Wielkim bogactwem naszego narodu i naszej kultury uważam iż są tzw. "regionalizmy" - cechy charakterystyczne dla danego miejsca.
W skład "regionalizmów" można by zaliczyć zarówno specyficzny zestaw zachowań ludzkich ja lokalną "gwarę" strój oraz osiągnięcia regionu, rejonu.
I ja .. tak naprawdę nie wiem dlaczego w ostatnich czasach następuje dość dziwny "trend" do wypierania się swoich korzeni- wstydu do swoich korzeni ...
Osobiście uważam za ogromne bogactwo naszej kultury i "osobowości" naszego narodu zwyczaje regionalne.
Szczególnie zaś te, które dotyczą spraw i zwyczajów" rodzinnych"
Cóż - wszystkim tym, którzy wstydzą się swojego rejonu - polecam tekst pochodzący ze śląska cieszyńskiego:


(Mel. Ludowa, sł. J.Kubisz)
..i zachęcam do podzielenia się swoimi zwyczajami rodzinnymi oraz innymi specyficznymi dla regionu w którym mieszkacie

"Ojcowski dom" często śpiewa się na pogrzebie, a wcale tak niedaleko "prusokom" od "cesaroków"
Faktem jest, ze jeszcze całkiem niedawno,lepiej było powiedziec w środowisku,do którego sie należało:'bedzie" a nie "bydzie",'ty miała powiedziec" zamiast "ty mialas powiedziec",itd.
Powodem owego wyniszczania korzeni była jakaś dziwna opcja:jako mieszkaniec z dziada pradziada trzeba było albo nawet należało sie poddac wpływom innej kultury i wtedy łatwiej było powiedzieć-:idźta" niż "idźcie"...
Szczególnie na Śląsku wpływ "goroli" był większy niż w innych regionach Polski. Znany był w tamtym czasie frazes:"daj pięciaka, a zabiję ci Ślązaka".
Trudne i bolesne to sprawy,ale to nieodłączna historia Polski i jej najnowszych dziejów.
Zarówno w szkole jak i w życiu codziennym trzeba było umieć posługiwać sie poprawną polszczyzną oraz w dobrym tonie było wtracenie jakiegoś słowa czy zdania w "ich' sloganie,w ich gwarze.
Dzis po wielu latach,kiedy "łapańce" już sa zasymilowanymi Ślązakami,nie pamięta sie o tamtych ytrudnych i bolesnych czasach.Ale tak było.
Natomiast teraz, nawet w urzędach państwowych, kiedy wchodzę załatwic konkretną sprawe i posługuję się(przynajmniej staram sie) poprawną polszczyzną, urzędnicy patrzą na mnie jak na dziwaka.
W uzycie wszedł nie tak bardzo język "rodzimy",ale poplątanie różnych dialektów i czasem trudno określic samemu,jakim językiem nalezy sie posługiwać.
Ot,takie wolne myśli na powyższy temat...
A tak na marginesie,skoro mowa o regionalizmach, to czy ktos pamieta jeszcze, co to są "dymfoki"?
Pozdrawiam

Kuchnia śląska - ech aż na samą myśl mi smak przichodzi kiej starziki warzili ....
Roz to były gałuszki na parze czy "świyczka" na łognisku "dymfoki" - innym razem - gardawa, pańkraut czy gummiklyjzy...
Jeróna - niy ma nic lepszego jak kuchnia śląsko - nieważne czy ta "łod cysaroków" czy "łod prusoków" ...
Tak naprawdę- zwyczaje niewiele się różniły - choć bywało iż mowa co osada to inna ...
ślask to jedna wielka rodzina - nieważne spod jakiego zaboru.
Jo bych pedzioł że cołki ślónsk - łod łopolszczyzny aż po Jabłónków
Obyczaje śląskie były naprawę bardzo bogate i bardzo praktyczne.
Pieknie o obyczajach związanych z weselem łosprawiała kiesik Karolina Drzizga spod Pszczyny - laureatka "Młodzieżowego ślązaka roku" (to pod. z pamięci przepraszam jeżeli nastapiła jakaś nieścisłość).

Ja sądzę jednak, ze każdy z regionów może się czyś pochwalić - nie ma co już rozdrapywać starych ran lecz dobrze by było próbować odbudowywać to, co komuna systematycznie niszczyła przez ileśtam lat ...