Mam problemy ze zrozumieniem co ta czesc nauczania kosciola w praktyce ma znaczyc.

Zacytuje kompendium kosciola katolickego (chwilowo ma tylko wydanie niemieckie):

"Stosunek plciowy ma dwie funkcje: prokreacje i wzajemnne oddanie sie sobie malzonkow. W zadnym wypadku te dwa aspekty nie moga zostac rodzielone"

Nie wiem jak zinterpretowac to drugie zdanie. Czy wszystko co mozna zrobic ze soba w lozku, co nie sluzy prokreacji (petting, seks oralny) jest grzechem? Jesli jest to czesc gry wstepnej i w ten sposob jest powiazane z prokreacja to pewnie nie. Ale jak n.p. zona od czasu do czasu lubi sam petting, jest to de facto grzech?

Mnie osobiscie problem nie dotyczy bo nie jestem z zadnym zwiazku ale po pewnej rozmowie zdecydowalem polsuchac co inni mysla.

(prepraszam za brak polskich znakow ale chwilowo tak wyszlo, ze nie moge ich uzywac)

Akt małżeński ma dwie funkcje i nie można ich w sztuczny sposób oddzielać. Dlatego m.in. zabroniona jest antykoncepcja, gdyż ona oddziela te cele. Pozostawia funkcje jednoczącą (oddanie się sobie małżonków) eliminując prokreacyjną. I to jest sprzeczne z Bożym zamysłem wobec człowieka. Nie znaczy, że każdy akt małżeński kończyć ma się poczęciem. Ale nie może być sztucznego oddzielania tych funkcji. Dlatego dopuszczalny jest NPR. On - mówiąc skrótowo - szanuje zasadę wszystko, albo nic. Tzn. jeśli nie chce się mieć potomstwa, to należy zrezygnować ze współżycia w momencie, gdy jest kobieta płodna.

Zatem wszystko w łóżku, co godzi w te funkcje jest grzechem. Tak samo jak grzechem jest sytuacja odwrotna, gdy współżyje się dla prokreacji, bez osobowej więzi miłości jednoczącej małżonków (czyli seks 'tylko dla dzieci').

Nauka Kościoła o prokreacji to coś, z czym mam największy problem. Wszystko inne przyjmuję bez szemrania, a to traktuję jako coś, co mnie obowiązuje, i do czego się stosuję, ale z czym nie potrafię wewnętrznie się zgodzić.
Sytuację mam taką, że z żoną i tak nie możemy mieć raczej dzieci i jakoś wcale mi źle nie jest z tego powodu - o tyle lepiej, że nie muszę wchodzić w konflikt między sobą, a moją wiarą. Może właśnie dlatego mam taką sytuację.
Po prostu nie widzę związku między obowiązkową prokreacją, a wzrastaniem w wierze. Nie mówię tu oczywiście nic o aborcji, in vitro itd. - jestem przeciw całym sercem - natomiast zakaz antykoncepcji i nakaz prokreacji traktuję jako te trudne nakazy, które trzeba bez względu na wszystko zachować.
Podziwiam ludzi, którzy wychowują dzieci, a nie umiem ludzi zrozumieć, którzy nie mając dzieci wpadają w wielką smutę, nie potrafiąc żyć dla siebie nawzajem.

Gacjan ale skoro nie możecie mieć dzieci to przecież nie jest wasze widzimisie. Nie macie obowiązku np dziecka adoptować. Możecie służyć ludziom na inne sposoby, znaleźć np więcej czasu na pomoc innym.

wiadomo, ale czasem się zastanawiam, czy gdybyśmy mogli to byśmy się przed tym bronili.
Mnie naprawdę ta sytuacja wydaje się korzystna.

Szczerze mówiąc też mam ten problem, tylko przestałem go roztrząsać, jak mi doradzał kiedyś spowiednik.

Z technicznych zaleceń stosujemy z żoną jedno: koniec naszych małżeńskich uniesień jest po Bożemu czyli te nasze części ciała służące prokreacji i wzajemnemu oddaniu się sobie nie zostają rozdzielone. Resztę nie opisuję bo wiadomo że ciekawość jest pierwszym stopniem do piekła, a nikomu nie myślę ułatwiać tam drogi

Ja mam sporo jak na polskie warunki dzieci i (uczę się dostrzegać, że) ta moja sytuacja wydaje się korzystna.

Z uzasadnieniem antykoncepcji to sam Kościół ma problem.

Zdaje mi się, że 99% naszych zachowań seksualnych nie ma funkcji prokreacyjnej.
Czy którakolwiek z obecnych tu pań rodzi co roku kolejne dziecko? Korzystanie z okresów niepłodnych, seks podczas ciąży, seks bez stosunku- z pewnością do zapłodnienia nie prowadzi.

