrajskich była tolerowana poligamia, wyobrażają sobie, że Bóg patrzył przez palce na rozwiązłe praktyki seksualne. Sądzą, iż Jehowa wybaczał stosunki pozamałżeńskie lub ewentualnie nawet zachęcał do nich. Nie może być nic bardziej odległego od prawdy! Przecież nawet jedno z Dziesięciorga Przykazań zabraniało mężczyźnie utrzymywania stosunków cielesnych z cudzą żoną. A już pod karą śmierci Bóg zakazał kazirodztwa, homoseksualizmu i obcowania ze zwierzęciem. — Wyjścia 20:14; Kapł. 18:6-23.

Bóg nie ustanowił poligamii. Pierwszym człowiekiem, który według doniesienia biblijnego miał dwie żony, był Lamek, chełpliwy potomek Kaina (Rodz. 4:19-24). Nikt z ludzi uprawiających poligamię nie przeżył potopu, ponieważ Noe i każdy z jego synów miał po jednej żonie. Później, za czasów patriarchów popotopowych, Bóg zrazu nie wydał jeszcze szczegółowych praw dotyczących postępowania ludzkiego, które by objęły również sprawy małżeńskie. W niektórych wypadkach mężczyzna brał sobie żonę drugorzędną, głównie w celu wydania potomstwa, ponieważ bywało, że jego pierwsza żona była niepłodna; tak na przykład uczynił Abraham na wyraźne życzenie swej żony Sary (Rodz. 16:1, 2). Warto jednak zaznaczyć, że niejednokrotnie tam, gdzie dochodziło do wielożeństwa, Biblia także wspomina o niezadowoleniu i o różnego rodzaju kłopotach, jak w wypadku Sary i Hagar, Anny i Peninny czy też żon Salomona. — Rodz. 21:9; 1 Sam. 1:1-6; 1 Król. 11:1-6.

jahwe to imię Boga
jehowa to imię szatana

Znaczenie słów w Biblii nie zmieni się, jeżeli w miejsce Imienia Boga wstawimy Jehowa, Jahwe czy JHWH.Diabeł ma na imię Diabeł czyli oszczerca, zwą go też Szatanem czyli przeciwnikiem.

Imię Boga יהוה (JHWH) było powszechnie znane w starożytności. Na dobre zadomowiło się Ono jako część składowa wielu imion ludzkich. Formy te, na początku wyrazu brzmią njaczęściej: JEHO, na końcu zaś: JEHU, JAHU.

Przykłady z Biblii:

Jehoszafat król Judy
Jehoram — król Izraela
Jehu — król Izraela
Jehonadab
Jehoszeba — córka króla Jehorama
Jehoasz — król Judy
Jehojada — kapłan
Jehoachaz i Jehoasz — królowe Izraela
Jehoachaz i Jehojakim — królowie Judy
Jehojachin — król Judy
czy też znane nam współcześnie nazwisko premiera Izraela Natanjahu
a także Jehohanan (współczesny Jan — „Jehowa obdarza łaską”)

Istotnym imieniem jest Jehoszua, tłumaczone w zależności od upodobań tłumacza jako Jozue, Józef albo Jezus. Znaczy ono tyle co „Jehowa wybawia”.

Również nazwa własna (albo imię) Żyd (Jehudi) zawiera w sobie hebrajskiego brzmienie imienia Boga.

Więcej na ten temat tutaj:

http://pl.wikipedia.org/wiki/JHWH

http://www.jehowa-biblioteka.com/

Z 1 Tm 3,2 wiemy że "Biskup powinien być [...] mężem jednej żony", natomiast co do osób świeckich już takiej pewności nie mamy.

Polecam artykuł o poligynii w ST:
Tora zezwalała na poligamię, ale jednocześnie przeciwstawiała się jej w warstwie narracyjnej. W zasadzie każdy poligamiczny związek opisany w Tanach jest nieudany lub co najmniej nieszczęśliwy: Sara i Hagar - żony Abrahama żyją w wieloletnim konflikcie. Konflikty pomiędzy synami Jakuba mają swoje źródło w fakcie, że ich matki są żonami tego samego człowieka. Liczne żony króla Salomona sprowadzają do Izraela idolatrię.
http://www.the614thcs.com/40.295.0.0.1.0.phtml

Wymowa tego tekstu jest taka, że biskup powinien być nienaganny moralnie, więc generalnie, jeśli jakiś chrześcijanin nie ma takiej ambicji ( ), to może sobie praktykować wielożeństwo. W zasadzie dochodzimy do punktu: "Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść".