Do utworzenia tego tematu zainspirowała mnie następująca wypowiedź:
Oczywiście, tak jak w temacie który cytuję, cały czas mówimy o przyszłej rodzinie chrześcijańskiej ustanowionej przez tzw. ślub kościelny.

Media od czasu do czasu donoszą o takich związkach ludzi biznesu, kultury. Ale jest to jakiś rodzaj sensacji. Żerowanie na ciekawostkach.
A czy w zwykłym życiu zwykłych ludzi są takie przypadki ?
Znacie takie ? Są szczęśliwe ?

ToMu wykazuje tu wielki optymizm. Wystarcza zakochanie.
Ale przecież taka różnica wieku wywołuje przeróżne konsekwencje, których być może 'zakochani' formalizując związek nie widzą, lekceważą, uważają że sobie z nimi poradzą.
Jest aspekt prawno-kościelny. Czy przy takiej różnicy wieku ślub jest dopuszczalny ? Czy nie byłby przeciwko naturze ? Czy ksiądz może odmówić udzielenia ślubu ?

10 lat różnicy nie razi. 15 wywołuje zdziwienie. A 20 i więcej ? Chore ?
Macie kochani jakieś własne przemyślenia, opinie i obserwacje na ten temat ?

Ja osobiście nie mam nic przeciwko takim związkom i mnie to nie dziwi.

Jeśli dwoje tych ludzi naprawdę połaczyło uczucie, a nie np mozliwość zapewnienia sobie bezpieczeństwa czy dostatku w życiu, poprzez związanie się z osobą lepiej sytuowaną starsza która"ustawiła się" już w życiu.
Jak tego dociec lub przekonac się czy to to pierwsze czy drugie? jest to niemożliwe

Jednak wierze że taki związek może opierac się na uczuciu, dopasowaniu się, miłości, a nie wyrachowaniu.

Pozdrawiam

P.S. U nas takie związki jeszcze dziwią i kłuja w oczy więc para ta musi miec na dodatek bardzo silną motywacje do bycia razem, a jeśli znajdują akceptacje wśród znajomych, najbliższych to jeszcze lepiej
Kazdemu trzeba dać szanse.

Znam conajmniej jedną taką parę. I tak - są szczęśliwi.


No a co ma być najważniejsze, jak nie kochanie MIłość jest podstawą. Stasiu, nie wiesz tego


Chore jest tylko to, do czego nie potrafimy się przekonać.
Jeśli chorym ma być to, że ludzie w różnym wieku żyją ze sobą, kochają się i są szczęśliwi - to współczuję tym, dla których to jest "chore"

Ostatnio temat małżeństwa wisi u mnie na tepecie, powiedzmy

Wyczytałam ostatnio, że jedność małżonków ma się przejawiać na płaszczyźnie fizycznej, emocjonalnej i duchowej. W perspektywie postawionego przez Stanisława, Adama pytania z tą pierwszą płaszczyzną raczej nie ma problemów , to z kolejnymi, myślę, zaczynają się schody. Bowiem inaczej odbiera i przeżywa świat 40-latek, a inaczej 20-latka. Uogólniając oczywiście, bo przecież zdarzają się wyjątki. Jeśli różnice nie stanowią przeszkody, to osobiście nie widzę problemu.
Inna sprawa czy tacy kandydaci do małżeństwa faktycznie nad tymi różnicami się zastanawiają i czy w ogóle je dostrzegają.

Z doświadczenia wiem (oczywiście będzie to kolejne uogólnienie), że starsi mężczyźni pociągają kobiety, które nie miały ojców (emocjonalnie i/lub fizycznie). Nie wykluczam, że może ich połączyć miłość jaka zwykle łączy mężczyznę i kobietę, ale pierwszy motyw przyciągania jest wówczas inny - miłość ojcowska, potrzeba bezpieczeństwa itp.

rozalka napisała: i nie tylko - dziewczyny, które miały idealnych ojców, takich którzy zaspokajali jej wszystkie potrzeby zarówno materialne jak i emocjonalne, psychiczne też wybierają spośród starszych gdyż nie widzą takich cech wśród młodszych facetów.

Nie ma reguły. Ja się wychowałam bez ojca, a nigdy nie miałam ciągotek do starszych facetów.