Człowiek tym się właśnie różni od większości zwierząt, że seks jest dla niego czymś więcej niż sposobem rozmnażania. Czymś dużo więcej... Dlatego właśnie dziwny jest dla mnie wymóg zachowania funkcji prokreacyjnej.
Po pierwsze, jest to wbrew naturze.
Po drugie, jest to instrumentalne traktowanie ciała.
Po trzecie wreszcie, jest to prymityzowanie erotyzmu.

Rozumiem, ze przeciwdzialanie poczeciu jest zle, czyli antkoncepcja. Tylko nie moge pojac dlaczego "igraszki malzenskie" nie sluzace do prokreacji sa grzechem. Przyklad z mojego pierwszego postu. Ta technika nie przeciwdziala poczeciu tylko po prostu niemu nie sluzy.A mozna to robic tylko jesli potem sie chce zrobic cos w kierunku prokreacji?

Owe 'igraszki' są dozwolone o ile nie mają na celu stanowić substytutu aktu małżeńskiego. Można igrać, ale nie można doprowadzić do tego, że nastąpi wytrysk poza aktem małżeńskim. Bo to już jest de facto akt małżeński, ale niegodziwy, gdyż nie spełniający w/w funkcji.


Różnica jest taka, że nie można oddzielać tych wspomnianych dwóch funkcji współżycia. Jak już pisałem, obowiązuje zasada: wszystko albo nic. Jeśli nie chcę mieć dziecka, to rezygnuję ze współżycia w momencie, gdy ono może się począć (kobieta jest płodna). Sztuczne ubezpłodnienie aktu małżeńskiego jest niegodziwe. I nie chodzi o to, by każde współżycie było zakończone poczęciem, gdyż jest to nienaturalne.


Dokładnie takie same argumenty przeciw współżyciu tylko w celu prokreacyjnym podaje Karol Wojtyła w książce 'Miłość i odpowiedzialność'.

Kościół nie jest za tym, by rodzić co roku, ale za tym, by odczytując Boży zamysł wobec człowieka umiejętnie i z miłością z niego korzystać.

Dla mnie są większe grzechy niż te że w ten czy inny sposób sprawia się przyjemność kobiecie. Występuję niepotrzebna koncentracja na tej sferze małżeńskiego pożycia i naprawdę jest to szkodliwe. Do tej pory tyle razy się modliłem do Boga że jeżeli coś w tej sferze robię nie tak to żeby mnie powstrzymał. I jak do tej pory nic mi się nie zmieniło np. nic nie uschło .

To, że s gorsze grzechy, nie znaczy, że to grzechem nie jest.

Po drugie: wcale nie jest to jakaś szczególna koncentracja na tym aspekcie. Ale skoro ludzie pytają, to znaczy, że mają z tym problemy więc wyjaśniać trzeba.

A co jak wcale nie boleje nad tym
i nawet zauważyl u siebie myślenie
"dobrze mi z żoną bez dzieci" i może dobrze się
stało, że ich nie możemy mieć ....

(nie wiem czy tak jest - ale załóżmy)

A jak mężczyzna doświadcza orgazmu
bez wytrysku (tak bywa) -
ma się usilnie starać o ten wytrysk
lub wręcz ma się leczyć tej przypadłości
(nie wiem czy to się leczy)?

A jak para współżyje w ten sposób,
że jest stosunek bez orgazmu i wytrysku
(jak np. w np. w praktykach tantra jogi)

niektóre pary uznają waśnie taki przebieg stosunku
za satysfakcjonujący (może trawać nawet parę godzin
przy pełnym podnieceniu) i nie ma to na celu zapobiegania
poczęciu tylko wzajemną satysfakcję?

a co z bardzo zaawansowanymi pieszczotami
powodującymi skrajnie silne podniecenie
gdy współmałzonkowie wstrzymują się "chwilę przed"
i do orgazmu i wytrysku nie dochodzi
(są tacy, którym napięcie
nierozładowane w orgaźmie a z wolna opadające
podniecenie odpowiada)


liczy się intencja (tzn. czy chcą w ten sposób uniknąć poczęcia)
czy też istotne jest to, że nasienie nie doszlo do orgazmu
i nasienie nie znałazlo się poza pochwą (czyli wszystko o'kay)

Nie udawajmy, że tu jest wszysko jasne, proste,
dookreślone do końca. Bo nie jest.

Dlaczego moj ostatni post zostal usuniety? Ani nikogo nie obrazilem, an ni nic tylko sie czegos spytalem?