Znam wiele studenckich małżeństw. I to takich, które brały ślub na studiach chociaż przed ślubem ze sobą nie współżyły i nie mieszkały razem.

Pomyśl- co się zmieni w twojej sytuacji po ślubie, oprócz tego, ze nie będzie grzechu związanego ze współżyciem? Przecież wy już żyjecie jak małżeństwo. Czego się zatem obawiasz?

Ja bym jednak uważał z popychaniem ludzi do ślubu. Ślub można wziąć tylko raz, a wiele osób, które miały wspólne plany zrezygnowało z nich, także już po ślubie.


Miliony ludzi postępuje podobnie, a nawet dużo gorzej, jednak w konsekwencji wcale niczym nie zostają opętani. Opętanie to bardzo rzadkie zjawisko. Aczkolwiek faktycznie się zdarza.

Znasz inny sposób - zgodny z nauką KK- na możliwość współżycia i przystępowania do sakramentów?
Jej zależy na obydwu rzeczach... A to, na ile się kochają i są pewni, że to ta jedyna, muszą ocenić sami. Przysięgę małżeńską tez sami wypowiadają.

Nie znam ale pośpieszny ślub w celu uniknięcia grzechu byłby mniejszym złem. A etyczna zasada mniejszego zła jest niedopuszczalna wg nauki KK.

Chrześcijańska etyka nie jest też zbiorem sztywnych reguł, który wystarczy ściśle przestrzegać. Przykazanie miłości jest zawsze ważniejsze. Z kolei pochopny ślub, gdyby z zasady wszystkich, którzy uprawiają seks do niego zachęcać, prowadziłby do większej ilości nieszczęśliwych małżeństw i ich rozpadów. Jakby nie patrzeć, wcale nie wychodzi lepiej.

Mam naturę choleryka, z tego powodu nieraz napiszę co myślę, zamiast ugryźć się w język i napisać w sposób delikatny, by nie zabolało. To oznacza zachowanie dla siebie pewnych myśli i dostosowanie wypowiedzi do wrażliwości rozmówcy. Oczywiście, dopiszę Cię do listy .


Kieruję się kryteriami diagnostycznymi dotyczącymi diagnozowania depresji jednobiegunowej, która jest najpowszechniejszym typem zaburzeń depresyjnych. Podałam klasyczne symptomy depresji, by wskazać, że to nie jest taka kilkudniowa chandra, która dotyka każdego, lecz poważne zaburzenie psychiczne, które nie jest proste do zdiagnozowania, natomiast w powszechnym przekonaniu uznaje się, że ktoś ma depresję, gdy oświadczy, że jest mu smutno i nic go nie cieszy, kreując tym samym szkodliwy obraz depresji jako określenia gorszego nastroju.


Internet to dobre źródło informacji, niemniej to nie literatura fachowa. Korzystając z wyszukiwarki warto zdać sobie sprawę, że strony są pozycjonowane i to bynajmniej nie pod kątem zgodności ze stanem wiedzy akademickiej.


W psychopatologii znieruchomienie i omdlenie charakteryzują lęk, nie strach. Różnicuję oba pojęcia.


Egzorcysta wyśle chłopaka najpierw do psychiatry, aby sprawdzić czy nie ma zaburzeń psychicznych i tak powinniście zrobić. Egzorcysta to ostateczność, w źródłach z których korzystałaś z pewnością pisali, że chorzy szukali pomocy wszędzie i nikt im nie był w stanie pomóc, dlatego udali się do egzorcysty. Dlaczego tak twardo obstajesz przy swojej diagnozie chłopaka bez konsultacji choćby z psychiatrą?
Rozmowa z chłopakiem powinna dotyczyć nie prywatnych diagnoz, lecz jego stanu psychicznego, agresji jaką przejawia względem innych, koszmarów i innych objawów, które Cię niepokoją, bo nie wiesz z czego wynikają. Póki co, tłumaczenia Twojego chłopaka są wymijające, tak wynika z Twoich relacji. Możliwe, że terapia była nieskuteczna, ponieważ nie był gotów na pełną współpracę, bądź nie odpowiadała mu forma w jakiej była przeprowadzana. Omówiliście możliwe przyczyny niepowodzenia? Może warto poszukać dobrego psychologa?

Nie wiem, czy można mówić o pospiesznym ślubie, jeśli zna się z kimś 4 lata.

Napisałam też:


Nie namawiam nikogo do ślubu wbrew jego przekonaniom. Nawet nie wiem, czy taki ślub byłby ważny

Rozumiem. Po prostu generalnie widzę, że jest to dość często spotykane. Tak samo, jak choćby pogląd, że po ślubie ktoś się zmieni.


A co może tu boleć? Normalnego dorosłego człowieka byle drobiazg nie boli. Może najwyżej drażnić.


Ależ nie ma powodu dopisywać mnie do jakiejś listy normalnych ludzi, których złośliwość czasem drażni. Podobnie, jak nie sądzę, aby był powód stosować tyle racjonalizacji po niewielkiej krytycznej uwadze pozbawionej złośliwości.


Owszem, zauważyłem, że kierujesz się czymś bardzo prostym i osobiście raczej nie znasz ludzi z depresją. Tyle, że tutaj nie chodzi o jakieś kryteria, ale o zupełnie zwyczajny fakt, że ciężko się nie irytować, gdy widzi się, że wszystko jest źle. Tym bardziej, jeśli jest się mężczyzną i nie lubi się okazywać wielu uczuć.


Jasne, choć nie wydaje mi się, aby tak ktoś tu twierdził.


Ale wiesz, co miałem na myśli podając wyniki minutowego researchu? Oczywiście można sięgnąć również do jakiejś literatury (byle względnie nowej, bo takie 30 lat w nauce to cała epoka). Ale przecież można poszukać też badań naukowych:

https://www.karger.com/Article/Abstract/79418
https://www.karger.com/Article/Abstract/79418

Ja nie mam najlepszej pamięci, więc wiele rzeczy staram się sprawdzać podczas dyskusji w sieci. To znaczy, jeśli mnie lenistwo nie dopadnie


W sensie, że strach nie może powodować znieruchomienia? Jesteś całkiem pewna, że tak się nie zdarza?

Ja myślę że powinnaś porozmawiać o swoich odczuciach z osobą duchowną Autorko i podzielić się z nią swoimi wątpliwościami . Zobaczysz jaka będzie reakcja Seks przedmałżeński jest grzechem ciężkim ,w okresie przedślubnym parę obowiązuje trwanie w czystość . Jeśli nie zamierzasz zrezygnować z cudzołóstwa -to w moim odczuciu nie traktujesz poważnie ani wiary ani katolickiej etyki seksualnej w tym wymiarze. I Tobie potrzebna jest spowiedź?

Katoliczka która nie chce ślubu kościelnego i nie czuje żadnych wyrzutów sumienia sypiając (Być może z przyszłym mężem innej kobiety !) to chyba jakiś żart.