Znam za to jedno małżeństwo ze sporą róznicą wieku: ona ma 60 lat, a on 81 - wyglądaja na szczęśliwych i dobranych

Oj ja sama mam taki związek na sumieniu
Z tym, że różnica wieku wynosiła 13 lat. On miał 30, a ja 17.
Czy taka miłość jest możliwa? Jak najbardziej. Świata poza nim nie widziałam

Meg. Nie mam wątpliwości że zauroczenie, zakochanie (w tym właściwym znaczeniu, nie ograniczonym tylko do zewnętrzności) są możliwe niezależnie od różnicy wieku.
Mam wątpliwości, czy na nich może być zbudowany trwały związek.
To co przytaczasz udowadnia, że nie.

Czy znacie przypadek,, szczesliwej milosci i trwalego zwiazku''osob z duza roznicą wieku a jednoczesnie biednych?Tym pytaniem chciałam zwrocic uwage ,ze łatwo o fascynacje starszym mezczyzna,gdy ten ma ,,fure skore i komore" .Falszywe poczucie bezpieczenstwa stwarza dzieki tym wlasnie gadzetom.Z góry przepraszam pary ,które połączyła więż niematerialana:)

Tobie ktoś postawiłby taką parę przed nosem - duża różnica wieku, uczucie, dobrych kilka lat już po ślubie: i tak byś nie uwierzył...

Przyjmij do wiadomości, Stasiu, że to jest możliwe.

Gdzieć wspomniałeś, że jesteś na etapie zakochania. Rozumiem. Hormony. Endorfiny. To objaśnia twój optymizm.

Jak zawsze - mądrzejszy.

Skąd Ty możesz coś wiedzieć Tobie nie wyszlo Złe doświadczenia w związkach:?: Bo nie wiem, jak inaczej wytłumaczyć Twój upór w zapieraniu się, że "nie, to niemożliwe, tak nie ma".

Daj sobie spokój z ocenianiem wszystkich naokoło - i przyjmij do wiadomości, że to co dla Ciebie jest niewykonalne i czego sobie nie wyobrażasz, jest możliwe dla innych. I daje im szczęście.

Ostatnie zdanie jest zbędne bo tacy, jak praktyka wskazuje, z pewnością tego siebie nie odniosą.
Dla równowagi, łatwo i starszą zasobną kobietą.
Z pewnością tylko taki klej jednak prawdziwego szczęścia nie zapewnia.

Mówimy tu o trwałym związku małżeńskim katolickim.
Wydaje mi się, bo z przepisami kościelnymi tego dotyczącymi nie jestem zbyt obeznany, że ograniczenie spoiwa małżeństwa tylko do zasobności materialnej, już w chwili zawierania ślubu sakramentalnego jest przesłanką do jego przyszłego unieważnienia. A więc, kiedy jednemu z małżonków drugi się opatrzy, to i małżeństwo się rozpadnie.

Wreszcie mnie ktoś docenił.

A gdzież tu jest jakiś 'upór w zapieraniu się'. Nigdzie nie stwierdziłem że "nie, to niemożliwe, tak nie ma". Dlatego i twój sposób wytłumaczenia sobie jest chybiony.

Nie oceniam. Więc nie mam z czego zrezygnować. A z wyrażania opinii, że jakieś poglądy lub postawy mi nie odpowiadają, nie zrezygnuję. Nawet jeżeli sposób ich wyrażania, ktoś odbiera jako hm ... , kontrowersyjny.

ToMu, gdybyś uważniej przeczytał początek tematu, mój pierwszy post, zobaczyłbyś że ja nic nie absolutyzuję. Że jestem otwarty na różne zdania. Wręcz bardzo ciekawy różnych opinii.
ToMu, w swoim wyobrażonym wizerunku mnie jako swojego rozmówcy dorysuj łagodny, życzliwy uśmiech, a zupełnie inaczej będziesz odbierał moje teksty.
Nawet ten powyższy.

mały dreszczyk

Ja tam nie mam doświadczeń w związkach tak bardzo różniących sie wiekiem. Najbardziej mi jednak żal tych młodziutkich żon, które były sprzedawane starym mężczyznom we wcześniejszych wiekach, no bo tak było. Wystarczy poczytać historię, pooglądać epitafia w kościołach Krakowa. Różnice wiekowe były olbrzymie, wątpię żeby 17-latka kochała 50 letniego męża. Okropne! Aż mnie ciarki przechodzą.
Sama jak miałam 20 lat patrzyłam z odrazą na 40-latków, byli wtedy dla mnie okropnie starzy i mało pociągający.