Witam, chciałbym poruszyć sprawę z którą spotykam się bardzo często a ludzie nie zdają sobie z niej sprawy. Chodzi mi używanie pigułek antykoncepcyjnych. Kobiety stosują je jednak nie uważają tego za grzech. Idą do Spowiedzi, oczywiście nie spowiadają się z tego, bo „przecież to nie grzech”, po czym idą do Komunii i myślą, że jest wszystko ok. Niestety spotykam się z tym bardzo często. Prawdopodobnie na forum też są takie osoby więc chcę powiedzieć, że stosowanie antykoncepcji to zamykanie się na Miłość Boga a co za tym idzie jest to GRZECH CIĘŻKI! Nie bagatelizujmy tego! Jeśli stosujesz pigułki to zastanów się następnym razem gdy będziesz szła to Komunii czy aby na pewno możesz do niej przystąpić. To samo tyczy się mężów ów Pań. Jeśli Twoja żona stosuje pigułki, Ty nie masz nic przeciwko, a może nawet pochwalasz to i namawiasz żonę do tego to jesteś współwinny grzechu ciężkiego a co za tym idzie wizyta w konfesjonale jest niezbędna.
Wiem, że na forum są już podobne tematy, ale chciałbym jeszcze raz nagłośnić tą sprawę gdyż naprawdę wielu ludzi zapomina o tym.

Polski katolicyzm to w ogóle w większości pseudo-katolicyzm. Często bardziej folklor niż religia. Stąd nie ma się co dziwić na różnego rodzaju nadużycia w zakresie moralności :/

oczywiście że to grzech i to cieżki..

Raz w miesiącu jest przecież "okienko" dni niepłodnych

Masz rację - to niebagatelna sprawa.

Pigułki to jak najbardziej grzech. Sama kiedyś byłam pigułkowa, do momentu, kiedy dowiedziałam się, że tabletki mogą przyczynić się do uśmiercenia zarodka. Człowiek był młody i głupi.

Nie potrafiłabym żyć ze świadomością, że może w pewnym momencie poczęło się moje dziecko, a ja nie pozwoliłam mu się rozwinąć. Choćby w ciągu 30 lat był tylko jeden taki przypadek.

Pomijam całą resztę negatywnych stron.

Z tych samych względów powinnaś unikać aspiryny i jeszcze kilku innych leków. Mówię całkiem poważnie.

Aspiryna nie pozwoli zagnieździć się zarodkowi?

Jest cała gama leków które nie wolno brać w czasie ciązy, a w pierwszym trymestrze szczególnie. Stosując NPR nie wiesz czy jestes w ciazy przez 2 tyg od zapłodnienia, potem zaczynasz podejrzewać. Najczulsze testy dają wskazanie 7 dni po zapłodnieniu, czułe w okresie spodziewanej miesiączki, a popularne tydzień po czasie miesiączki. Teoretycznie można by aspirynę wziąć, ale jej wpływ jest długotrwały (nawet do 10 dni), a cytując za wiki "badania wykazały korelację między jego zażywaniem przez matki, a występowaniem rozszczepu podniebienia, wad serca i mniejszej masy urodzeniowej u noworodków. Salicylany zażywane w ciąży zwiększają też ryzyko powikłań okołoporodowych, gdyż zaburzają syntezę pochodnych kwasu arachidonowego."
A to "tylko" niewinna aspiryna.

Takich przykładów można znaleźć masę. Ale który z nich łączy się ze świadomym przeciwdziałaniem ciąży? Raczej żaden.

a poza tym, Kozioł- a kto jak kto ale Ty to pewnie świetnie wiesz bo znasz się na tym- kobieta która dobrze i swiadomie stosuje NPR wie kiedy może ewentualnie być w ciąży znając swój cykl wie kiedy współżyła. Więc jeśli podejrzewa że może być w bardzo wczesnej ciązy może bez problemu pewnych leków unikać. Jeśli jest przeziębiona może wziąć paracetamol który wolno stosować w ciąży, a nie aspirynę. Tak samo są antybiotyki które mogą być stosowane w ciąży. Ja jako lekarz każdą kobietę w wieku "prokreacyjnym" traktuje jako potencjalną ciężarną i leki teratogenne stosuję tylko jeśli bezwzględnie muszę tłukąc jej wcześniej do głowy wszystko na ich temat. Ale zwykle da się wybrać lek bezpieczny.

