jeżeli zalożyłam ten temat nie tam gdzie trzeba to przepraszam!
chciałabym prosic o radę.Jestem obecnie mężatka z niedużym stażem,dzieci brak.
Chciałam zapytac jak rozumiecie "Hymn o miłości"? Czy miłość naprawde wszystko znosi? A może sa jakieś granice po ktorych mówi się "stop"?
Nie mówię tu o biciu czy poniżaniu(choc też chętnie bym wysłuchała opinii na ten temat) lecz np.o tym,że ktoś ma złe podejście do świata,złe priorytety,złe nawyki i nałogi...
Nie chciałabym pisać tu o swoim życiu lecz chciałabym prosić o "ogólną interpretacje".
dziekuje i Bóg zapłać!

Jak ktoś ma złe nawyki, nałogi i robi tym krzywdę sobie i innym, to nie chodzi o to, by to potulnie znosić, ale walczyć z tym. Ta walka ma na celu pokonanie przez tą osobę nałogu, a nie pokonanie tej osoby. Rozumiesz, o co mi chodzi?

Jesli żona/mąż mają problemy, szkodzą sobie i innym, to nalezy starać się ich z tego wyciagnąć (I W TYM SENSIE MIŁOŚĆ WSZYSTKO ZNOSI), a nie znosić z pokorą upokorzenia i krzywdy patrząc jednoczesnie jak druga połowa wykańcza siebie i innych.

Znam hymn o miłości na pamięć... Czytałem go na ślubach kilkaset razy. Wydaje mi się, że to słowa które mają inspirować i być takim jakby wewnętrznym dekalogiem każdego związku małżeńskiego. Wskazówki, jakimi być dla siebie, aby miłość była doskonałą. Najprościej - zamiast poszczególnych cnów (cierpliwa, łaskawa...) wstawiać imiona męża i żony - i jak najbardziej dążyć do tego, aby takie właśnie formułowanie myśli o sobie było prawdą

Piękne słowa a jak trudne zarazem.
Człowiek niestety jest egoistą i nie ma ochoty/siły/wiary/nadzieji, że jego poświęcenie ma jakiś sens.
Może sie po prostu boi olejnego ostrego odrzucenia ze strony partnera ?

Napominać, "potrząsnąć" i ...trwać w wierności.
Zastanowić się - czy rzeczywście zrobiłem/am wszystko, co możliwe by doprowadzić do zgodnego pożycia - poczynając od siebie samej/ego ...
Gorzej, gdy nie pomoże - i odejdzie ...
Nade wszystko - zastanowić się jeszcze przed ślubem, czy dana osoba jest rzeczywiście tą właściwą - jedyną na całe życie ...