Czy w przypadku ciąży można w ogóle mówić o lekach "bezpiecznych"? Nie mówi się raczej o mniej lub bardziej ryzykownych?

Ja uważam, że kobieta stosująca NPR dokładnie wie, że może być w ciąży i wtedy nie bierze lekarstw zagrażających zarodkowi, dopóki się nie okaże czy jest w ciąży czy nie. Tylko kobiety, które się nie obserwują nie podejrzewają ciąży i nie wiedzą.

Rojza, tak w granicach rozsądku mozna. Każdy lek ma określoną tzn klasę bezpieczeństwa w ciąży, od A do D i jest jeszcze X- leki najbardziej niebezpieczne. Z tym, że grupę A ma bardzo niewiele leków typu witaminy i takie tam. Leki z grupy B w zasadzie można bez obaw stosować. Nie wolno stosować grupy X bo są to leki teratogenne, czyli ewidentnie powodujące wady wrodzone. Poza tym leczenie poszczególnych stanów chorobowych w ciązy jest zawsze opisane i usystematyzowane w podręcznikach interny , i my wiemy co nam wolno zastosować a czego absolutnie nie. W większości częstych stanów czy infekcji (tu nie ma problemu, można stosować trzy główne grupy antybiotyków) mamy do dyspozycji leki które wolno nam zastosować.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Klasyfikac ... %85%C5%BCy

Cześć.
Jestem tu nowa i szukam odpowiedzi na moje pytanie. Nie wiem czy dobry temat ale jest tu coś o lekach. Moje pytanie brzmi, co ma zrobić kobieta która ma poważną chorobę i leki bierze na stałe? Zaznaczam że nie są to leki typu antybiotyki tylko cytostatyki.
Jestem właśnie takim przypadkiem, jestem mężatką, mam 14letnią córkę, mam 35 lat i od 15 lat choruje na przewlekły nowotwór szpiku. Cały czas biorę hydroxymocznik plus inne leki. Lekarze zabraniają zajścia w ciąże będąc na lekach i zalecają skuteczną antykoncepcję. W moim przypadku nie wchodzą w grę hormony bo mi poprostu ich nie wolno. Co w takim przypadku mogę stosować by nie zajść w ciąże? Prezerwatywy-grzech, spirala- grzech, o hormonach nie wspominam bo nie wchodzą w grę, unikanie współżycia z mężem-grzech... Npr trochę mało skuteczne biorąc te leki które wymieniłam. Jestem w ogromnej kropce bo nie wiem co mam zrobić. Kiedyś byłam daleko od Boga więc spirala nie była dla mnie problemem, kilka lat temu wróciłam na łono Kościoła i teraz mam wielki dylemat. Początkowo po moim powrocie książa na spowiedzi nic nie mówili na ten temat że nie wolno, a później trafiłam na takiego który kategorycznie mi nakazał usunięcie spirali. I pojawił się we mnie wielki dylemat. Jest to problem bardzo wielki bo znowu odchodzę od Boga, od roku nie przystępuję do spowiedzi, i powoli przestaję chodzić do kościoła... Rozmawiałam o tym z kilkoma spowiednikami ale nikt nie potrafi mi powiedzieć jak mam żyć.... Dodam jeszcze że nasze współżycie nie polega na tym bym była na każde wezwanie męża i nie jest zbyt częste... ba teraz nawet jest bardzo bardzo rzadko jak mam świadomość że potem mogę zabić... Zaczynamy się przez to od siebie oddalać i to mnie jeszcze bardziej boli. Ciągle się zastanawiam nad tym dlaczego Bóg dał mi taką chorobę, żeby żyć muszę brać stale chemię przy której nie powinnam zajśc w ciążę żeby było po katolicku to wychodzi na to że muszę być abstynentką. A co z małżeństwem z mężem??? Jak to pogodzić? Czy naprawdę nie ma innego wyjścia? Czy Kościół nie ma dla takich osób jakiegoś rozwiązania?

@sabella spirala na pewno odpada ze względu na zasadę działania. Jeżeli już, to jakiś środek zapobiegający zapłodnieniu, a nie działający po zapłodnieniu. Znajdź też stałego spowiednika, który zrozumie ten problem. Kościół zapewne dojrzeje kiedyś do tego, żeby zaproponować coś konkretnego. Tylko, że możemy tego nie dożyć...